به گزارش خبرنگار ایسنا، محمد صادقی با بیان این‌که در این کارگروه بیش از 400 دانشجو علاقه خود را به انجام تحقیقات علمی در زمینه‌ علوم دین اعلام کردند، اظهار کرد: این دانشجویان به گروه‌های سه تا چهار نفری دسته‌بندی شدند و سپس بیش از 150 موضوع تحقیق به‌صورت پایه و اغلب برگرفته از یک حدیث برای شروع کار مدنظر قرار گرفت.

وی افزود: بسیاری از این موضوعات در گذشته مورد بررسی قرار نگرفته بودند و یا تنها قسمتی از آن‌ها به نتیجه رسیده بود؛ علاوه بر انجام کارهای تحقیقاتی، یکی از رویکردهای این کارگروه ایجاد خودباوری در دانشجویان و ایجاد یک فضای پژوهشی در دانشگاه بود؛ زیرا دانشگاه علوم پزشکی اهواز با وجود پیشینه تاریخی زیاد، آن فضای پژوهشی که باید داشته باشد، ندارد.

دبیر کارگروه علم و دین دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز ادامه داد: ما از مسؤولان انتظار زیادی نداشتیم؛ بلکه تنها یک حمایت علمی باید انجام می‌شد تا محققان بتوانند تحقیقات خود را پیش ببرند. حتی در زمینه‌ تولید دارو و تجاری‌سازی محصولات نیز برنامه‌ریزی کرده بودیم و انگیزه‌ لازم هم برای این کار وجود داشت؛ ولی به‌دلیل عدم حمایت لازم از سوی مسؤولان، این انگیزه نیز از بین رفت.

صادقی با تأکید بر این‌که متأسفانه هنوز دیدگاهی که دانشجویان را به‌عنوان یک محقق و نیروی کار ببیند، در مسؤولان ایجاد نشده است، گفت: بودجه پژوهشی مورد نیاز برای این کار به‌راحتی در اختیار محققان قرار نمی‌گیرد؛ کار تحقیقاتی یک فرایند بسیار کسل‌کننده است، به‌طوری‌ که ما تنها برای انجام یک پروپوزال چندین ماه با بودجه‌ای بسیار اندک در حد یک میلیون تومان کار کردیم، درحالی‌که این بودجه‌ یک کار علمی نیست و سبب به سرانجام رسیدن یک کار تحقیقاتی نمی‌شود.

وی با اشاره به پیشینیه تاریخی دستاوردهای علمی ایران، عنوان کرد: هدف دیگر ما احیای تمدن اصلی ایرانیان در زمینه‌ پزشکی است؛‌ اگر به دیگر کشورها نگاه کنیم، مشاهده خواهیم کرد که چگونه آن‌ها از گنجینه‌های تمدن ما استفاده کرده وپیشرفت می‌کنند. از چهار سال گذشته – زمان شکل‌گیری کارگروه - تاکنون کشورهای دیگر چندین مورد از موضوعاتی که در احادیث ذکر شده بود و ما برای تحقیقات خود مدنظر داشتیم را بررسی کرده، به نتیجه رسانده‌ و نتایج تحقیقات را نیز به نام خود ثبت کرده‌اند؛ چراکه ما به دلیل نبود حمایت‌ها نتوانستیم کاری انجام دهیم.

دبیر کارگروه علم و دین دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز ادامه داد: انجام کارهای تحقیقاتی در کشورهایی که محققان آن‌ها از حمایت کافی برخوردارند، 6 ماه به طول می‌انجامد؛ درحالی‌که انجام تنها یک کار تحقیقاتی در این کارگروه برای ما 2 سال به طول ‌انجامید. با وجود این حمایت‌های اندک تنها توانستیم سه کار تحقیقاتی را به اتمام برسانیم که این تحقیقات نیز در مرحله اول به نتیجه رسیدند؛ اما انجام مراحل بعدی نیاز به بودجه و حمایت دارد.

صادقی با بیان این‌که حمایت‌های معنوی چندانی نیز از سوی مسؤولان مربوطه صورت نگرفته است، گفت: دانشجویان کنونی در آینده هیأت‌علمی و مسؤولان همین دانشگاه خواهند شد و اگر امروز این دیدگاه حمایتی وجود نداشته باشد، قطعاً در آینده نیز با مشکلاتی مواجه خواهیم شد.

وی افزود: اکنون برخی نهادها مانند بنیاد نخبگان و پارک علم و فناوری نسبت به کارگروه اعلام همکاری کرده‌اند؛ به‌طور مثال پارک علم و فناوری در زمینه‌ تجاری‌سازی محصولات آمادگی خود را برای همکاری اعلام کرده است؛ اما ما به دلیل نبود حمایت کافی هنوز به مرحله‌ تجاری‌سازی نرسیده‌ایم. شاید در آینده با کمک خیرین پژوهشی یا سرمایه‌گذاران بتوانیم تحقیقات را بهتر پیش ببریم و به‌طور حتم در این صورت به نتایج خوبی خواهیم رسید.

صادقی با اشاره به این‌که اصلی‌ترین مرکزی که باید انگیزه علمی و پژوهشی را در دانشجویان و فضای پژوهشی دانشگاه ایجاد کند معاونت پژوهشی است، تصریح کرد: با این حال دیدگاهی که نسبت به سرمایه‌گذاری علمی در تمام دنیا وجود دارد و سبب کسب نتایج علمی می‌شود، هنوز در میان مسؤولان وجود ندارد تا این قشر را که دانشمندان آینده هستند، مورد حمایت مادی و معنوی قرار دهد.

دبیر کارگروه علم و دین دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز افزود: حداقل اندکی از منابع دانشگاه می‌توانست به این تحقیقات اختصاص یابد تا دست‌کم چند مورد از 150 طرح آماده‌شده - که امید زیادی به نتایج آن‌ها می‌رفت – اجرا شوند؛ از بین رفتن انگیزه‌ها بزرگترین ضرری است که اکنون می‌بینیم.

صادقی خاطرنشان کرد: این کارگروه از ابتدای تأسیس حمایت چندانی نشده است و همان اندک حمایت نیز با همکاری نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری دانشگاه در برگزاری کلاس‌ها و دوره‌های لازم صورت گرفت؛ همچنین بودجه یکی از کارهای تحقیقاتی که در این کارگروه به نتیجه رسید، با بیش از یک سال پیگیری فراهم شد. شاید روزی یک نهاد یا فردی که این انگیزه‌ها و علاقه‌های علمی برای او مهم باشد، ما را مورد حمایت قرار دهد.