پژوهشگران دانشگاه استنفورد یک تغییر در بیان ژن بین انسان‌ها و پستانداران را شناسایی کرده‌اند که می‌تواند به ایستاده راه رفتن ما کمک کند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، این تیم یک بیان ژن را با مطالعه یک ماهی کوچک به نام آبنوس سه‌خاره کشف کردند که ساختارهای اسکلتی آن به صورت کاملا متفاوتی برای مطابقت با محیط در سراسر جهان تکامل یافته است.

دیوید کینگزلی، استاد زیست‌شناسی تکوینی در استنفورد اظهار کرد: واضح است که افزایش سرعت ژن می‌تواند به تغییرات قابل توجهی هم در ساختار اسکلتی سه‌خاره و هم در توسعه اندام عقبی انسان‌ها و پستانداران منجر شود.

وی افزود: این تغییر به احتمال زیاد بخشی از همین دلیل است که ساختار پاهای ما را از پاهایی شبیه به یک شامپانزه به ساختار تحمل وزن تکامل داده و به ما اجازه می‌دهد تا بر روی دو پا راه برویم.

محققان موسسه بیوتکنولوژی HudsonAlpha در هانتسویل آلاباما، همراه با تیم تحقیقاتی دانشگاه استنفورد محدوده‌ای از ژنوم که مسؤول کنترل اندازه صفحه زره استخوان است را مورد بررسی قرار دادند.

آنها سپس به بررسی تفاوت موجود در 11 جفت از ماهی دریایی و آب شیرین با اندازه‌های صفحه زره متفاوت پرداختند.

آنها یک منطقه که شامل ژنی برای عضو خانواده پروتئینی ریخت شناسی ژنتیک استخوان به نام GDF6 homed است را مورد بررسی قرار دادند.

با توجه به تغییرات در توالی تنظیمی دی‌ان‌ای در نزدیکی این ژن، آبنوس‌های سه خاره دارای سطوح بالاتری از GDF6 بودند، در حالی که اقوام آنها که در آب شور زندگی می‌کردند بیان ژن کمتری داشتند.

کینگزلی و همکارانش از این که تغییرات در سطوح بیان GDF6 ممکن است با تغییرات اسکلتی مهم در طول تکامل انسان در ارتباط باشد، شگفت‌زده شدند.

کینگزلی در یک مقاله که در مجله Cell منتشر شده اظهار کرد: این پروتئین‌های ریخت شناسی ژنتیکی استخوان ، سیگنال‌های قوی برای رشد استخوان و غضروف در تمام انواع حیوانات هستند.

انتهای پیام