پریسا ارجمندی روانشناس کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا به مناسبت هفته جوانی جمعیت، اظهار کرد: یکی از اساسی‌ترین و مهم‌ترین نکاتی که در وهله اول در حوزه فرزندآوری اهمیت دارد، درمان و مشاوره زوجین است؛ اغلب زوجین در سال‌های ابتدایی زندگی مشترک مشکلاتی دارند و از طرفی والدین‌شان در سنین کودکی و نوجوانی از روی ناآگاهی رفتارهای غلطی را به آن‌ها منتقل کردند، لذا در سنین بزرگسالی و برای پذیرفتن نقش والد بودن باید درمان خود را شروع کنند.

وی اضافه کرد: والدین به عنوان دو بال پرنده هر دو نقش مهمی برای کودک خواهند داشت؛ بنابراین لازم است زوجین برای دریافت صددرصد درمان و در راستای تقویت مهارت‌های بین فردی به مشاوره مراجعه کنند؛ اما در صورتی که یکی از زوجین تمایلی برای مراجعه متخصصین را نداشت طرف مقابل حتما باید مراجعه داشته باشد.

ارجمندی تاکید کرد: در کل دنیا مقاومت در برابر درمان به ویژه در آقایان بسیار بالاست و این منجر به آسیب‌های زیادی به خانواده و اطرافیان می‌شود و بعضا آسیب‌های جبران ناپذیری به ویژه برای فرزندان به دنبال خواهد داشت.

این روانشناس کودک و نوجوان اظهار کرد: برای بهداشت روانی کودکان در وهله اول زوج درمانی و درمان مشکلات فردی هر یک از زوجین بسیار اهمیت دارد و در قدم بعدی برای فرزندآوری بررسی مشکلات دیگر فرزندان بسیار اهمیت دارد.

وی افزود: به دنیا آمدن هر بچه‌ای سیستم خانه را دچار بهم ریختگی می‌کند والدینی که تا دیروز صددرصد زمان خود را صرف فرزند اول می‌کردند در بهترین حالت با به دنیا آمدن فرزند دوم می‌توانند ۵۰ درصد از زمان خود را صرف فرزند اول کنند؛ بنابراین این احساس که فرد دیگری جای او را گرفته بسیار طبیعی است و احساس حسادت، گوشه‌گیری، احساس دوست نداشته شدن در درون فرزند اول بروز می‌کند.

ارجمندی با بیان اینکه والدینی که تصمیم به فرزندآوری دارند باید با مشورت با متخصصین مشکلات و استرس‌های فرزند اول را بررسی و روند درمان را آغاز کنند، تصریح کرد: بر اساس تحقیقات و تجربیات ما در اتاق درمان بهترین زمان برای طرح موضوع بارداری مادر با فرزند اول بعد از گذشت سه ماه از بارداری و انجام غربالگری و تایید سلامت جنین است. البته این مسئله در کیس‌های مختلف متفاوت خواهد بود؛ بنابراین ابتدا باید آمادگی در کودک ایجاد کنیم و بعد او را از اضافه شدن فرد جدید به خانواده مطلع کنیم.

وی تاکید کرد: کودکان زیادی هستند که اضطراب جدایی و ترس از دست دادن والدین را دارند؛ بعد از اینکه متوجه بارداری مادر می‌شوند به واسطه اینکه مادر درگیر سلامت جسمی است و مدام باید به پزشک مراجعه کند این ترس از دست دادن در کودک تقویت می‌شود و همین سرآغاز ایجاد احساس خشم نسبت به این نوزاد و حتی مادر می‌شود.

این روانشناس کودک و نوجوان ادامه داد: در برخی کیس‌ها فرزند اول بعد از اینکه متوجه بارداری مادر می‌شود بر اساس تخیل خود با خواهر یا برادرش ارتباط برقرار می‌کند؛ لذا با توجه به اینکه خطر سقط جنین قبل از سه ماهگی بارداری بیشتر است در صورت سقط جنین، این کودک یک سوگ را تجربه می‌کند و منجر به آسیب روحی این کودک می‌شود.

وی با بیان اینکه والدین باید در کنار توجه به سلامت جسمی فرزندان خود به سلامت روحی آن ها توجه کنند، گفت: کیس‌هایی داریم که فرزند اول در صورت سقط جنین مادر را دلداری می‌دهد در حالی که این وضعیت باید برعکس باشد چون ما به عنوان والدین یک سوگی را برای فرزندمان انتخاب کردیم؛ بنابراین این نکته که فرزند اول مسئول دلداری مادر باشد به شدت در روحیه کودک تاثیرگذار است و آسیب‌های بلند مدت برای کودک خواهد داشت.

ارجمندی گفت: نحوه رفتار والدین بعد از به دنیا آمدن فرزند دوم بسیار اهمیت دارد و در هر کیس با توجه به وراثت و شرایط محیطی متفاوت خواهد بود، از طرفی با توجه به شرایط نامساعد جسمی و روحی مادر کار بسیار سختی است؛ لذا والدین باید آمادگی کامل داشته باشند و همانطور که مادر در طول بارداری با دکتر زنان در ارتباط است با روان درمانگر خود در اراتباط باشد.

این روانشناس کودک و نوجوان تصریح کرد: ارتقای آگاهی والدین مسئله فرزندآوری را در خانواده تقویت می‌کند؛ بنابراین والدین برای رسیدن به آگاهی و ایجاد شرایط مناسب فرزندآوری نباید در برابر مراجعه به روان درمانگر مقاومت کنند؛ زیرا فرزندآوری تنها به دوران کودکی خلاصه نمی‌شود والدین باید این نکته را مدنظر داشته باشند که دانش‌ آن‌ها برای تربیت و نحوه رفتار با نسل امروز باید به روز باشد.

انتهای پیام