به گزارش ایسنا به نقل از کانورسیشن، استرالیایی‌ها در تلاشند تعداد بیشتری از جوانان آنها از تحصیلات عالی برخوردار شوند. این امر مستلزم افزایش عظیمی در تعداد دانشجویان دانشگاه است به نحوی که تعداد دانشجویان از ۸۶۰ هزار نفر امروز به بیش از ۱.۸ میلیون نفر تا سال ۲۰۵۰ میلادی برسد.
این هدف گذاری زمانی اتفاق می‌افتد که ماهیت تحصیل در دانشگاه در حال تغییر است؛ چراکه دورانی که دانشجویان تمام وقت خود را در محوطه دانشگاه، در سالن‌های سخنرانی و گروه های آموزشی با اساتید و سایر دانشجویان می‌گذراندند، گذشته است و امروزه و به ویژه پس از تجربه کرونا، زندگی دانشگاهی به طور فزاینده‌ای به صورت آنلاین سپری می‌شود.
این امر اطمینان از احساس تعلق دانشجویان به دانشگاه را سخت‌تر می‌کند، که به نوبه خود بر رفاه و ظرفیت آنها برای موفقیت در تحصیل تأثیر می‌گذارد.
اما سوالی که در این میان پیش می‌آید این است که احساس تعلق خاطر دانشجویان به دانشگاه چیست و چرا اینقدر مهم است؟
انسان‌ها ذاتا، نیاز روانی به داشتن ارتباطات متقابل و معنادار با دیگران دارند. از طرفی، احساس تعلق پایین، با عزت نفس پایین، بی اعتمادی بیشتر، احساس طرد شدن و مشکلات روانی از جمله افسردگی و اضطراب مرتبط است. بنابراین این امر می‌تواند ادامه تحصیل و تاب‌آوری در تکمیل تحصیلات را برای دانشجویان سخت‌تر کند.
اما تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که احساس تعلق موضوعی مهم برای دانشجویان و دانشگاه‌های استرالیایی است. نتایج یک نظرسنجی ملی از تجربه دانشجویی در سال ۲۰۲۲ میلادی نشان داد که تنها یک نفر از هر دو دانشجو (۴۶.۵ درصد از دانشجویان کارشناسی و ۴۴.۷ درصد از دانشجویان کارشناسی ارشد) احساس می‌کند که به دانشگاه تعلق دارند.
در مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۳ میلادی انجام شد و از هوش مصنوعی برای تجزیه و تحلیل داده‌های حاصل از نظرسنجی استفاده شد، تجربه دانشجویی روی بیش از یک میلیون دانشجو بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۹ میلادی بررسی شد و عواملی که به دانشجویان کمک می‌کند که در دانشگاه خود احساس تعلق داشته باشند، مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج این مطالعه نشان داد که مهمترین ویژگی جمعیت شناختی که به احساس تعلق کمک می‌کند، این بود که ظاهرا دانشجویان آموزش آنلاین را ترجیح می‌دهند.
متأسفانه، پس از شیوع کرونا، شتاب به سمت یادگیری آنلاین در حال افزایش است. همانطور که گزارش نهایی اشاره می‌کند، همه‌گیری کرونا باعث تعطیلی فضاهای فیزیکی دانشگاه شد و "تغییر عمیقی" به سمت کلاس‌های مجازی رخ داده است.
در سال ۲۰۲۳، آموزش آنلاین در دانشگاه‌های آمریکا ۳۴ درصد رشد و یادگیری حضوری ۲۴ درصد کاهش یافت. بنابراین، این احتمال وجود دارد که استرالیا نیز رشد مشابهی داشته باشد.
همچنین، رشد فناوری برای برقراری ارتباط با دانشجویان، استفاده از هوش مصنوعی در برنامه‌های درسی و خدمات پشتیبانی (مانند ربات‌های گفتگو) ، می‌تواند بر احساس تعلق دانشجویان به دانشگاه‌هایشان تأثیر بگذارد.
علاوه بر این‌ها، بسیاری از دانشجویان برای گذران زندگی و تامین مخارج تحصیل خود نیازمند اشتغال هستند. این امر نیز موجب می‌شود که علی رغم برگزاری کلاس‌های حضوری، دانشجویان در کلاس حضور نیابند و یادگیری آنلاین را ترجیح دهند.
انتهای پیام
نظرات