هر فردی می تواند آرزوهای مختلفی داشته باشد. از رسیدن به یک موقعیت اقتصادی خاص گرفته تا موقعیت در رسیدن به هدفی که می تواند مادی و دنیوی نیز نباشد. اما در این میان «آرزوی قلبی»، آرزویی است که شخصی ترین و خصوصی ترین خواسته افراد را در بر می گیرد. آرزویی که شاید برای همیشه سر به مهر بماند و برای کسی بازگو نشود. بدیهی است که اگر این خواسته، آرزوی قلبی مردم یک سرزمین باشد؛ باید محوری ترین و اساسی ترین نیاز مردم آن سرزمین را تامین کند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه آذربایجان شرقی، استاندار آذربایجان شرقی در روزهاي نخستين سال جديد، هنگام بازديد از اردوي تيم فوتبال تراکتورسازي تبريز، در حالی از صعود تیم فوتبال تراکتورسازی به رقابت های جام باشگاه های آسیا به عنوان «آرزوی قلبی مردم آذربایجان» یاد می کند که به نظر نمی رسد توفیق یا عدم توفیق این تیم پرحاشیه  برای تمام مردم آذربایجان حائز اهمیت باشد.

علیرضابیگی بخش عمده ای از وقت کاری خود را صرف دیدار چهره به چهره با مردم شهرستان ها و روستاهای استان می کند. وقتی که گاه، ساعات پس از وقت اداری را نیز در برمی گیرد. به راستی، در این دیدارها چند درصد مردم، راهیابی تراکتورسازی به جام باشگاه های آسیا را «آرزوی قلبی خود» عنوان کرده اند؟

احمد علیرضابیگی بسیار بیشتر و بهتر از هر کسی بر مشکلات و نیازهای اساسی مردم استان واقف است. استاندار آذربایجان شرقی به خوبی می داند که آرزوی قلبی این مردم، آسیایی شدن تراکتورسازی نیست. موفقیت تراکتور،  بخش کوچکی از آرزوی  جوانان این شهر است.این امری است که سکوهای ورزشگاه یادگار امام(ره) تبریز نیز بر آن اذعان دارد.پرواضح است که دیگر سکوهای این ورزشگاه، شور و نشاط سابق سال گذشته را ندارد. هواداران جوان و دوآتشه ای که سال گذشته رنگ پیراهن این تیم را بر گونه خود سرخاب می کردند؛ حالا دیگر نتیجه نظرسنجی اخیر را لمس می کنند که طی آن، وضعیت معیشت و رفاه اقتصادی مردم شهرشان، از بین سی مرکز استان کشور، بیست و هفتم است.

آن چه می خوانید، آرزوی قلبی مردم آذربایجان از زبان تنی چند از نمایندگان استانی مجلس شورای اسلامی و اعضای شورای شهر است. آرزوی قلبی مردم آذربایجان چیست؟