به نقل از ارث، محققان اظهار کردند: تغییرات جهانی دمای دریاچه‌ها و پوشش یخ، ناشی از تغییرات آب‌وهوایی طبیعی نیست و علت آن می‌تواند انتشار عظیم گازهای گلخانه‌ای باشد که با انقلاب صنعتی آغاز شده است.
در ابتداء این بررسی دانشمندان مشاهده کردند که دمای دریاچه‌ها به تدریج در حال افزایش است و پوشش یخی فصلی در سراسر جهان کوتاه‌تر شده است. لوک گرانت، محقق ارشد این تحقیق گفت: تغییرات آب‌وهوایی ناشی از انسان، پیش از این دریاچه‌ها را تحت‌تاثیر قرار داده است.
محققان در مرحله دوم، شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای متعددی انجام دادند که با استفاده از آنها پیشرفت‌های آینده را تحت سناریوهای مختلف گرمایش زمین پیش‌بینی کردند. در طرح انتشار کم گازهای گلخانه‌ای، برآورد شده است که متوسط گرمایش دریاچه‌ها در ۱.۵ درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطوح قبل از دوره صنعت ثابت و مدت زمان پوشش یخ نیز ۱۴ روز کوتاه‌تر شود و در طرحی با انتشار زیاد، دمای دریاچه ۴ درجه افزایش می‌یابد و ۴۶ روز یخ کمتر خواهد داشت.
دانشمندان به این نتیجه رسیدند که دریاچه‌ها با افزایش هر درجه سانتی‌گراد دمای هوای جهان، ۰.۹ درجه سانتی‌گراد گرم می‌شوند و ۹.۷ روز یخ از دست می‌دهند.
گرانت توضیح داد: این ویژگی‌های فیزیکی برای اکوسیستم دریاچه اساسی است و با افزایش تاثیرات در آینده، ما به اکوسیستم‌های دریاچه ازجمله کیفیت آب و جمعیت گونه‌های ماهی بومی آسیب جدی می‌رسانیم و این امر برای بسیاری از روش‌های وابستگی جوامع محلی به دریاچه‌ها از تامین آب آشامیدنی گرفته تا ماهیگیری، فاجعه‌بار خواهد بود.
ویم تری، محقق ارشد این بررسی و کارشناس آب‌وهوا گفت: نتایج این بررسی بر اهمیت زیاد توافقنامه پاریس برای حفظ سلامت دریاچه‌های سراسر جهان تاکید می‌کند. اگر بتوانیم میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را در دهه‌های آینده به شدت کاهش دهیم، می‌توانیم از بدترین پیامدها برای دریاچه‌های جهان جلوگیری کنیم.
نتایج این مطالعه در مجله Nature منتشر شده است.
انتهای پیام