به گزارش ایسنا، مریم خدام محمدی و دکتر محسن مراثی در مقاله‌ای با عنوان "مطالعه نقش مایه گل در ایران پیش از اسلام و تطبیق آن با نشان‌های قرآن‌های سده چهارم تا نهم ه.ق" به بررسی نقش مایه گل در اسلام پرداختند.

در دوره‌های مختلف تاریخی همواره تاثیرپذیری هنر هر دوران از آیین، دین و اعتقادات حاکم بر هر جامعه وجود داشته است، علاوه بر آن پیشینه تاریخی و اعتقادی جامعه مورد بررسی نیز سهم بزرگی را در شکل گیری هنر آن عهده دار بوده بوده است.

مطابق این تحقیق ایرانیان طی دوره‌های مختلف تاریخی با دقت و ظرافت تمام به خلق آثاری ارزنده دست یافته‌اند و برای زیباتر جلوه دادن، آنها را با نقش مایه‌های متنوع آراستند.

پس از اسلام بیشترین تلاش هنرمندان صرف نگارش و آراستن آیات الهی و به ویژه قرآن، کتاب آسمانی مسلمانان شد. از پرکاربردترین آرایه‌های قرآن را می‌توان نشان‌های قرآنی دانست که استفاده زیاد از نقش مایه گل در حالت‌های مختلف در آن دیده می‌شود.

همچنین هدف اصلی این تحقیق معرفی و تحلیل نقش مایه گل در آثار ایران پیش از اسلام و تطبیق این نقش مایه‌ها با نشان‌های قرآنی است. سوالات این پژوهش شامل وجوه تشابه بین نقش مایه گل در نشان‌های قرآنی و آثار ایران پیش از اسلام کدام است؟ وجوه تشابه در کدام دسته از نقوش گل‌ها دیده می‌شود؟

طبق این مطالعه برای رسیدن به پاسخ این سوالات، نمونه‌هایی از نشان‌های قرآنی دربردارنده نقش مایه گل متعلق به قرآن‌های قرن‌های چهارم تا نهم ه.ق. انتخاب و با نمونه‌های مشابه در آثار ایران باستان، مطابقت داده شد .این تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی و رویکرد تطبیقی با بررسی اسناد کتابخانه‌ای و مشاهده آثار به گردآوری داده‌ها پرداخته است.

نتایج این مقاله حاکی از آن بود که در نشان‌های پنج آیه، نشان‌های متصل به سرسوره و نشان‌های حزب و جزء و نشان‌های تزیینی می‌توان نقش مایه گل را ملهم از نقوش به کار رفته در آثار ایران باستان، از دوره پیش از زرتشت تا دوره ساسانیان، مشاهده کرد که در حالت‌ها و زوایای مختلف به کار رفته است.

به گزارش ایسنا؛ این مقاله در فصل نامه علمی-پژوهشی مطالعات تطبیقی هنر (هنر و معماری) دانشگاه هنر اصفهان منتشر شد.

انتهای پیام