فارس و شيراز به‌لحاظ اقليم چهارگانه، در تمام فصل‌هاي سال، بستري است براي پذيرايي از گردشگران، از دوست‌داران تاريخ و گذشته تاريخي و عاشقان طبيعت و طبيعت‌گردي تا زائران و علاقه‌مندان به بقاع متبرك و مذهبي.
به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) منطقه فارس، طبيعت استان فارس هم مانند زيبايي‌هاي خيره كننده مذهبي و تاريخي‌اش، جذاب است و به‌واسطه پيوستي كه آن را به گذشته دور متصل كرده، ديدني‌تر و اين ميان، روستاها و آبادي‌هايي وجود دارد كه تصويرگري آن به‌سهولت امكان‌پذير نيست.
شايد بتوان با استفاده از ظرفيت‌هاي قلم و توان متون توصيفي، بخش‌هاي كوچكي از آنچه را خداوند خلق كرده است را تصويرگر بود، اما دنيا ديدن بهتر از دنيا خوردن است.
يكي از ديدني‌ترين نقاط مركز استان فارس كه در فاصله كوتاهي (كمتر از صد كيلومتر) از شيراز قرار دارد، روستايي است خيال‌انگيز، لميده بر دامنه‌ي كوه‌هاي شمالي شيراز، روستاي چندهزارساله حصاردشتك.
نزدیک ترین مسیر دسترسی به این روستای قدیمی و زیبا، از طريق جاده شيراز – مرودشت است و براي رسيدن به مقصد بايد قبل از ورود به شهر مرودشت يا جاده اصلي شيراز- اصفهان، تغيير مسير داده و به جاده پتروشيمي وارد شويم و در ادامه به سمت روستاي درودزن رفته و از دو راهي كامفيروز به سوي ارتفاعات شمالي شيراز راهي شويم.
جاده پرپیچ وخم روستا از میان ارتفاعات می‌گذرد که پس از عبور از بلندترین نقطه این جاده که در اصطلاح محلی "کتل" نامیده می‌شود، با تمام وجود تغییر ناگهانی دما را می توان حس کرد.
در هرفصلی که به این منطقه وارد شویم زیبایی‌هاي خلقت را مانند تابلويي بي‌نظير مي‌توان ديد، تصاويري كه براي هميشه در ذهن ماندگار خواهد شد و زبان را به سبحان‌الله، وادار مي‌كند.
گذر از میان کوچه باغ‌ها یی که با سخت کوشی مردمان این دیار از دیرباز خلق شده هر بيننده‌اي را به وجد مي‌آورد تا به چشمه‌ساران و آبشاري كه آرام و با صلابت بر ديواره كوه‌جاري است، برسيم.
روستا در دامن کوه لم داده و صمیمیت مردم روستا را می‌توان از ساختار خانه‌های گلی که به سبک پلکانی ساخته شده و پشت بام یکی، حیاط دیگری است دریافت.
دشتك، آب و هواي معتدل در بهار و تابستان و سرد در پاييز و زمستان دارد و بافت اصیل آن تقريبا بكر مانده است و اثري از ساخت و سازهاي مدرن در آن كمتر ديده مي‌شود.
دشتک يكي از قديمي‌ترين روستاهاي استان فارس است و شواهد این قدمت بقايايي از زندگی غارنشینی در دل کو ه‌ها و آثاری از دوره‌های مختلف تاریخی از جمله دوران هخامنشيان است.
چنار کهنسال اين روستا كه هسته اوليه شكل‌گيري آن است، پيشينه‌اي چهارهزارساله دارد و از قديمي‌ترين درختان ايران‌زمين است.
شكل‌گيري دشتك براساس يافته‌هاي تاريخي به قرن هفتم هجري باز مي‌گردد و راه‌پله قديمي آن كه كتل ناميده مي‌شود، با يك هزار و 200 پله، از شواهد باستاني و ديدني‌هاي روستا است، پلكاني كه ارتباط پايين‌دست را با بالادست، امكان‌پذير مي‌كند.
وجود شش آسياب قديمي كه در گذشته مورد استفاده مردم بوده ديگر نشانه تاريخي بودن روستا است.
در روستاي دشتك چشمه‌هاي معدني خنار، نهروم، مرشدي، آبگري، ده گاه، دره و آبگرمي كه آبهاي معدني و شفا بخش دارد براي هر گردشگري جذاب است.
از طرفي وجود چشمه‌ساراني از جمله، سي‌چاه، باباجمال، آب چغور، بيد چنگ، پاي بيدي، دم تنگ، بيدك، عابدو، گردوك، تدك، باغك، سيبكي و چشمه گل به عنوان بخشي از جاذبه‌هاي طبيعي خودنمايي مي‌كند.
گيوه بافي، گليم بافي و قالي بافي نيز از جمله صنايع دستي مردم روستای دشتک است و موسيقي محلي مردم اين روستا نيز با ني نواخته مي‌شود و نغمه‌هاي محلي و شوشتري، در بين اين مردم رواج دارد.
مردم اين روستا به زبان فارسي و لهجه دشتكي صحبت مي‌كنند و بر اساس سرشماري‌هاي انجام شده اين روستا افزون بر ۲۳۰۰ نفر جمعيت دارد.