به گزارش ایسنا، محمد صادق کیهانیان مدرس دانشگاه در یادداشتی با عنوان «ظرایف سیاست خارجی؛ منافع و امنیت ملی» نوشت: طبق آموزه های علم سیاست و روابط بین الملل، سیاست خارجی حول اهداف کلان نظام سیاسی شکل گرفته و تحقق اهداف ملی، سرلوحه و راهنمای عمل سیاست خارجی است و در راس مهم ترین اهداف ملی هر نظام سیاسی، تامین منافع ملی و حمایت و حفاظت از امنیت ملی قرار دارد. بنابراین، سنجه و سنگ محک برای ارزیابی یک سیاست خارجی موفق، حرکت در مدار اهداف ملی و میزان توفیق در تحقق منافع و امنیت ملی یک کشور است. به هر میزان که سیاست خارجی در تامین منافع اساسی یک کشور از جمله منافع راهبردی و سیاسی (کسب اعتبار و منزلت در سطح بین المللی) و اقتصادی (تامین منافع و مزایای اقتصادی) و تضمین و ارتقاءِ امنیت ملی (کاهش مخاطرات و تهدیدات خارجی و افزایش ضریب امنیتی در برابر چالش ها و تکانه های بیرونی)؛ موفق عمل کند، می توان سیاست خارجی کشور و متولیان آن را کامیاب و موفق ارزیابی کرد.
حال سخن از سیاست خارجی کشورمان در بازه زمانی ۵ ساله از زمان تشکیل دولت تدبیر و امید تاکنون است که به رغم ارزیابی های محافل علمی و پژوهشی داخلی و خارجی، که عمدتاّ بر حاکمیت منطق و عقلانیت و حرکت بر مدار منافع ملی کشور حکایت دارند؛ بعضاّ مورد نقدها و قضاوت های غیرمنصفانه و جانبدارانه برخی محافل رسانه ای و جناح های سیاسی مخالف دولت قرار می گیرد که از دایره عدالت و انصاف به دور است. طبعاّ وزارت امور خارجه و مشخصاّ شخص وزیر امور خارجه به عنوان متولیان و کارگزاران اصلی عرصه سیاست خارجی، بیش از همه در معرض این نقدهای غرض ورزانه و نقادی های نه چندان واقع بینانه قرار دارند.
بدیهی است بررسی جامع و مانع عملکرد سیاست خارجی دولت یازدهم و دوازدهم، خود نیازمند یک کار پژوهشی گسترده است و می تواند موضوع چندین مکتوب عالمانه و پژوهش دقیق علمی قرار گیرد؛ مع ذالک در این مجال مختصر، صرف نگاهی گذرا به آنچه بود و آنچه شد و آنچه هست، کفایت می کند. دولت تدبیر و امید و سکاندار کنونی سیاست خارجی، در شرایطی مسئولیت دشوار اداره ملک و میهن را بدست گرفتند که کشور به مدد شش قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل و بخصوص قطعنامه فصل هفتمی ۱۹۲۹، تبدیل به موضوع "تهدید صلح و امنیت بین المللی" شده بود و در میانه یک تحریم و انزوای جهانی قرار داشت. تحریم های فراگیری که علاوه بر تحریم های اولیه و ثانویه آمریکا، تحریم های همه جانبه اتحادیه اروپا و از همه مهم تر تحریم های سازمان ملل را نیز شامل می شد که مجموعا سبب شکل گیری اجماعی بی سابقه و تاریخی علیه کشورمان شده و هدف اساسی انزوای تمام عیار ایران را پی جوئی می کرد. تحریم ها و تحمیل هائی که نه فقط اروپا و آمریکا به عنوان دو بازیگر اصلی عرصه تحریم ها، بلکه سایر قدرت های منطقه ای و جهانی همچون روسیه و چین و هند و ژاپن و ... را نیز در بر می گرفت.
اما به مدد سیاست خارجی فعال و هوشمندانه دولت تدبیر و امید که با هدایت و حمایت خردمندانه و نرمش مدبرانه رهبر فرزانه انقلاب همراه بود، کشتی طوفان زده کشور و نظام به ساحل امن آرامش رسید و توانست ضمن عبور از گردنه سنگین تحریم ها و تحدید ها و تهدیدهای گوناگون دشمنان جهانی و منطقه ای، هم در موضوع هسته ای حقوق مسلم کشورمان را تثبیت کند و هم از ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد خارج شود که خود شاهکاری بی نظیر در تاریخ روابط بین الملل محسوب می شود که کشوری بدون جنگ و تسلیم یا فروپاشی از شمول موضوع "تهدید علیه صلح و امنیت بین المللی" خارج شد. در تاریخ معاصر کشورهای عراق و لیبی از نمونه های مهمی هستند که صرفاّ پس از جنگ و تسلیم و فروپاشی، به خروج از ذیل فصل هفتم منشور نائل شدند.
منتقدین غیرمنصف و نقادین نامیزان که متاسفانه با عینک جناحی و مغرضانه همه دستاوردهای و داشته های دولت بخصوص در عرصه سیاست خارجی را یکسره رد و انکار می کنند، خوب است قدری با انصاف و بیطرفی به وضعیت کنونی کشورمان که در میانه یک کشاکش تمام عیار و جنگ اعلام نشده از سوی مثلث شوم آمریکا- صهیونیسم و سعودیسم قرار دارد، بنگرند که چگونه توانسته با استفاده از یک سیاست خارجی متین و منطقی و معقول باعث انزوای جهانی آمریکا شود، سبب ساز استهزاء رهبران خبیث رژیم جعلی اسرائیل گردد و توطئه های ریز و درشت بن سلمان را بی اثر سازد. اینکه در شرایط جنگ همه جانبه آمریکا علیه کشورمان، که تحریم اقتصادی بخش کوچکی ازآن است، دستگاه دیپلماسی کشور توانسته به روابط و تعاملات خود با سایر بازیگران معتبر جهانی و منطقه ای ادامه دهد و توانسته با استفاده از ظرفیت های سیاسی و حقوقی، در آوردگاه های پیچیده حقوق بین الملل، موفق و سربلند بیرون آید و در محافل و مجامع سیاسی و حقوقی و نفتی خوش بدرخشد؛ دستاورد کمی نیست که متاسفانه از چشم منتقدین غیرمنصف پنهان مانده است و شاید هم به مصداق تجاهل العارفین، خودشان را به تجاهل و تغافل زده‌اند!
آری این همه دستاوردها متعلق به ملت بزرگ ایران و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران است و قرار نیست به حساب شخصی کسی یا نهادی گذاشته شود، و این همه دستاوردهای ملی و شایسته افتخار، جز با حمایت ملت و با اتکاء به عناصر و مولفه های قدرت کشور از جمله قدرت سخت نظامی و توانمندی های علمی و فناوری کشور، حاصل نمی شد. لذا بر ماست که دستاوردها را پاس بداریم و از سربازان عرصه سیاست خارجی و افسران جنگ نرم عرصه دیپلماسی، جانانه حمایت کنیم. از دوستان نقاد و برخی رسانه های همیشه منتقد نیز بخواهیم اگر توان دیدن و بیان دستاوردها را ندارند، لااقل نمک به زخم ِکینه دشمنان بیرونی نظام و ملک و میهن، نپاشند!
انتهای پیام