آنقدر مردم "باید" از مسئول شنیدهاند که گویی، مسئول باید دستور بدهد و مردم آن را اجرا کنند، در حالیکه وضعیت نگران کننده رها شدن فاضلاب در مکانهای غیر استاندارد، جان آنها را به خطر انداخته است.
در بحث رهاسازی فاضلاب در سطح معابر شهرها بارها تذکرات لازم داده شده است اما متأسفانه این موضوع همچنان از معضلات مهم در شهرهای مازندران محسوب میشود.
به گزارش ایسنا، چندی پیش خبری مبنی بر سرازیر شدن شیرابه زبالههای خانگی به داخل رودخانه و دریا در محل دپوی زباله نوشهر و تخلیه تانکرهای فاضلاب کش در این مکان و آلودگیهایی که به همراه داشت سوژه داغ رسانهها و فضای مجازی شد.
رئیس اداره حفاظت و محیط زیست نوشهر در توضیح این خبر و نگرانی به حق مردم و دوستداران محیط زیست در گفتوگو با ایسنا، با بیان اینکه تا چندی پیش که تانکرهای فاضلاب کش نوشهر و چالوس در مکانی غیر مکان فعلی اقدام به تخلیه میکردند، گفت: با پیگیریهای به عمل آمده، جلوی این تانکرها گرفته شد و رانندگان این خودروها که بلاتکلیف مانده بودند نیز به فرمانداری مراجعه کردند.
کامبیز محسن سلطانی با اشاره به اینکه مجدداً از سوی محیط زیست به شهرداری نوشهر نامه زده شد و مهلت داده شد که موضوع نگران کننده شیرابهها باید در محل زباله مهار شود، تصریح کرد: در حال حاضر با همکاری شهرداری، چاهکی پشت محل دپوی زباله حفر شده است و به طور موقت این تانکرها فاضلاب خود را در آن مکان تخلیه میکنند اما موقتی است و باید فکر اساسی شود.
وی با بیان اینکه بهترین مکان برای تخلیه فاضلاب تانکرها در محل مخصوص سیستم تصفیه فاضلاب شهری است، گفت: در محل تخلیه فاضلاب شهری، باید پیش تصفیه صورت گیرد و سپس به خود سیستم فاضلاب شهری تزریق شود زیرا اگر این همه حجم فاضلاب مستقیم وارد تصفیه خانه شود شوک بزرگی به سیستم وارد میکند.
خطر بزرگ تخلیه فاضلاب لجن کشها در محل دپوی زباله
رئیس اداره حفاظت و محیط زیست نوشهر با اشاره به اینکه این اقدام قرار بود بزودی انجام شود اما امروز و فردا میشود، تاکید کرد: در حال حاضر جلوی تخلیه تانکرها در محل دپوی زباله گرفته شده است زیرا آلودگی زیادی به همراه دارد اما باید چاره اساسی اندیشیده شود.
سلطانی ادامه داد: در محل نیروگاه زباله سوز در ضلع شرقی حوضچهای برای تصفیه خانه زده شد که محل شیرابه کارخانه خواهد بود و فعلاً تا زمانی که کارخانه راه اندازی نشده است دو شهر نوشهر و چالوس میتوانند در محل اگوی شهری با سیستم پیش تصفیه فاضلاب را تخلیه کنند که نیازمند یک سری اقدامات و اجازه شرکت است.
علی امانی شهردار نوشهر نیز در گفتوگو با ایسنا، اظهار کرد: تانکرهای فاضلابکِش زباله مرده را حمل میکنند و شرکت تصفیه خانه این زباله را نمیپذیرد زیرا به گفته آنان در صورت تخلیه زباله مرده اختلال بدی در سیستم تصفیه ایجاد میشود.
ضرورت مکانیزم جدید جهت تخلیه و تصفیه فاضلاب لجن کشها در سیستم تصفیه خانه
وی با بیان اینکه رانندگان تانکرهای فاضلاب کش طبق عادت مبادرت به تخلیه فاضلاب در محل دپوی زباله میکردند، افزود: این امر به حجم شیرابهها اضافه میکرد و خطرات زیادی را برای محیط زیست به همراه داشت بنابراین در پشت محل دپوی زباله چاهکی جهت تخلیه حفر شد.
