فصل بهار با رشد گیاهان و سبز شدن درختان شهر، همواره جلوه‌ای از نو شدن و جان گرفتن زمین را برای ما تداعی می‌کند.
انگار "سبزشدن" دیگر فقط استعاره‌ای از رویش برگ و گل نیست؛ برای آن‌ها که در شهر زندگی می‌کنند، سبزشدن یعنی رویش بی‌رویه ساختمان‌های سردی که فصل نمی‌شناسند و قد می‌کشند.
افزایش مهاجرت به شهرهای بزرگ و گسترش شهرها، روز به روز طبیعت و فضای سبز را به انزوا کشانده است.
روند شهرسازی در سال‌های اخیر شتاب زیادی به خود گرفته و "شهر" و "طبیعت" را در جدالی نابرابر رو به روی هم قرار داده، کافی است چشمی چرخاند و آثار به جا مانده از این تقابل را در هر جایی دید. انسان‌ها روز به روز با عَلَم کردن غول‌های فلزی و سنگی قلمروشان را گسترش می‌دهند و گاهی، فراموش می‌کنند نتیجه این کار، چیزی جز نابودی محیط زیست خود و نسل‌های آینده نیست.