اسدالله قره‌خانی در گفت‌وگو با ایسنا در ارزیابی خود از خصوصی سازی صنعت نفت و همینطور شرکت حفاری اظهار داشت: زمانی که در تحریم قرار داشتیم کشورها به سمت ایران نمی‌آمدند و یا قراردادهای ما جذابیت لازم را نداشت و ناگزیر شرکت حفاری ایجاد شد و به تدریج توسعه یافت و وارد سرمایه گذاری شد.

وی افزود: شاید نیاز نبود تا به این اندازه به سمت نیروی انسانی گسترده پیش برود. می‌توانستیم مکانیزمی را به کار بگیریم که این مساله تعدیل شود.

این عضو هیات رئیسه کمیسیون انرژی مجلس تصریح کرد: دو نظریه وجود دارد یکی اینکه شرکت ملی حفاری به طور کامل به همین شکل باقی بماند و یا اینکه واگذاری انجام شود، البته در حال حاضر قراردادهای IPC وجود دارند که فعالیت در حوزه میادین مشترک و یا بازیافت از طریق مشارکت شرکت‌های داخلی با کنسرسیوم خارجی واگذاری‌هایی انجام می‌شود.

این نماینده مجلس ادامه داد: در واقع شرکت‌های داخلی را در کنار کنسرسیوم خارجی قرار داده و ملزم می‌کنیم تا این شرکت‌ها تقویت شوند، ‌اما اینکه برخی از آنها خصولتی هستند و تحت عنوان خصوصی فعالیت دارند،‌ باید کاری کنیم که از حالت دولتی خارج شوند.

نماینده مردم علی‌آباد کتول در مجلس همچنین بیان کرد: در یک زمانی در سیاست‌ گذاری‌های کلان هم فعالیت‌های ستادی هم اقدامات عملیاتی و اجرایی در دستور کار قرار دارد. به عنوان مثال شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران که قبلا کارهای اجرایی و عملیاتی را خود انجام می‌داد اکنون کارهای ستادی و راهبردی را هم انجام می‌دهد.

سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس خاطرنشان کرد: به نظر می‌رسد شرکت ملی حفاری در آینده باید به سمتی برود که فعالیت آن از جنس ستادی و تصمیم‌گیری باشد،‌ اما اگر بخواهد کارهای اجرایی و یا خرید دکل را انجام دهد، خیلی نمی‌تواند با سیاست‌های جدید مانند فعالیت در میادین مشترک منطبق بوده و توجیهی ندارد. می‌توانیم بخشی را واگذار کرده و بخش دیگر در حوزه سیاستگذاری فعال باشد.

انتهای پیام