سال تحصیلی دیگری با پیام ها و اعلام پشتیبانی کلامی مسئولین و ایجاد امید به عدالت و پیشرفت در دل دانشگاهیان شروع شد. دانشگاه هایی که به حق مبداء همه تحولات است و عملا ؛ بایستی بتواند نقش پیشتاز خود در توسعه و پیشرفت کشور را بدرستی ایفا کند؛ ولی همگی شاهدیم که شرایط اجازه نمیدهد تا پتانسیل بالقوه خود را به فعل درآورد. اما مدیران نمیدانند و شاید هم نخواهند و یا مصلحت نباشد که بدانند که این شرایط نتیجه چیست و ندانند؛ در سالهای گذشته؛ سیاست بازان چه بلاهایی بر سر فعالان و فداکاران عرصه علم و دانش در دانشگاه ها آورده اند. از نتایج و ره آورد های دخالت های سیاسی کاران غیر دانشگاهی و تسلط سیاست بازان بر سرنوشت دانشگاه ها ؛ تضییع حقوق دانشجویی و طرد و خانه نشینی و بازنشستگی های (بدون وجاهت قانونی) برخی از اعضاء هیات علمی در دانشگاه های کشور(حتی در مناطق محروم) بوده است. در حال حاضر؛ با راندن دانشگاهیان به حاشیه ؛ نقش ایشان در سازندگی میهن اسلامی نیز تضعیف شده است و کلام و پیام های مدبرانه برای تاثیر و اصلاح این روند؛ بایستی از پشتوانه عملی و اجرایی برخوردار باشد.