به گزارش ایسنا، موضوع ارتقای استاندارد آلایندگی خودروهای سبک و سنگین تولید داخل به سطح یورو ۴ در اواخر دولت دهم مورد توجه قرار گرفت و برنامه زمان‌بندی برای این موضوع تدوین شد اما خودروسازان در موعد مقرر استاندارد آلایندگی محصولات خود را ارتقا نداده و تقصیر را به گردن وزارت نفت انداختند که توزیع سراسری سوخت یورو ۴ را آغاز نکرده است.
با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید این موضوع مجددا در دستور کار قرار گرفته و مقرر شد از ابتدای شهریور ماه ۱۳۹۳ استاندارد آلایندگی تمام خودروهای سبک تولید داخل (شامل سواری و وانت) به یورو ۴ ارتقا یابد.
خودروسازان اگرچه در این موعد برخی خودروهای به‌روز خود مانند تندر ۹۰ را به یورو ۴ ارتقا دادند اما شش ماهی طول کشید تا همه خودروهای سبک تولید داخل به استاندارد آلایندگی یورو ۴ ارتقا یابند و سرانجام از ابتدای سال ۱۳۹۴ تمام خودروهای سبک به استاندارد یورو ۴ تجهیز شدند.
اما در حوزه خودروهای سنگین نیز خودروسازان در اواخر دولت دهم در ارتقای استاندارد آلایندگی به یورو ۴ تاخیر داشتند و سرانجام از ابتدای سال ۱۳۹۴ استاندارد آلایندگی تمام خودروهای سنگین تولیدی به یورو ۴ با DPF (فیلتر دوده) ارتقا یافت.
در حال حاضر که به پایان سال ۱۳۹۶ نزدیک می‌شویم نیز خودروهای سبک و سنگین داخلی همچنان با استاندارد یورو ۴ تولید می‌شوند. این وضعیت در حالی است که در اروپا سال‌ها است که استاندارد آلایندگی خودروها به یورو ۵ و یورو ۶ ارتقا یافته اما هنوز خودروسازان داخلی اقدامی برای ارتقای استاندارد آلایندگی محصولات خود انجام نداده‌اند.
با این حال طبق دستورالعمل تدوین شده، استاندارد آلایندگی خودروهای سبک از ابتدای سال ۱۳۹۸ باید به یورو ۵ ارتقا یابد. همچنین استاندارد آلایندگی خودروهای سنگین نیز از ابتدای سال ۱۳۹۸ باید برابر با استاندارد روز اروپا باشد که در حال حاضر یورو ۵ و ۶ است.
عقب بودن صنعت خودروی ایران از استانداردهای جهانی در زمینه استاندارد آلایندگی خودروها در حالی است که خودروسازان مسبب این وضعیت را وزارت نفت می‌دانند که از توزیع سراسری سوخت مناسب برای ارتقای استاندارد آلایندگی خودروها خودداری کرده است.
در این زمینه دبیر انجمن خودروسازان ایران می‌گوید: طبق مصوبه دولت دهم شش ماه قبل از موعد ارتقای استاندارد آلایندگی خودروهای داخلی به یورو ۴، وزارت نفت باید سوخت بنزین و گازوئیل یورو ۴ را به طور سراسری توزیع می‌کرد که این اتفاق نیفتاد به همین دلیل خودروسازان نیز در ارتقای استاندارد تاخیر داشتند.
احمد نعمت‌بخش با بیان اینکه حتی در حال حاضر نیز هنوز بنزین و گازوئیل یورو ۴ به طور کامل و سراسری در کشور توزیع نمی‌شود، اظهار می‌کند: به عنوان مثال در گازوئیل یورو ۴ میزان سولفور باید کمتر از ۵۰ PPM باشد اما در حال حاضر در مواردی میزان سولفور گازوئیل به ۵۰ هزار PPM نیز می‌رسد که باعث تخریب موتور خودرو و فیلتر آن می‌شود.
وی در پاسخ به اینکه آیا خودروسازان با وجود عقب بودن از استانداردهای جهانی در موعد تعیین شده از ابتدای سال ۱۳۹۸ استاندارد آلایندگی محصولات خود را به یورو ۵ ارتقا خواهند داد، می‌گوید: خودروسازان اقدامات لازم برای ارتقای استاندارد آلایندگی به یورو ۵ را آغاز کرده‌اند و برخی نمونه‌های خودرو نیز با این استاندارد تولید شده است اما مشکل این است که اگر وزارت نفت در موعد مقرر استاندارد آلایندگی بنزین و گازوئیل را به یورو ۵ ارتقا ندهد ارتقای استاندارد خودروها تاثیری نداشته و حتی باعث تخریب خودرو و آلایندگی بیشتر هوا خواهد شد.
در این شرایط واقعیت این است که شهرهای کشور از آلودگی هوا رنج می‌برند و خودروسازان نیز از استانداردهای جهانی در این حوزه عقب هستند. بنابراین برای شهروندان خسته از آلودگی هوا مهم نیست که مقصر عقب افتادن از استانداردهای جهانی خودروسازان یا وزارت نفت است بلکه مهم این است که حداقل در موعد تعیین شده برای سال ۱۳۹۸، استاندارد تمام خودروهای داخلی به یوور ۵ و استاندارد روز اروپا ارتقا یابد.
در این زمینه یک کارشناس صنعت خودرو نیز می‌گوید: خودروهای قدیمی و بی‌کیفیت در حال تولید مهمترین عامل آلودگی هوای شهرها هستند.
ابوالفضل خلخالی ادامه می‌دهد: در حال حاضر در صنعت خودروی اروپا استاندارد آلایندگی یورو ۵ و یورو ۶ اجرایی شده اما در داخل خودروها همچنان با استاندارد آلایندگی یورو ۴ تولید می‌شوند؛ بنابراین استاندارد آلایندگی خودروهای تولیدی در ایران به‌روز نبوده و عقب‌تر از استانداردهای جهانی است و به همین دلیل خودروهای در حال تولید شرایط مناسبی از نظر میزان آلایندگی ندارند.
عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت با بیان اینکه میزان آلایندگی خودروهای یورو ۵ و ۶ در حد قابل توجهی کمتر از استاندارد یورو ۴ است، تصریح می‌کند: بنابراین دولت باید خودروسازان را ملزم کند هر چه زودتر استاندارد آلایندگی محصولات خود را به یورو ۵ و ۶ ارتقا دهند.
انتهای پیام