پوریا خادم فرزند رسول خادم برخلاف خانواده پدری بصورت حرفه ای وارد دنیای موسیقی، نوازندگی و آهنگسازی شد و با وجود داشتن تنها 15 سال موفق شده در چندین کشور دنیا به اجرای پیانو بپردازد و اخیرا نیز در مراسم زادروز تختی بار دیگر در جمع اهالی کشتی در نقش نوازنده پیانو حضور پیدا کرد و در کنار استاد شهرام ناظری به اجرا پرداخت و حتی تحسین استاد آواز ایران را نیز برانگیخت.

پوریا خادم بسیار با احترام از پدر یاد می‌کند و او را مهمترین عامل موفقیت‌هایش در زندگی می‌داند.

او در گفتگو با خبرنگار ورزشی ایسنا، درباره علاقه شدید پدر به ورود او به دنیای موسیقی و مخالفت با حضور در عرصه کشتی سخن گفت که در ادامه می‌خوانید:

از پنج سالگی وارد عرصه موسیقی شدم

پانزده سال سن دارم و از پنج سالگی نواختن پیانو را آغاز کردم. توانایی من در نواختن پیانوی کلاسیک و آهنگ سازی کلاسیک است. از شش سالگی ابتدا نواختن پیانو کلاسیک را آغاز کردم و بعد از یکی، دو سال به دنبال فرا گرفتن پیانوی ایرانی رفتم. در 9 سالگی در جشنواره آموزشگاه‌های موسیقی سراسر کشور توانستم در پیانوی ایرانی عنوان نخست را کسب کنم.

در رومانی، ایتالیا، ارمنستان و آذربایجان اجرا داشته‌ام

پس از آن موزه موسیقی من را شناسایی کرد و در 12 سالگی در کشور رومانی در گروه کنسرت اجرا داشتم. در بهمن ماه نیز این کار تکرار شد و در فروردین ماه سال بعد با ارکستر مجلسی ارمنستان و ارکستر بادی سمفونیک تهران به همراه استاد چکناواریان، همان قطعه را در سالن وحدت اجرا کردم. سپس در شهریور همان سال نیز با آقای چکناواریان در ارمنستان و با ارکستر مجلسی این کشور به اجرای موسیقی پرداختم و بعد همان قطعه را به اضافه یکسری قطعات دیگر در یکی از شهرهای رومانی اجرا و سپس با همان ارکستر به ایتالیا سفر کردم و در دو شهر میلان و ونیز همان قطعه را اجرا کردم.

استاد چکناواریان پایه های آهنگ سازی را به من آموزش داد

از همان سال‌ها آهنگ سازی را به صورت جدی آغاز کرده بودم و نزد استاد چکناواریان پایه های آهنگ سازی را فرا گرفتم و در ایتالیا برای اولین بار یکی از قطعات خود را اجرا کردم. 14 ساله بودم که در باکو با ارکستر ملی آذربایجان به همراه بهترین آهنگ ساز آذربایجان اجرا داشتم و یکی از قطعات خود را نیز با ارکستر سمفونیک دانشگاه باکو اجرا کردم و با پیانوی ایرانی در کنار رامیز قلی‌اف بهترین نوازنده تار دنیا نیز در کشور آذربایجان اجرا داشتم و در جشنواره فصل همان سال نیز او به تهران آمد و به همراه هم در ایوان شمس و تالار وحدت اجرا داشتیم.

در حال حاضر تمرکز جدی من روی آهنگ سازی موسیقی کلاسیک و پیانوی ایرانی است که زیر نظر فخری ملکپور که تنها باز مانده استاد محجوبی در ایران هستند را آهنگ سازی را فرا گرفتم و هنوز هم در خدمت او هستم.

برای اولین بار با شهرام ناظری اجرا داشتم

اولین بار بود با استاد شهرام ناظری به اجرای برنامه می پرداختم. تاکنون با هیچ کدام از اساتید و چهره‌های شاخص موسیقی ایران اجرایی نداشتم. آقای ناظری برای اجرایشان در روز تولد جهان پهلوان تختی از من دعوت کرد تا در کنارشان اجرا داشته باشم که من هم با آغوش باز پذیرفتم.

مشوق اصلی من پدرم بود

مشوق اصلی من برای حضور در عرصه موسیقی و فراگرفتن پیانو پدرم بودند و هر چه که تا به امروز به آن رسیده‌ام از جمله در موسیقی مرهون حمایت‌های ایشان است.

پدرم همیشه سرش شلوغ است و خیلی کم او را می‌بینم. اگر وقت کند و به خانه بیاید برای او پیانو می‌زنم(با خنده). او فعلا شدیدا درگیر آماده سازی کشتی گیران برای حضور در مسابقات جهانی است و خیلی دیر وقت به خانه می‌آیند. اگر هم بیاید آخر شب است که دیگر نمی‌شود در آن زمان پیانو زد.

پدرم علاقه زیادی به موسیقی دارد و اگر وقت داشته باشد گاهی هم می‌گوید برای من پیانو بزن.

پدرم خیلی به موسیقی علاقمند بوده و با موسیقیدانان زیادی هم دوست هستند، از جمله با شهرام ناظری نیز از سال‌ها پیش آشنایی نزدیک دارد.

پدرم نگذاشت کشتی‌گیر شوم!

به صورت خیلی جدی از پدرم تقاضا داشتم که وارد کشتی شوم و به شکل حر‌فه‌ای آن را دنبال کنم، اما او هیچ گاه اجازه این کار را به من نداد و همواره با این موضوع مخالفت کرد.

ایشان خواستند که من هنرمند شوم، چرا که می‌گفت کشتی را باید بعد از 30 سالگی کنار بگذاری و نمی توانی آن را دیگر ادامه بدهی، اما یک هنرمند تا پایان عمر خود می‌تواند هنر خود را به مردم ارائه کند.

همچنین آسیب‌های ناشی از کشتی و فضای مظلوم این رشته و کمبودها و بی توجهی ها به آن را از دیگر دلایل مخالفت خود با حضور من در عرصه کشتی می‌دانست.

درباره موفقیت پدرم از صاحب نظران سوال کنید

باید از صاحب نظران کشتی درباره میزان موفقیت او سوال کنید. ان‌شا‌ء‌الله که موفق بودند اما او بسیار به کشتی علاقمند هستند و تمام وقت و انرژی خود را برای موفقیت کشتی ایران گذاشته‌اند. امیدورام در این راه به موفقیت‌های بیشتری هم برسند.

انتها‌ی‌ پیا‌م