به گزارش ایسنا، این بازیگر که از سال ۶۳ ایفای نقش در تلویزیون را با بازی در نمایش های تلویزیونی آغاز کرد، پس از تله‌تئاتر «منبع موثق» به کارگردانی تلویزیونی مسعود رسام و «آینه خیال» به کارگردانی داوود میرباقری، بازی و کارگردانی نمایشی به نام «آسانسور» را عهده دار شد که خاطره ای طنز از آن را روایت کرده است.

نجفیان که در برنامه «پارک ساعی» رادیو حاضر شده بود، در پاسخ به واکنش خانواده اش به اولین حضور در قاب تلویزیون چنین می گوید: کاری که بعد از انقلاب از من در تلویزیون پخش شد و کارگردانی هم کرده بودم، تله تئاتر «آسانسور» بود. لحظه ای که خانواده داشتند در منزل برنامه را می دیدند، دختر کوچکم که چهار ـ پنج سال بیشتر نداشت، لحظه ای که من در آسانسور گیر می کنم، شروع به گریه و داد و فریاد می کند که بابا در آسانسور گیر کرده است و تا آخر هم نمی گذارد کسی برنامه را تماشا کند.

خواننده موسیقی «رسم زمانه» که این ترانه را در وصف مادربزرگ خود سروده است، در این زمینه هم می گوید: مادربزرگ من بخاطر لالایی ها و داستان هایی که برایم می گفت، حضور بسیار پررنگی در گوش کودکی من داشت. من در کودکی به شدت تحت تاثیر این نغمه ها و بوته یاس باغچه بودم. وقتی بعد از سال ها از سفر بازگشتم و دیدم آن خانه مثل خانه های دیگر تخریب و دوباره ساخته شده است، چنان دردی بر من عارض شد که اولین بارقه های شعر «رسم زمانه» از همان جا در ذهنم شکل گرفت؛ البته موسیقی این قطعه تحت تاثیر موسیقی مقامی و محلی ساخته شده است اما شعر و خوانندگی توسط بنده انجام شده است. خوشحالم این موسیقی بعد از سال ها همچنان ماندگار است.

به گزارش ایسنا، از رسول نجفیان تا کنون آلبوم‌های «بی‌بی جان، آهوی زخمی»، «ذوالجناح می‌آید بی سوار»، «با عاشورا می‌گریم» و «کوچه پس کوچه‌ها» منتشر شده‌ است.

انتهای پیام