یکی از قدیمیترین بناهایی که در شهر دزفول بعد از مسجد جامع این شهر ساخته شد بقعه «شیخ اسماعیل قصری» است که در قرن ششم هجری احداث شد. شیخ اسماعیل قصری از عرفای بزرگ قرن ششم و از اصحاب و شاگردان نمونه شیخ ابونجیب سهروردی بوده است که پس از خاتمه دوران تعلم از اصفهان برای تبلیغ مذهب تشییع به دزفول عزیمت میکند. شیخ اسماعیل قصری که مظهر رموز شریعت و طریقت و از علمای علم حدیث بود پس از سالها تلاش و کوشش در ریاضت در سال ۵۸۹ هجری قمری فوت میشود و او را در مدرسه و خانگاهش به خاک میسپارند که بعدها به بقعه متبرکه تبدیل میشود که البته در گذر زمان بر اثر سه زلزله در شهر دزفول از زمان فوت وی تا ۲۰۰ سال پیش مزار شیخ اسماعیل زیر آوار پنهان میشود و سالهای بسیار برای همگان ناشناخته میماند تا این که محمدحسین حکمتفر، از پژوهشگران دزفولی، در سال ۱۳۵۵ در یکی از پژوهشهای خود در حین خواندن کتاب نفحاتالأنس از عبدالرحمان جامی متوجه میشود که شیخ اسماعیل قصری در مکانی در بازار قدیم دزفول دفن شده است.
این پژوهشگر دزفولی به همراه سایر خدمتگزاران در همان سال با گرفتن مجوز از میراث فرهنگی اقدام به تعمیر و مرمت بقعه شیخ اسماعیل قصری و یافتن مزار از زیر خروارها خاک میکند اما به دلیل گذشت زمان و آسیب فراوان به ساختمان بقعه و به وبژه گنبد آن، با نظر و مجوز کارشناسان میراث فرهنگی، اوقاف و معماران سنتی بعد از هشت سال جنگ تحمیلی، ساختمان بقعه تخریب و اقدام به بازسازی کامل میشود.
بقعه «شیخ اسماعیل قصری» در دزفول