محمدحسن صالحی در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه رانش زمین یا لغزش زمین  (landslide) یکی از انواع فرسایش خاک است، اظهار کرد: در این نوع فرسایش حجمی از خاک از بالادست به سمت پایین‌دست مناطق شیب‌دار حرکت کرده و در طول مسیر می‌تواند سبب قطع ارتباط جاده و رودخانه‌های پایین‌دست شود و در شدت بالاتر حتی می‌تواند یک روستا را در زیر خود مدفون کرده و آسیب جدی به‌بار آورد.

وی با اشاره به اینکه متاسفانه کشور ما رتبه اول را در زمینه فرسایش خاک در سطح دنیا دارد، افزود: اقدامات علمی و اصولی برای حفاظت از خاک بسیار مهم و ضرورری است.

استاد گروه مهندسی خاک دانشگاه شهرکرد، چهارمحال و بختیاری را به‌دلیل دارا بودن مناطق پرشیب و کوهستانی و نیز سازندهای زمین‌شناسی مارنی و شیلی بسیار مستعد زمین لغزش عنوان و تصریح کرد: این مناطق باید کاملا شناسایی شوند و بر اساس پتانسیل‌شان با آن‌ها رفتار کرد.

عضو هیات علمی گروه علوم و مهندسی خاک دانشگاه شهرکرد، بیان کرد: متاسفانه فعالیت‌های انسانی از جمله جاده‌سازی و انتقال خطوط لوله، ساخت‌وسازهای بی‌رویه و قطع درختان و حذف پوشش گیاهی، حساسیت این مناطق را به زمین لغزش بسیار افزایش داده است.

صالحی درخصوص فرآیند رانش زمین توضیح داد: در این اتفاق، لایه‌هایی اشباع از خاک به‌وجود آمده که عمدتا در فصول مرطوب سال (پاییز و زمستان) اتفاق می‌افتد و زمانی که خاک اشباع شود و مقاومت کافی برای نگه‌داشت آن در طول شیب زیاد وجود نداشته باشد، به‌راحتی می‌تواند به سمت پایین‌دست حرکت کند.

استاد گروه مهندسی خاک دانشگاه شهرکرد خاطرنشان کرد: در چنین مناطقی، حفظ درختان و پوشش گیاهی بسیار مهم است، زیرا ریشه‌های آن‌ها مهم‌ترین عامل مقاومت و پایداری خاک به‌شمار می‌روند.

عضو هیات علمی گروه علوم و مهندسی خاک دانشگاه شهرکرد بهترین راهکار را برای جلوگیری از ایجاد رانش زمین، حفظ شرایط طبیعی و دستکاری نکردن این مناطق دانست و یادآور شد: در بسیاری از فعالیت‌های انسانی، مسیر رودخانه‌های فصلی، مسیر سیلاب‌ها و آبراهه‌های این مناطق، بسته شده و در نتیجه به اشباع خاک در مناطق پرشیب کمک کرده و به همین دلیل احتمال لغزش زمین را افزایش می‌دهد.

استاد گروه علوم و مهندسی خاک دانشگاه شهرکرد تاکید کرد: تا مادامی که بدون توجه به مسائل آمایش سرزمین از طبیعت استفاده شود، شاهد حوادث ناگواری از این دست خواهیم بود.

صالحی در پایان گفت: برخی از مواقع در اقداماتی نظیر احداث جاده یا انتقال آب برای مناطق صعب‌العبور، اگر مسیر جاده‌سازی یا لوله‌گذاری درست انتخاب نشود و یا تدابیر ویژه مقاوم‌سازی اندیشیده نشود، با افزایش احتمال زمین لغزش، نه تنها حوادث جبران‌ناپذیری برای ساکنان منطقه به‌وجود می‌آید بلکه عملا راهی برای آنان به‌جز ترک خانه‌شان وجود نخواهد داشت.

انتهای پیام