امانی با اشاره به اینکه متولی مدیریت تانکرهای لجن کش با شهرداری نیست، تصریح کرد: در جهت کمک به شهرستان این همکاری از سوی شهرداری نوشهر صورت میگیرد.
شهردار نوشهر گفت: سیستم فاضلاب برای پذیرش فاضلاب تانکرهای لجن کش نیازمند یک سیستم جدید با هزینه بیش از دو میلیارد تومان است تا مکانیزم آن نصب شود و فعلاً از آن بی بهره است بنابراین نمیتواند این فاضلاب را بپذیرد.
سیستم فاضلاب، توانایی تحمل آلودگی فاضلاب تانکرها را ندارد
سید شکرالله موسوی رئیس اداره آب و فاضلاب نوشهر و چالوس در خصوص این موضوع مهم و دغدغه شهرستان، گفت: نوع و کیفیت فاضلابی که از طریق چاههای جذبی دریافت و تخلیه میشود از لحاظ بار آلودگی مشخصاً بعد بالای ۲۵ تا ۳۰ هزاراست در حالی که آنچه که در سیستم جمع آوری فاضلاب شهری میتواند وارد مجموعه سیستم فاضلاب شود و بر اساس همان طراحیها تجهیزات آماده شد.
وی با بیان اینکه سیستم تصفیه فاضلاب قابلیت این همه حجم ورود آلودگی را ندارد، افزود: در صورتی که این حجم فاضلاب وارد تصفیه خانه شود، شوکی که ایجاد میکند باعث از بین رفتن پارامترهای حیاتی تصفیه خانه میشود در نتیجه بیش از ۱۰ هزار متر مکعب فاضلابی که شبانه روز در شبکه در حال تصفیه است همه را تحت الشعاع قرار داده و آلوده میکند.
رئیس اداره آب و فاضلاب نوشهر تصریح کرد: در حال حاضر این امکان وجود ندارد که این کیفیت فاضلاب و فاضلاب تانکرهای سیار وارد تصفیه خانه سیستم فاضلاب شهری شود.
ضرورت همکاری دو شهرداری برای ساخت پکیج تصفیه فاضلاب
موسوی تاکید کرد: حدود یک سال قبل استانداری مازندران دعوتی از فرمانداران، شهرداران، اعضای شورای شهر و اداره آب و فاضلاب نوشهر و چالوس و مدیر عامل آب و فاضلاب استان به عمل آورد که نبییان معاون عمرانی وقت استانداری ریاست جلسه را به عهده داشت و صورت جلسهای با دو مصوبه به امضا رسید.
وی ادامه داد: آب و فاضلاب مکلف شد زمین مورد نیاز ساخت پکیج تصفیه فاضلاب را در اختیار شهرداری قرار دهد و شهرداری نیز مکلف شد نسبت به ساخت پکیج تصفیه سپتیج در همان زمینی که آب و فاضلاب در اختیار آنها قرار میدهد اقدام کند، حالا یا خود شهرداری اجرایی میکند و یا سرمایهگذار میگیرد.
رئیس اداره آب و فاضلاب نوشهر گفت: از همان ابتدا برای اجرایی شدن بندهای این جلسه در شهرستان، جلسهای را در زمان شعبان نژاد شهردار وقت نوشهر در شهرداری برگزار شد که اعضای شورای شهر چالوس و نوشهر به همراه دو شهردار و نمایندگان دو فرمانداری و نماینده همیاریها حضور داشته که تا به امروز اداره آب و فاضلاب منتظر اجرایی شدن مصوبه جلسات است.
موسوی از آمادگی کامل آب و فاضلاب برای تحویل زمین مورد نظر به شهرداری خبر داد و افزود: دو شهرداری نوشهر و چالوس به صورت مشترک یا باید خودشان نسبت به این موضوع اقدام کنند و یا با دعوت از سرمایه گذار، پکیج تصفیه را اجرا کنند تا پساب حاصل از این تصفیه خانه با عیار ۲۰۰ میلی گرم بیودی وارد ورودی تصفیه خانه شود، در صورتی که بیشتر از این باشد در تصفیه خانه شوک ایجاد میشود.
عزیر عابسی عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل نیز در خصوص این موضوع در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: لجنهایی که اینگونه تخلیه میشود مربوط به سپتینگ منازل است و آب هم که نفوذ میکند لجن آن غلیظتر میشود و نهایتاً یک لجن خیلی آلوده است.
