آژانس فضايي آمريكا ( ناسا) شب گذشته (19 ژانويه) فضاپيمايي را راهي پلوتو، دوردست‌ترين و آخرين سياره كاوش نشده منظومه شمسي كرد كه اميد مي‌رود تحول مهمي در دانش دانشمندان درخصوص اين سياره مرموز ايجاد كند.

به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، پرتاب فضاپيما ابتدا قرار بود روز سه شنبه انجام شود كه دو بار به تاخير افتاد.

فضاپيماي «افق هاي جديد» (New Horizons) احتمالا در ماه ژوئيه 2015 ميلادي به پلوتو خواهد رسيد.

ناسا بايد اين كاوشگر را تا پيش از روز سوم فوريه پرتاب مي‌كرد تا بتواند با توسل جستن به نيروي جاذبه مشتري، آن را با سرعت بسيار زياد 25 كيلومتر در ثانيه (نزديك به 90 هزار كيلومتر در ساعت) به سوي پلوتو «قلاب سنگ» كند.

«قلاب سنگ» اصطلاحي است كه ناسا براي نيرو بخشيدن به ماموريت‌هاي خود با استفاده از قوه جاذبه سيارات بزرگ به كار مي‌گيرد.

اگر فضاپيما تا سوم فوريه پرتاب نمي شد، در آن صورت پرواز بايد بدون كمك گرفتن از قوه جاذبه مشتري انجام مي‌شد، كه رسيدن فضاپيما به مقصد را تا سال 2020 ميلادي عقب مي انداخت.

ناسا رسيدن به پلوتو را بخشي از «تقلاي تاريخي» خود براي اكتشاف سيارات و پروژه «افق هاي جديد» را فرصتي براي «درك سيارات واقع در لبه منظومه شمسي» مي‌داند.

پلوتو و قمر آن - كارون (Charon) - تشكيل دهنده يك سيستم دوسياره‌يي - كه تصور مي شود آرايشي عادي در جهان باشد - هستند اما تاكنون از نزديك مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند.

اين همچنين نخستين بار خواهد بود كه يكي از سيارات موسوم به «كوتوله يخي» و صدها عدد از اجرام كمربند «كويي پر» كه در آن‌سوي مدار نپتون مي گردند، مورد بازديد قرار خواهند گرفت.

«افق هاي جديد» 13 ماه آينده را به سوي سياره عظيم مشتري در حركت خواهد بود.

اين فضاپيما هشت سال بعد از آن را در مسير پلوتو خواهد بود و سالي يك بار براي انجام معاينات فني و تمرين براي زمان رسيدن به پلوتو، «از خواب بيدار خواهد شد.»

«افق هاي جديد» مدت ها پيش از رسيدن به پلوتو، جمع آوري داده ها را آغاز خواهد كرد. نخستين نقشه ها از پلوتو و «كارون» سه ماه پيش از آنكه فضاپيما به نزديكترين فاصله ممكن از آنها برسد تهيه خواهد شد.

فضاپيما سپس هنگام گذر يك روزه از كنار اين سياره، تشعشعات ماوراي بنفش اتمسفر پلوتو را اندازه گيري خواهد كرد و نقشه هايي با كيفيت بالا حاوي جزئيات سطح از پلوتو و كارون تهيه مي‌كند.

كاوشگر سپس «روي تاريك» اين منظومه دوسياره‌يي را براي بررسي سطح آنها مطالعه خواهد كرد.

حتي آن زمان نيز اين ماموريت 650 ميليون دلاري پايان نخواهد يافت؛ كاوشگر با هدايت ناسا براي انجام مطالعات بيشتر به سوي يكي از اجرام كمربند «كويي‌پر» - كه هنوز تعيين نشده است - به حركت در خواهد آمد.

ناسا اين فضاپيما را با يكي از قوي ترين موشك خود - موشك اطلس 5 - به فضا پرتاب كرد.

«افق هاي جديد» هرچند سريعترين سفينه‌اي است كه تاكنون ساخته شده، بيش از 9 سال طول مي كشد تا مسير مورد نظر را طي کند.

هدف سفينه 700 ميليون دلاري «افق هاي جديد» جمع‌آوري اطلاعاتي درباره سرمنشا پيدايش پلوتو و ماه هاي آن است و اميد مي‌رود به كاوش‌ها بر روي هاله يخي كه اين منطقه از فضا را پوشانده و به كمربند «كويي‌پر» موسوم است، ياري رساند.

اين منطقه كه دورتر از نپتون واقع شده احتمالا مملو از ده ها هزار شي يخي است که در فضايي بين 30 تا 50 برابر فاصله زمين و خورشيد پخش هستند.

بعضي از ستاره شناسان مي گويند پلوتو اساسا يك سياره واقعي نيست و به جاي آن بايد در ميان همين اشيا يخي دسته بندي شود كه به هنگام تشكيل منظومه شمسي به وجود آمده‌اند.

به گفته يكي از مقامات ناسا، «آنچه ما الان از پلوتو مي دانيم يك صفحه هم نمي شود. كتب علمي بعد از تكميل اين ماموريت دوباره نويسي خواهند شد».

استفن لوري از دانشگاه «كويين بلفست» در ايرلند شمالي معتقد است كه اين ماموريت مي تواند اطلاعات بيشتري درباره پلوتو و قمرهايش در اختيار دانشمندان قرار دهد.

وي در ادامه به بي‌بي‌سي گفت: تفاوت هاي فاحش در سطح اين سياره مي‌تواند نشان دهد كه منظومه شمسي بر اثر يك تصادم واحد به وجود نيامده است و احتمالا برخي از سياره هاي كوچكتر با قدرت جاذبه خود اشيا را دور خود جمع كرده اند.

به گزارش ايسنا، ناسا اكنون با پرتاب «افق هاي جديد» تا پيش از سوم فوريه موفق خواهد شد اين سفينه را در موقعيتي قرار دهد كه بتواند با استفاده از قوه جاذبه مشتري سرعتش را افزايش دهد.

با توجه به موفقيت ناسا در پرتاب فضاپيما تا پيش از اين تاريخ، «افق هاي جديد» مي‌تواند سريعتر به پلوتو برسد و احتمال ناكامي ماموريتش كاهش خواهد يافت.

اگر فضاپيما بدون كمك قوه جاذبه مشتري راهي اين سفر دور و دراز مي شد احتمالا پنج سال ديرتر به پلوتو مي‌رسيد.

پلوتو در سال 1930 ميلادي بوسيله Clyde Tombaugh ستاره شناس آمريكايي كشف شد.

انتهاي پيام