بیش از ۳ سال قبل بود که با هیاهوی فراوان رسانهای، کلنگی توسط فرماندار و با حضور مسئولان وقت فرمانداری و شهرداری شیراز، به نام پروژه ساخت بزرگترین پارک آبی جنوب کشور، بر زمین زده شد؛ طرحی که تنها در حد یک کلنگ بر زمین خطی برجای گذاشت و تداوم نیافت.
دهه سوم شهریور سال ۱۳۹۶، فرماندار وقت شهرستان شیراز، با افتخار و تحت عنوان پروژه ساخت "بزرگترین پارک آبی جنوب کشور" در منطقه محزون قشقایی، به عنوان یکی از محلههای کم برخوردار و جنوبی شیراز بر زمین زد و وعدهها داد.
طرحی که شاید تنها عایدی آن دادن رپرتاژآگهی بود و البته شیرین شدن کام کسانیکه واسطه بین باصطلاح سرمایهگذاران و سیستم مدیریت شهری در شیراز بودند.
آن روز گرم تابستانی، مالک پروژه در سخنانی که مورد تایید و تاکید فرماندار وقت قرار گرفت، وعده اجرای پروژهی پارک آبی و مجتمع مسکونی در وسعتی حدود ۴۰ هزار مترمربع با مشارکت یک شرکت ایرانی- ایتالیایی را داد.
این پروژه که بعد از مراسم کلنگزنی، ظاهرا با تغییر کاربری، مسیری دیگر را پیمود، به گفته مالک پروژه قرار بود، مجموعه پارک آبی باشد که در زمینی به مساحت ۲۲ هزار متر مربع، زیر بنای ۷۹ هزار مترمربع و اعتباری بالغ بر ۱۷۰ میلیارد تومان در حوزه شهرداری منطقه ۲ و یکی از مناطق محروم شیراز ساخته شود.
پروژهای که البته در کنارش یک مجتمع مسکونی ۵۴ هزار مترمربعی نیز قرار بود احداث شود و ..... همه برزمین ماند و جز اندکی فوندانسیون، کاری نشد؛ جز سربرآوردن یک پروژه تجاری!
به گزارش ایسنا، هفته گذشته باردیگر با سروصدا و هیاهوی رسانهای، کلنگ دیگری با عنوان ساخت "بزرگترین پارک آبی جنوب کشور" این بار در شمالغرب و منطقهی برخوردار شهر و محدوده شهرداری منطقه ۱۰ شیراز برزمین خورد.
پروژهای که این بار با حضور نمایندگان شورای شهر و شهردار و معاونان شهرداری شیراز و البته یکی از مدیران استانداری فارس، در محدوده بلوار حسینیالهاشمی کلنگش را بر زمین زدند.
این پارک بزرگ آبی! این بار قرار است در زمینی به وسعت ۳.۵ هکتار و با مساحتی به میزان ۲۵ هزار مترمربع، احداث شود؛ پروژهای که به لحاظ وسعت یک سوم کوچکتر و به لحاظ هزینه قطعا با اعتباری بسیار بیشتر قرار است اجرا شود.
شهرداری البته اعتبارات این پروژه مشارکتی را به شکل دقیق اعلام نکرده و تنها از تامین اعتبارات آن خبر داده و اعلام کرده است که ظرف مدت ۲۴ ماه، این طرح به بهرهبرداری میرسد.
به گزارش ایسنا، در این روزهایی که کرونا و تحریم، دست به دست هم داده و به مدد چشم و گوشهای بستهای که منجر به افزایش شدید هزینههای یک زندگی شده و خط فقر را بر سر جماعت بیشتری از مردم کشیده است؛ تحقق وعدهها و اجرای طرح و پروژهها، شاید برای لحظاتی لبخندی بر لب شهروندان رسم کند.
اگرچه برای شهروندان که بر چنین اخباری چشم و گوش میبندند تا رفتار آنانی که چشم و گوش بر شرایط بد اقتصادی، گرانی، تورم و بیکاری و .... بستهاند را جبران و گوشهای از دل را خنک کرده باشند، ساختن و نساختن این و آن پروژه، مهمتر از روزهای عمرشان نیست که در سایه مشکلات، سخت میگذرد.
انتهای پیام
نظرات