یک روان‌شناس گفت: افرادی‌که از انزوای اجتماعی رنج می‌برند، احساس می‌کنند که از دنیا کنار گذاشته شده‌اند.

فرناز امیراصلانی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه زنجان، اظهار کرد: عواطفی از قبیل طرد شدن برای بسیاری از افراد دردناک است. به همین‌خاطر همه تلاش خود را به کار می‌بندند تا از این تله‌ نجات پیدا کنند. در واقع حتی اگر شخصی احساس کند که از هم‌سن و سالانش بهتر است، این تفاوت می‌تواند رنج‌آور و آزاردهنده باشد، چراکه بیشتر انسان‌ها موافق بودن با اطرافیان‌شان را حتی به احساس برتری ترجیح می‌دهند و معتقدند که تنهایی، ارمغان برتری آن‌ها به شمار می‌رود.

این روان‌شناس ادامه داد: انزوای اجتماعی در اشکال متفاوتی مثل قلدری، مردم‌آزاری و دوری از جمع‌های خانوادگی و اجتماعی بروز می‌کند و ممکن است چنان ظریف باشد که تشخیص و شناسایی آن به راحتی امکان‌پذیر نباشد. در واقع، ممکن است فردی که دچار انزواست ظاهر بسیار سرزنده وشادابی داشته باشد. اما در خلوت خود از نوعی تنهایی عمیق رنج ببرد.

وی تصریح کرد: متاسفانه انزوای اجتماعی در موارد حاد به بیماری‌های روان‌تنی منجر می‌شود و این قشر با انواع اختلالات قلبی، تنفسی، سردرد و بی‌خوابی دست و پنجه نرم می‌کنند. این در حالی است که هراس از اجتماع و اضطراب به خاطر مشارکت اجباری در جمع می‌تواند روز‌به‌روز پررنگ‌تر شده و فرد را مبتلاتر کند. از این‌رو، هیچ راه‌حلی نمی‌تواند جایگزین درمان قطعی باشد.

امیراصلانی خاطرنشان کرد: درمان‌های رفتارشناختی، مفیدترین روش برای هراس‌های اجتماعی و اختلالات کناره‌گیری محسوب می‌شوند؛ چراکه تاکید آن‌ها بر تغییر الگوهای تفکر به موازات اصلاح رفتار است. در واقع، این روش به بیمار کمک می‌کند که حساسیت خود را نسبت به عوامل محرک کاهش دهد و مهارت‌های اجتماعی لازم برای تعامل با جامعه را فرا بگیرد.

این روان‌شناس خاطرنشان کرد: چشم در چشم شدن با مردم، استقبال کردن از دیگران، رد و بدل کردن تعارفات کلامی متداول، جرات‌ورزی به شیوه مناسب، چگونگی پاسخ‌دهی همراه با نشان دادن عکس‌العمل در شرایط و وضعیت‌های مختلف اجتماعی، هم‌چنین انجام مکالمات عادی و روزمره با مردم از جمله مواردی است که در وهله اول به افراد درگیر با انزوای اجتماعی آموزش داده می‌شود.

*عکس تزیینی است.

انتهای پیام