نشست يك روزه مخاطب‌شناسي در ادبيات كودك و نوجوان روز 5 شنبه ششم بهمن ماه با حضور كارشناسان، هنرمندان و دست‌اندركاران هنر و ادبيات كودكان و نوجوان برگزار شد. به گزارش روابط عمومي كانون، در اين مراسم حميدرضا شاه‌آبادي در ارتباط با جداسازي دو جشنواره كتاب و مطبوعات كودك و نوجوان گفت: با اين عمل توانستيم نخستين گام را براي تخصصي‌تر كردن اين جشنواره برداريم و در حاشيه به بحث‌هاي تخصصي پيرامون اين موضوع بپردازيم كه سمينار مخاطب شناسي در همين راستاست. سپس مصطفي رحمان‌دوست دبير سمينار مخاطب شناسي گفت: سمينارهايي كه در گذشته پيرامون مباحث ادبيات كودك و نوجوان برگزار شده، توانسته است راه‌هايي را براي پرداختن به ادبيات اين گروه باز كند كه تاكنون ادامه يافته است. خوشحاليم كه در اين سمينار به طرح مباحث تازه‌اي در ادبيات پرداخته‌ايم. وي در بخش ديگري با اشاره به انتشار كتاب‌هاي بازاري و فقدان كتاب فرهنگ‌ساز گفت: با توجه به اين گزارش، آيا مخاطب ما اشكال دارد؟ آيا در خانواده بد تربيت شده، و يا اين كه ما اشكال داريم؟ دبير سمينار مخاطب شناسي با ابراز خوشنودي از نقد ادبيات كودك طي سال گذشته گفت: اوضاع نقد بهتر شده است. نقد شخصيت از ميان رفته و خوشبختانه نقدهايي كه منتشر مي‌شود نقد فني است. پس از سخنان دبير سمينار، دكتر حسين اسكندري روانشناس و كارشناس مسايل كودك و نوجوان به اصول مهم در شناخت مخاطب پرداخت و گفت: در فضايي كه مي‌خواهيم براي بچه‌ها بگوييم و بنويسيم، بايد بچه باشيم؛ نمي‌توانيم بزرگ باشيم و براي بچه‌ها بنويسم. ما وقتي با بچه‌ها، حرف نمي‌زنيم، برف بازي و سرسره بازي نمي‌كنيم، چطور مي‌توانيم براي آن‌ها بنويسيم؟ وي در ادامه به مقايسه ادبيات كودك در ايران و ساير كشورها پرداخت و گفت: در اروپا بچه‌ها زندگي مي‌كنند، با واقعيت آشنا مي‌شوند و بعد به سراغ كتاب مي‌روند. در اين صورت مي‌دانند كه چه پرسشي دارند و چه جوابي مي‌خواهند اما در ايران چه؟ ما كه شاهنامه خواني داشته‌ايم. از كتاب شروع مي‌كنيم به كوچه ختم مي‌كنيم. اين كارشناس در پايان با اشاره به مخاطب و نوع فراگيري او گفت: فرايند فهميدن و فهماندن يك فرايند بسيار پيچيده است، ما هنوز كالبد شكافي فكر نكرده‌ايم، ما روان شناسي رشد نمي‌دانيم. بچه‌هاي ما دچار سو هاضمه شده‌اند. مگر چقدر بايد كتاب درسي بخوانند؟ سخنران بعد دكتر علي اكبر شعاري‌نژاد نويسنده، روانشناس و كارشناس مسايل كودك و نوجوان بود كه نخست از «درد هنرمند» بودن شروع كرد و گفت: هيچ هنرمندي را نمي‌توان ديد كه دردمند نباشد، من هم دردمند هستم، درد من درد تربيتي و اجتماعي‌ست. 53 سال است كه معلم هستم در كلاس درس وقتي خوشحال مي‌شوم كه دانش جويانم ايجاد مسئله كنند؛ نويسنده هم بايد ايجاد مسئله كند، نه حل مسئله؛ نويسنده بايد از سئوال شروع كند و به سئوال پايان برد. از حيرت شروع كند و به حيرت ختم كند. شعاري‌نژاد در بخش ديگري از سخنان خود گفت: كتاب‌هايي كه در دست ماست حقايق كشف شده را بيان مي‌كند، ما مسوول هستيم حقايق كشف نشده را بيان كنيم. وي در پايان با اشاره به دشوارتر بودن نوشتن براي كودكان از نوشتن براي بزرگسالان گفت: بهترين نويسنده، نويسنده‌اي است كه با كفش‌هاي مخاطب راه برود. سخنران ديگر جعفر علاقمندان، معاون وزارت آموزش آموزش و پرورش بود كه تحت عنوان «واژگان پايه در خدمت ادبيات كودك و برنامه‌ريزي درسي» گفت: بزرگ‌ترها براي بچه‌ها مي‌نويسند اما ساختار زباني آن‌ها با آن چه بچه‌هاي مي‌فهمند متفاوت است. آيا وقتي براي بچه‌ها مي‌نويسيم بر اساس يك ساختار از پيش تعيين شده مي‌نويسيم كه با آن سازگار هستيم، يا مطابق آن چه كه بچه‌ها مي‌فهمند؟ ساختار آموزشي مبتني بر كثرت، فرهنگ‌ها و گويش‌ها و انتخاب واژگان پايه از مهم‌ترين مباحث سخنراني علاقه‌مندان بود كه با مقايسه واژگان پايه در زبان فارسي و ديگر زبان‌ها گفت: در برخي زبان‌ها با 850 واژه براي بچه‌ها مي‌نويسند، اما در ايران بيش از سه هزار واژه به كار مي‌رود. اين زمينه‌اي مناسب بود براي يك تحقيق دو ساله و تهيه واژگان پايه براي دانش آموزان كه انشاالله به انجام خواهد رسيد. اين سمينار پس از تنفس، پذيرايي و بازديد از موزه كودك با شعرخواني رودابه حمزه‌اي، و سخنراني طاهره ايبد پيرامون وضعيت «نشر، ناشر مخاطب گمشده»، منصوره شجاعي پيرامون «معرفي كتاب گويا»، معصومه انصاريان پيرامون «مخاطب شناسي از درون به برون»، شهرام اقبال زاده «پيرامون آثار استاين» سخنراني كردند. انتهاي پيام