به گزارش ایسنا، دکتر سعید سمنانیان در مراسم گرامیداشت روز پژوهش که با حضور برگزیدگان پژوهشی دانشگاه تربیت مدرس برگزار شد، سخنان خود را با نگاهی تاریخی به سابقه دانشگاه‌های پیشرو در ایران و جهان آغاز کرد و گفت: دانشگاه جندی شاپور در هزار و 700 سال پیش در ایران دایر شد و بجز تربیت علمای بزرگ، با دعوت از اندیشمندان سایر ممالک همچون هند و یونان دارای ارتباطات بین المللی بالایی بود. دارالفنون در 160 سال پیش آغازگر دوره‌ای جدید در آموزش بود و دانشگاه تهران که قدیمی‌ترین دانشگاه مدرن ایران است، 83 سال پیش تأسیس و در برابر دانشگاه‌هایی همچون هاروارد بسیار جوان است. هم‌اکنون 26 هزار دانشگاه در دنیا وجود دارد و بزرگترین جمعیت آکادمیک با 30 میلیون جمعیت دانشجو متعلق به کشور چین است.
وی افزود: متوسط عمر 200 دانشگاه برتر دنیا، 208 سال است و این نشان می‌دهد که قدمت و سابقه دانشگاه در قرار گرفتن آن در زمره دانشگاه‌های برتر بی‌تأثیر نیست. دانشگاه تربیت مدرس با عمر کوتاه خود دارای جایگاه بسیار خوبی در دانشگاه‌های کشور است و قرار گرفتن در میان 3 دانشگاه برتر ایران بی‌شک کار سخت و مشکلی است و نشان از قدرت دانشگاه تربیت مدرس دارد.
دکتر سمنانیان در پاسخ به این سؤال که "آیا می‌شود قدمت و سابقه را نداشت، اما در میان برترین دانشگاه های دنیا قرار گرفت؟" تصریح کرد: در بررسی دانشگاه‌های برتر به این نتیجه می‌رسیم که آنها به فرهنگ آکادمیک بیش از آئین‌نامه‌ها توجه کرده‌اند و 200 دانشگاه برتر دنیا در فرهنگ آکادمیک بسیار غنی‌تر از سایر دانشگاه‌ها هستند.
وی خاطر نشان کرد: در سال‌های اخیر در تمام دنیا با گسترش کمی دانشگاه‌ها مواجه بودیم و در مقابل با افت کیفیت روبه‌رو شدیم. به عنوان مثال در آمریکا 47 هزار دانشگاه وجود دارد، اما سیادت علمی با 200 دانشگاه مطرح آمریکاست. در مورد کشور خودمان هم باید بگویم که ما دیگر وظیفه‌ای به عنوان تربیت نیروی انسانی در دانشگاه‌ها نداریم، بلکه باید نیروی انسانی با کیفیت بالا تربیت کنیم. دیگر نه تنها بحث کمبود نیرو در برخی رشته‌ها مطرح نیست، بلکه بیشتر از نیاز نیز نیروی انسانی تربیت شده‌اند و در حال حاضر فقط باید نیروی کیفیتربیت شود.
دکتر سمنانیان ادامه داد: بحث گسترش کمی دانشگاه‌ها، کشورها را به فکر رده‌بندی آموزش عالی انداخت و این‌گونه بود که نظام‌های رتبه بندی مطرح شد. نظام رتبه‌بندیQS از انگلیس، نظام رتبه‌بندی شانگهای چین، ISC کشورهای جهان اسلام، لایدن هلند، نظام رتبه‌بندی وبومتریک، US news آمریکا و تایمز از انگلیس از جمله مهمترین نظام‌های رتبه‌بندی هستند.
وی به تغییر محور قدرت جهان از آمریکای شمالی و اروپا به سمت آسیای جنوب شرقی اشاره کرد و در خصوص دانشگاه‌های آسیایی گفت: از میان 100 دانشگاه اول آسیا، 30 دانشگاه به چین تعلق دارد. رتبه‌بندی 2016 شانگهای نشان داد که تنها 2 دانشگاه ایرانی در بین 500 دانشگاه برتر دنیا قرار دارند و برای رسیدن به جایگاه 200 دانشگاه اول دنیا کار سخت و مشکلی پیش روی دانشگاه تربیت مدرس است.
دکتر سمنایان ضمن اشاره به جامعه محور بودن دانشگاه‌های برتر دنیا، در تشریح مشخصات 200 دانشگاه اول جهان، اضافه کرد: بر اساس شاخص‌های مختلف، دانشگاه‌ها مورد ارزیابی قرار می‌گیرند و در برخی نظام‌های رتبه‌بندی به بعضی شاخص‌ها اهمیت داده می‌شود، در حالی‌که در یک نظام رتبه بندی دیگر اصلا آن شاخص وجود ندارد. اما چند شاخص وجود دارند که در تمام رتبه‌بندی‌ها از اهمیت برخوردارند. نسبت دانشجو به استاد، تنوع ملیتی دانشجویان، تعداد دانشجوی خارجی، تعداد اساتید، درصد دانشجوی خارجی، موقوفات، تعداد مقالات از جمله مهمترین شاخص‌ها هستند.
عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس تأکید کرد: دانشگاه خوب، دانشگاه بین‌المللی است. دانشگاهی خوب است که دارای ارتباطات بین‌المللی قوی باشد. اساتید دانشگاه همانطور که باید مرزهای دانش را بشناسند، باید ارتباطات علمی- بین‌المللی داشته باشند و این را جزو وظایف خود قلمداد کنند.
وی حرکت در مسیر بین‌المللی شدن را مهمتر از رسیدن به هدف استقرار در بین 200 دانشگاه برتر دنیا دانست و افزود: قرار گرفتن در این رقابت جهانی، مسئله بسیار خوبی است؛ چرا که باعث می‌شود دانشگاه‌های ایران حرکت خود را در این مسیر بیشتر کنند. رسیدن به 200 دانشگاه اول دنیا آنقدر مهم نیست که رفتن به سمت بین‌المللی شدن از اهمیت برخوردار است. در واقع حرکت مهمتر از هدف است.
دکتر سمنانیان در پایان گفت: برای رسیدن به تراز جهانی فقط یک راه وجود ندارد و نباید در این راستا به تقلید و کپی‌برداری دست زد. باید برای این منظور راه حل‌های بومی که از درون دانشگاه می‌جوشد را شکل دهیم و در کنار بهره‌مندی از تجربیات جهانی، متد خودمان را طراحی کرده و برای رشد از روش‌های خاص تربیت مدرسی استفاده کنیم.
انتهای پیام
نظرات