‌حمیدرضا کرمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا‌ اظهار کرد: روند اسکان عشایر به شکل خودجوش طی دو دهه گذشته در استان نسبت به تمام کشور سرعت بالاتری داشته است.

وی اضافه کرد: موفقیت و پایداری طرح‌های اسکان در گروی توجه به شاخص‌های اجتماعی و اقتصادی جامعه عشایری و ارتقای سطح آنها است.

کرمی بیان کرد: با توجه به برنامه‌های دوم، سوم و چهارم توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور، برنامه‌های راهبردی برای ساماندهی کوچ و اسکان داوطلبانه عشایر با تأکید بر تجهیز و تقویت کانون‌های مستعد توسعه به منظور برخورداری از خدمات تولید، ارتقای کیفیت زندگی و به وجود آوردن تعادل زیست محیطی در زیست‌بوم‌های عشایری عملیاتی شد.

این محقق اقتصاد کشاورزی گفت: لرستان به دلیل شرایط اقلیمی مناسب از دیرباز در زمینه دامپروری جایگاه بالایی داشته است و در عین حال، بالا بودن تراکم دام در مراتع استان و تخریب و فقیر شدن مراتع و سایر عوامل اقتصادی و اجتماعی دیگر سبب شد تا روند اسکان عشایر در استان از سرعت بالاتری برخوردار باشد.

وی دسترسی به خدمات ضروری و حمایت‌های مالی، ایجاد اشتغال پایدار و درآمد مناسب و زیربنایی به همراه مکان‌یابی مناسب محل استقرار عشایر را برای پایداری و موفقیت طرح‌های اسکان عشایر بااهمیت عنوان کرد.

کرمی تصریح کرد: اسکان عشایر بر میزان زمین زراعی، نرخ باسوادی، تعداد واحد دامی نوع شغل، سطح برخورداری از امکانات بهداشتی و درمانی و.... تأثیر مثبت و بر وضعیت اشتغال و میزان درآمد آنها تأثیر منفی داشته است، هر چند تأثیرات منفی عمدتاً مربوط به آن دسته از کسانی است که به طور خودجوش اسکان پیدا کرده‌اند.

انتهای پیام