وی با اشاره به اینکه سی او دو فاضلاب معمولی ۳۰۰ تا ۴۰۰ بوده در حالی که لجن تغلیظ شده آن به پنج هزار میرسد، تصریح کرد: بعد از مدتی که فاضلاب در چاه تخلیه میشود خاک نفوذ پذیری خود را از دست میدهد و روغنی هم که از آشپزخانه در چاه جذبی وارد میشود بعد از چند سال در همه جای جداره میبندد.
عابسی ادامه داد: جداره بستن روغن در چاه باعث میشود تا چاه دیگری حفر شود که نهاینا در خانهها، امکان کندن چاه مجدد وجود ندارد و چاهی شبیه سپتینگ حفر و نصب میشود اما به واقع اینطور نیست و بعد از مدتی تانکرها ناچار به تخلیه و خالی کردن این لجنها میشوند.
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل با این پرسش که حالا باید این حجم لجن کجا تخلیه شود، بیان کرد: محیط زیست وقتی میگوید این لجنها و فاضلابها موجب آلودگی دریا و رودخانه میشود باید یک راهکار مناسب ارائه دهد.
عابسی با اشاره به تخلیه برخی تانکرهای لجن کش در جوی و رودخانه گفت: این حجم فاضلاب نیاز به تحویل به تصفیه خانه دارد و یا باید در جایی مناسب تخلیه شوند.
وی افزود: وقتی این لجنها وارد سیستم فاضلاب شهری شود به طور ناگهانی آلودگی زیادی وارد سیستم میکند که نمیتواند پاسخگو باشد بنابراین تصفیه خانه باید مکانیزمی ایجاد کند که این لجنها و فاضلابها به تدریج وارد سیستم شود.
تخلیه فاضلاب در رودخانه موجب آلودگی شدید میکروبی دریا و ممنوعیت شنا میشود
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل در ادامه به اثرات سو تخلیه فاضلاب در رودخانه و دریا پرداخت و گفت: این لجنها چنانچه در رودخانه و آبراههها تخلیه شود موجب آلودگی شدید آنها میشود و علاوه بر آن چون به دریا میریزد موجب آلودگی شدید دریا میشود.
عابسی با بیان اینکه تخلیه فاضلاب موجب آلوده شدن ماهی در دریا میشود، تاکید کرد: مدتها است که خیلیها از ماهی دریا به خاطر آلودگی که دارد استفاده نمیکنند زیرا موجب مشکلات و بیماریهای پوستی و انگل میشود.
وی پدیده تغذیه گرایی را مشکل بعدی این تخلیه عنوان کرد و یادآور شد: این پدیده در محیطهای دریایی بنام شکوفایی ناگهانی جلبکها نامیده میشوند که در این پدیده دریا به رنگ سبز، قرمز یا خاکستری در میآید.
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل افزود: علت تغییر رنگ آب دریا وجود جلبکهای تک سلولی در داخل آب دریا است که نیاز به مواد غذایی دارند و فاضلابی که در رودخانه تخلیه میشود وارد دریا شده و این فاضلاب پر از فسفر و نیتروژن ناشی از مواد شوینده بوده که تغذیه مناسبی برای جلبکها محسوب میشود و در فصل تابستان این جلبکها چنان رشد میکنند که آب دریا سوپ غلیظی از جلبک است.
عابسی با بیان اینکه در حال حاضر نیز آب دریای خزر تا حدی سبز است در صورتی که آب شفاف یک دریاچه خوب به این رنگ نیست، گفت: در مواقع طوفانی دریا جلبکها نزدیک ساحل جمع میشوند و عواقب دیگر این تخلیه جدا از آلودگی میکروبی و آلودگی پوستی که به وجود میآورد باعث شکوفایی جلبک و تغذیه گرایی دریا میشود.
وی خاطرنشان کرد: مصرف انواع ماهیهای دریای خزر به خاطر آلودگی به فلزات سنگین محدود شده است و این آلودگی از فاضلاب نشأت میگیرد که شامل فاضلاب خانگی و بیشتر از همه فاضلاب صنعتی است.
گزارش از سپیده پورشعبان خبرنگار ایسنای مازندران
انتهای پیام