سه سال پیش داعشی‌ها بر شهر موصل سیطره کامل پیدا کردند. تمام ادارات دولتی، سازمان‌ها، فرودگاه و دانشگاه موصل به تصرف داعشی‌ها درآمد و خیلی از اهالی شهر را از زادگاهشان راند تا موصل روزهای تلخ و سیاهی داشته باشد. حالا اما یک هفته‌ای می‌شود که موصل پاکسازی شده و همه آن روزها تمام شده‌اند. مردم موصل می‌خواهند تا دوباره شهر را بسازند و شور را به کرانه شرقی دجله باز گردانند.
این چند نفر را می‌بینی؟ دانشجویان دانشگاه موصل هستند که حالا مقابل مخروبه‌ای که روزی بزرگترین مرکز علمی شهر بوده، نشسته‌اند و ساز می‌زنند. از کدام درد می‌نوازند؟ خدا می‌داند. واقعا چه کسی می‌تواند، بهتر از دانشجویان موسیقی، عمق درد شهر را در موصل طنین‌انداز کند؟
به آن پسر کلاه به سر سمت چپ عکس دقت کن. دانشجوی نقاشی است. او هم یکی از همان‌هاست که سایه شوم جنگ نگذاشت، سه سال نقش بر بوم سفیدش بزند. حالا سه پایه را علم کرده تا هرچقدر دلش می‌خواهد، رنگ بپاشد بر بوم نقاشی‌اش.
دانشجویان عکاسی هم بیکار ننشسته‌اند و نمایشگاه عکس برپا کرده‌اند بر روی خرابه‌ها. عکس‌هایی سیاه و سفید از روزهای تلخ شهر.
دانشجویان هنر دانشگاه موصل زودتر از همه به دانشگاه بازگشته‌اند تا شاید پنجه‌های توانمندشان که یکی رنگ می‌پاشد و یکی نوا، امید و مرهمی باشد برای دیگران. آن‌ها به صورت داوطلبانه برای پاکسازی و آماده‌سازی دانشگاه دست به کار شده‌اند و چه چیز بهتر از این که یک نمایشگاه هنری سرآمد بازگشایی دانشگاه موصل باشد؟
دانشجویان این دانشگاه با تجاوز داعش به خاک موصل مدت زیادی از تحصیل در دانشگاهشان محروم شده بودند و حالا سخت مشغول کارند تا این دانشگاه دوباره جایی برای درس خواندن باشد.
سهیلا صدیقی، ایسنا
انتهای پیام
نظرات