مرثیه‌ای به‌نام "قاسم‌آباد"

با شعارهای قشنگی مثل "تحقق عدالت اجتماعی"، "خط بطلان بر ساخت و سازهای غیرمجاز"، "کاهش مشکلات فرهنگی و اقتصادی" و ده‌ها حرف و حدیث دیگر، سرانجام شهری شدند. مردم روستا مخالف بودند و می‌گفتند شهری شدن همانا و سرخورده شدن همانا، شهری شدن همانا و به حاشیه رفتن همانا، شهری شدن همانا و کارگری و دستفروشی همانا، شهری شدن همانا و... یادم می‌آید در بازدید نماینده مجمع تشخیص مصلحت نظام از روستا، یکی از اهالی گریه می‌کرد و می‌گفت "شهری‌مان نکنید زندگی‌مان نابود می‌شود".