آرامگاه ابن بابويه
-
قبرهایی که بار تاریخ را به دوش می‌کشند
دومین قبرستان تهران در کنار گورستان تاریخی امامزاده عبدالله در ری باستان، فقط دو نمونه از قبرستان‌های تاریخی در پایتخت‌اند که تاریخ‌شان به قدمت سنگ قبرهایی است که هر کدام متفاوت‌تر از دیگری در این شهر چند هزار ساله جا خوش کرده‌اند؛ قبوری که طرح و شکل و شمایل حک شده روی هر کدام از آن‌ها بعضا شغل و مذهب و تفکرات صاحبان قبر را نشان می‌دهد.
-
سایه تغییر و تخریب بر سر قبرستان ابن بابویه
آرامگاه شیخ صدوق در شهرری که کم‌کم به قبرستانی بزرگ تبدیل شد، در تاریخ بخاطر حوادثی مثل حمله مغول بارها تخریب شد و سالها زیر خاک ماند. با تبدیل زمین‌های منطقه به کشتزار و یافتن جسد سالم شیخ صدوق در یک سرداب که ۸۰۰ سال قبل‌تر دفن شده بود، مقبره احداث و محوطه دوباره به گورستان تبدیل شد. کم‌کم نشانه‌های قدیمی‌ترِ دفن مردگان در قرون اولیه اسلام در اطراف مقبره حذف شد اما گویا قبرستان ابن‌بابویه قرار است باز هم طعم تغییر و تخریب را بچشد و متولی آن یعنی سازمان اوقاف، در محوطه تغییراتی بدهد و ضمن نابودی سنگ قبرهای تاریخی، اصالت چندصدساله را از بین ببرد؛ این‌بار به بهانه همسان‌سازی و همسطح‌سازی قبور!
-
وقتی قبرستان تاریخی شبیه زمین فوتبال می‌شود
چیزی شبیه به زمین فوتبال شده، سطح زمین صاف است و سنگ‌ها سُر؛ تا این‌جای قبرستان تنها نشانی‌اش از قدیمی بودن، همان نامی است که بارها از زبان پژوهشگران و ری‌شناسان تکرار شده؛ «ابن‌بابویه» و شاید سرعت گیر زمانش هم سنگ قبرهایی که حالا میانِ همان سنگ‌های سُر، از نو شدن جا مانده‌اند.
-
واکنش عضو شورا به تخریب قبرستان ابن بابویه
عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر به اخبار منتشره در مورد تخریب قبرستان ابن بابویه واکنش نشان داد و گفت: عمدتا نگاه حاکم بر ساماندهی و یکپارچه سازی آرامستان‌ها، غیر فرهنگی است و مسوولان امر بیشتر به دنبال فعالیت عمرانی هستند تا احیاء هویت.
-
این گزارش تکراری نیست!
ابن بابویه هم به سرنوشت امامزاده عبدالله دچار شد
شهر و هویتشان یکی است، چیزی شبیه به دو قلوهایی که اگر یک قُل هر کاری کرد، قُلِ دیگر هم باید مانند آن زندگی کند، حالا شده داستانِ دو امامزاده در شهر ری؛ از «قبرستان امامزاده عبدالله» رسیدند به «قبرستان ابن بابویه»!