یزد ، با دیوارهای بلند خشتی، بادگیرهای سحرآمیز و قنات‌هایی که رو به خشکی می روند، هزاران سال پیش خشت به خشت در جنوب دشت کویر بنیان نهاده شد .کوچه های باریک و تو در تو که به ندرت به بن بست می رسند و سایه های طولانی در افق آسمان همیشه آبی یزد ، این شهر کویری با اقلیم سخت و خشک اش را، به شهری دلپذیر و آرام و دوست داشتنی تبدیل کرده است. «یزد» واژه ای باستانی است که ریشه در «یشت» یا «یزت»، به معنای ستایش، نیایش، پرستش، ایزد و... دارد. به اعتقاد تاریخ نویسان ، در دوره ساسانیان، به فرمان یزد گرد اول در این محل، شهری به نام «یزدان گرد» بنا گردیده است. نام یزد از همین عنوان گرفته شده وبه معنای مقدس و فرخنده است. بافت تاریخی شهر یزد با مساحتی در حدود 800 هکتار در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. از آنجایی که رشد جمعیت و ساخت و سازها بر روی بافت قدیمی یزد بی تاثیر نبوده است ، هر از گاهی هشدار امکان خروج یزد از فهرست آثار یونسکو به دلیل تخریب بافت تاریخی این شهر به گوش می رسد. وسعت محدود بافت تاریخی یزد، جمعیت ششصدهزار نفری این شهر را برای زندگی به حومه شهر یزد هدایت کرده است . ساخت و سازهای بی ضابطه و ناهمگون اطراف یزد، که هیچ ارتباطی با بافت تاریخی یزد ندارد ، تصویر متضاد و دوگانه ای به شهر یزد داده است . کمبود آب، خشک شدن قنات‌ها و باغ‌ها باعث مهاجرت بسیاری از ساکنان یزد شده است . خشکسالی و هجوم ساختمان‌های نوساز که نشانی از یزد باستانی ندارند ، بافت قدیمی این شهر را مورد هجمه قرار داده است . بناهای عظیم بی‌هویتی که در وسط بیابان بی آب بنا شده اند ، خاطره بافت تاریخی یزد را هر روز کمرنگ تر می‌کنند و در امتداد آسمان همیشه آبی یزد تا کیلومترها راه خود را پیش می‌برند، تا ناکجا آباد .