عضو کميسيون فرهنگي مجلس با ارسال نامه‌اي به هيات رييسه دلايل طرح استعفاي خود از نمايندگي را مطرح کرد.

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، در متن نامه علي مطهري كه در جلسه علني روز چهارشنبه مجلس شوراي اسلامي قرائت شد، خطاب به علي لاريجاني آمده است:

«با اهداء سلام، همان‌طور که مستحضر هستيد نامه سؤال از رييس‌جمهور با امضاي صد تن از نمايندگان محترم در تاريخ 5 /4 /90 - پس از يک انتظار طولاني براي فرا رسيدن وقت مناسب از نظر رعايت شرايط کشور- به رييس وقت جلسه علني مجلس جناب آقاي مهندس باهنر تحويل داده شد و ايشان نيز در بالاي آن اعلام وصول نمودند، اما روز بعد، در جلسه هيات رييسه، يکي از اعضا مأمور شد که امضاها را پس بگيرد و عضو ديگر نيز مأمور شد که طي مصاحبه‌اي مخالفت هيات رييسه مجلس با سوال از رييس‌جمهور را در رسانه‌ها اعلام کند، يعني به جاي آن‌که هيات رييسه محترم پس از دريافت نامه سؤال، طبق قانون آيين‌نامه داخلي مجلس بلافاصله آن را به جريان اندازد و سؤالات را به کميسيون‌هاي مربوط ارسال کند، درصدد انهدام طرح سؤال برآمد.

البته پس از نامه محرمانه اينجانب به جناب عالي- که رونوشت آن به ساير اعضاي هيات رييسه تقديم شد- و تهديد به استعفا در صورت ادامه اين روند، اين عمليات ويژه متوقف شد، با اقدامات هيات رئيسه 14 نفر از امضاکنندگان امضاي خود را پس گرفتند و غالبا افرادي بودند که از ابتدا هم محکم نبودند، به هر حال، پس از مذاکره با هيات رييسه بنا شد اين سؤال در فرصت مناسب به جريان افتد اما مدتي گذشت و خبري نشد، کم‌کم بهانه‌هايي مطرح شد که مثلا آقاي احمدي‌نژاد اکنون زخم خورده است و ممکن است در صحن علني پروژه‌اي مانند مناظرات انتخاباتي را پياده کند و شايد رهبر انقلاب نيز به خاطر همين ملاحظات مخالف باشند، براي رفع اين نگراني‌ها تعدادي از امضاکنندگان پيشنهاد داديم که هيات رييسه سؤالات را به کميسيون‌ها ارجاع نمايد تا طبق آيين‌نامه، نماينده رييس‌جمهور در حضور نماينده سؤال‌کنندگان پاسخ گويد. اگر همچنان 72 نفر از امضاکنندگان قانع نشدند و قرار بر حضور رييس جمهور محترم در صحن علني شد، آنگاه مي‌توان براي رفع آن نگراني‌ها به درخواست چندتن از امضاکنندگان و تصويب مجلس، رييس‌جمهور در جلسه غيرعلني حضور يابد.

اين پيشنهاد را تقديم جنابعالي کردم و شما تلقي به قبول نموديد و قول داديد که اقدام نماييد، تا اين که از چند روز پيش زمزمه‌هايي از سوي برخي اعضاي هيات رييسه در رسانه‌ها به گوش مي‌رسد که تعداد امضاها از حد نصاب کمتر است و هرگاه به حد نصاب برسد مطرح مي‌شود. در حالي که اساسا امضاکنندگان به فکر پس گرفتن امضاء نبوده‌اند و اگر امضاي جديدي پس گرفته شده باز با طراحي هيات رييسه بوده است که به جاي اجراي آيين‌نامه درصدد انهدام طرح سؤال برآمده است. همچنين گفتند بسياري از امضاها در زمان خانه نشيني آقاي رييس‌جمهور جمع شده و بعد از آن، امضاکنندگان منصرف شده‌اند، در حالي که تنها دوازده امضاء از صد امضا در آن روزها گرفته شد.

اکنون عرض مي‌کنم که ما حاضريم حتي يک سؤال از آن ده سؤال به کميسيون مربوط ارجاع شود و اگر منجر به حضور رييس‌جمهور در صحن علني گرديد و آن نگراني‌ها وجود داشت باز حاضريم درخواست جلسه غيرعلني بدهيم. آيا بيش از اين مي‌توان کوتاه آمد؟!

در مقابل رييس جمهوري که علنا مي‌گويد فلان قانون را اجرا نمي‌کنم، آيا ما حق يک سؤال نداريم؟! آن هم سوالي که راي گيري براي قانع شدن يا نشدن مجلس ندارد. آيا امضاي صد نماينده ارزش توجه ندارد؟! تحقق سوال از رييس‌جمهور در هر شرايطي، نشانه استحکام نظام جمهوري اسلامي و وجود دموکراسي واقعي در اين نظام است.

اصلاح امور تنها با استقلال و اقتدار مجلس تحقق مي‌يابد. مجلس قوي به نفع کل نظام است.اساسا اجراي طرح سوال از رييس‌جمهورموجب تفاهم بيشتر دولت و مجلس خواهد شد و حتي بيشتر به نفع رييس جمهور است كه فرصتي مي يابد تا سوء تفاهمات و كدورت‌ها را بر طرف نمايد.

قبلا گفته ام دو گروه از سوال از رييس جمهور مخالفند يكي دوستان نادان رييس جمهور و ديگر دشمنان داناي آن‌ها.

به هرحال با توجه به اين که هيات رييسه محترم بر خلاف قانون آئين نامه داخلي مجلس همچنان درصدد منتفي کردن طرح سؤال است و مجلس قادر به استفاده از اختيارات قانوني خود در انجام کارهاي اساسي نيست، بدين وسيله استعفاي خود را از نمايندگي مردم تهران، شهرري، اسلام‌شهر و شميرانات – که قادر به استيفاي حقوق آنها نيستم – اعلام مي‌نمايم. مستدعي است اقدام قانوني انجام گردد. »

انتهاي پيام