پرورش کرم‌ ابریشم که به‌ عنوان فعالیت نوغانداری نام گرفته، با پیشینه ۴۵۰۰ ساله در جهان، از دیر باز در کشور ما رواج داشته است. اوج تولید ابریشم در ایران به ۴۰۰ سال قبل و عهد صفویه باز می‌گردد که در آن زمان تولید ابریشم خام کشور به ۳۰۰۰ تن در سال می‌رسید. بر اساس آمار رسمی، حجم تخم نوغان مورد مصرف نوغانداران طی ۱۵ سال گذشته رکود قابل توجهی را تجربه نمود بطوریکه از عدد ۲۰۰,۰۰۰ جعبه در اواخر دهه هفتاد که همگی مشتمل بر هیبریدهای تجاری تولید داخل بود به کمتر از ۲۰,۰۰۰ هزار جعبه در سال ۱۳۹۱ تقلیل یافت. در سال‌های اخیر که تولید پیله و ابریشم در ایران کاهش معنی‌داری را به خود دید، قیمت پیله تولید شده نتوانست پاسخگوی زحمات کشاورزان باشد. بدلیل عدم امکان تولید در خطوط پایین دستی دستگاه اجرایی متناظر(مرکز توسعه نوغانداری) متاثر از بیماری، کاهش راندمان تولید در خطوط پایین دستی تولید و مضافا تعداد اندک نیروهای فنی و مستهلک شدن امکانات تولید که در اختیار دستگاه اجرایی قرار دارد، پیش بینی می گردد بخش مهمی از نیاز مصرفی نوغانداران در سال ۱۳۹۸ بصورت اجتناب‌ناپذیر از خارج از کشور وارد شد ایران با توجه به کیفیت تخم نوغان داخلی خود که از قدرت رقابت بالایی برخوردار است، در دهه ۸۰ یکی‌ از صادرکنندگان‌ تخم‌ نوغان‌ به کشورهای آسیای میانه بود، اما متأسفانه به دلیل عدم برنامه‌ریزی مطلوب در آن زمان این بازارها از دست رفت. کاهش میزان تولید متاثر از عوامل مختلفی است که به ترتیب با منحصر شدن مصرف محصول نهایی به صنعت فرش کشور و ناشی از کاهش سهم ایران در صادرات فرش (به دلیل تحریم ها و ...)، تغییرات در وضعیت بازار جهانی پیله و ابریشم و رشد سریع سایر کشورهای حاشیه خزر و موضوع رقابت، کاهش علاقه‌مندی نوغانداران و سایر مسائل اقتصادی متاثر از شرایط بازار تسریع یافت.