من بیمارم، شرور نیستم

مدت‌ها خودش را با شخصیت فیلمی که دیده بود، مقایسه می‌کرد و مثل همان شخصیت زود از کوره در می‌رفت. دوست داشت توی دنیای خودش باشد؛ روزها توی تخت دراز بکشد و زل بزند به سفیدی سقف. وقتی آن فیلم سینمایی را با بازی آن بازیگر معروف دید به این نتیجه رسید که او هم مثل قهرمان فیلم اختلال دو قطبی دارد.

۶ آذر ۰۰ - ۱۰:۱۱