یک عضو هيات علمي دانشگاه آزاد اسلامي واحد ساري معتقد است: زبان طبری، زبان سبز طبیعت است.

سید مهدی احمدی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه مازندران، با اشاره به این که مازندران از دیرباز تاكنون کانون شعر و ادب بوده است، خاطرنشان كرد: سرزمین مازندران به دلیل ویژگی‌های طبیعی اش از زبانی خاص و توانا برخوردار بوده و سالیان سال و حتی قرن‌ها، مردم آن دیار بدون استعانت از زبان دیگر با «زبان طبری» سخن می‌گفتند.

وی با بیان این‌که زبان طبری به اذعان بسیاری محققان از توانایی و خلاقیت شگفت انگیزی در ساختن واژه‌ها برخوردار است، افزود: با وجودی که زبان فارسی دری جای بسیاری از کلمات و واژه‌های بکر تبری را گرفته است ولی هنوز کلمات و واژه‌های به‌جاي مانده، آن بوی اصالت، بوی جنگل، کوه و دریا می‌دهد و هنوز واژه‌های آن پرتوان و رسا هستند.

احمدي یادآور شد: زبان مازندرانی و گویش‌های آن که اکنون در شمال ایران و جنوب دریای مازندران رایج است و با زبان‌های گیلکی و طالشی و گویش‌های آن دو، هم زیستی و آمیختگی دارد.

وي تصریح کرد: زبان طبری به دلیل خصلت و ویژگی بومی‌اش و به اضافه داشتن ساختار صحیح تا امروز پاینده بوده و نه تنها به احتیاجات روزمره مردم آن ولایت پاسخ گفته که احساسات و بیان تاثرات قلبی با واژه های آن بسیار زیبا و عالی است. دامنه مفردات و لغات زبان مازندرانی بسیار غنی است و نسبت به زبان فارسی بسیار متمایز و غنی است.

اين استاد دانشگاه تصريح كرد: درباره مازندران به ویژه زبان و ادبیات آن، پژوهش‌های جدی و علمی صورت نگرفته است و بیم نابودی زبان مازندرانی می‌رود. زبان مازندرانی با آن همه باروری به دلیل توجه نكردن پژوهشگران بومی دچار عوامل فساد زبانی شده و در پی آن مسایل دیگر فرهنگی و تمدن مازندرانی نیز دستخوش فراموشی مي‌شود.

وی تصریح کرد: توجه نكردن اهل قلم و متفکران مازندران به زبان، فرهنگ، تمدن، ادبیات و دیگر ارزش های محلی سبب آن خواهد شد که با توجه به حضور عوامل تخریبی، به سرعت تمامی ارزش‌ها از بین رود. تردیدی نیست در صورتی که فرهنگ دوستان بعدها آنگاه که کار از کار گذشته باشد در اندیشه بازیافتن خویش باشند، راه به جایی نخواهد برد.

یک استاد دانشگاه یادآور شد: زبان مازندرانی برخلاف دیگر زبان‌ها و گویش‌های مناطق ایران از جمله کردی، لری و خراسانی آثار محلی مکتوب، کم دارد؛ البته از آثار و ادبیات معتبر محلی كه از زمان‌های بسیار دور به جاي مانده باشد چیزی به دست نیامده و طبق نظر و پژوهش همه دانش پژوهان، آگاهی‌ها و اطلاعات مربوط به فرهنگ و ادبیات محلی زمان‌های دور این خطه، بسیار اندک است.

احمدی ادامه داد: زبان مازندرانی دارای فرهنگ و ادبیات ارزشمند و معتبری بوده که بر اثرعوامل گوناگون از میان رفته و تا آنجا که امروزه نامی از آن همه آثار وجود ندارد.

به گزارش ايسنا، زبان مازَندَرانی (مازنی یا مازرونی، طبری و يا تبری، نام یکی از زبان‌های ایرانی و یکی از شاخه‌های زبان‌های ایرانی شمال‌غربی است. این زبان در استان‌های شمال ایران به ویژه در سرزمین طبرستان قدیم توسط مردمان مازندرانی تکلم می‌شود.

انتهاي پیام