رضا ساکی
این روزها همه دارند به هم حمله می‌کنند. حمله‌ها از هنرمندان و بازیگران شروع شد و مبدا این حرکت اینستاگرام بود که نقد را به حمله تعبیر کردند و مثلا تیتر زدند:
حمله کاوه آفاق به حمید هیراد
حمله روزنامه کیهان به خانم بازیگر
حمله احسان علیخانی به بازیگر زن سینما
قدیم دو طرف حمله کاملا مشخص بود. مثل آن وقت‌ها که در کوچه درگیر می‌شدیم و مثلا مشخصا با فرهاد نامی مشت و لگد ردوبدل می‌کردیم. در فضای هنری هنوز هم دو طرف دعوا کاملا مشخص است. مثلا دعوا این‌طوری است:
حمله تند پرویز پرستویی به مدیر شبکه ۳
حمله تند محمد علیزاده به رضا صادقی
حمله تند سحر قریشی به مهناز افشار
یعنی کاملا مشخص است که سحر قریشی با مهناز افشار دعوا دارد و اگر در خیابان دیگر بازیگران زن را ببیند با آن‌ها کاری ندارد.
در سیاست هم قبلا همین‌طور بود. یعنی یک نفر علیه یک نفر نامه می‌نوشت و اعتراض می‌کرد؛ مثل همین نامه‌نگاری‌های اخیر که با لبخند ختم به خیر شد.
اما چند روزی است که دو طرف دعوا در عالم سیاست معلوم نیست. یعنی این‌طوری نیست که یک نفر با یک نفر کار داشته باشد. چند روز است که در عالم سیاست گروهی می‌روند کوچه بغلی دعوا.
نمونه‌اش تیتر روزنامه شرق است که نوشته است: «حمله پسر صفارهرندی به برادر سعید جلیلی»
یعنی دست‌کم در همین یک تیتر چهار نفر حضور دارند؛ یعنی حمله، حمله تکی نیست؛ گروهی است و ازقضا هر چهار نفر هم معلوم هستند.
آن‌ها به صورت گروهی ان‌شاءالله بر سر منافع ملت به هم حمله می‌کنند.
باقی‌ بقای‌تان

انتهای پیام