به گزارش ایسنا، علی اصغر هدایتی عضو هیات علمی جهاددانشگاهی در یادداشتی با عنوان " کرونا و پساکرونا" آورده است: مدعیان نظم جهانی کجایند؟ نسخه حقوق بشر کجا خاک می خورد؟ چرا در این شرایط بحرانی، این جنگ های خانمان سوز به پایان نمی رسد یا حداقل متارکه موقت اعلام نمی شود؟ چرا تحریم های خانمان سوز را حداقل موقتا لغو نمی کنند؟

جهانی که خدا در آن کم رنگ شود. انسان ها در آن بی مقدار شوند. حقوق بشر، دست مایه خودخواهی قلدرمآبانه برای تعدی و ستم گردد. حقوق انسان های نحیف توسط انسان های فربه به راحتی نادیده انگاشته شود. همه چیز انسان مدرن، رفاه زدگی و مصرف زدگی بی مقدار شود. تخریب و تصرف مسرفانه محیط‌ زیست، سرعت و فزونی گیرد تا آنجا که رنگ آبی آسمان تبدیل به یک آرزوی قدیمی و کهنه شود. عطش کاذب مصرف گرایی، ترویج و تبلیغ شود. و در یک کلام، فرهنگ، تابع بلکه اسیر سرمایه و سیاست شود، طبیعی است که باید شاهد زندگی ماشینی و یک بار مصرف باشیم.

شاید کرونا نشانه‌ای و آیتی باشد برای نوع انسان ها جهت خروج از این همه غفلت و بی توجهی و ناسپاسی.

برای پی بردن انسان با همه غرور و تکبر و نخوت به ضعف و ناتوانی تکنولوژی مدرن با همه توسعه یافتگی و عظمت در مقابل یک ویروسِ ناقابلِ کوچکِ غیرِ قابل رویت.

برای به خود آمدن انسانِ ناسپاسِ طغیانگر. چه خوب فرمود خداوند، که ان الانسان خلق هلوعا. اذا مسه الشر جزوعا. و اذا مسه الخیر منوعا

کرونا مهر تایید بر بی کفایتی غرب به سرکردگی آمریکا زد. اینکه آمریکا عاجزتر از آن است که بتواند مدعی استقرار نظم جهانی و مدافع حقوق بشر باشد. البته آمریکا اگر موجب اختلال در نظم جهانی نشود کفایت می کند و بیش از این بدان حاجتی نیست. حداقل توقع آن بود که بتواند کشور خود را درست مدیریت کند و اگر مانع ادامه جنگ های خانمان سوزِ در جریان، نمی شود با خط و نشان کشیدن های بی مورد و بی موقع و حرف های نسنجیده( که ملال آور شده است) امنیت جانی و روانی مردم را در این روزهای بحرانی به خطر نینداخته و تضعیف نکند.

در دورانِ پساکرونا، تَرَکِ اتحادیه اروپا نیز به علت سرخوردگی ها و ناکامی های متعدد در مواجهه با رخدادهای بین المللی من جمله(برنامه جامع برای اقدام مشترک) که اخیرا با ناتوانی در مهار کرونا شدیدتر و عمیق تر شده است،  ناکارآمدی آن بیش از پیش رخنمون خواهد شد.

کرونا آمده است تا بشر را بیدار کند. تا آگاهی دهد که برای زیست سالم و بهداشتی باید به سبک زندگی نوین بپردازد. لازمه این طراحی نوین، نگاه و نگرش نو به زندگی است.
کرونا نشان داد که سرنوشت جوامع به هم پیوند خورده است و نیازمندِ همکاریِ مضاعف است برای طراحی سبک زندگی نوین خالی از خشونت، تهدید، جنگ، ستم، دورنگی، بد اخلاقی و ناامنیِ مخل سلامت،آرامش، مدارا و نوع دوستی و دیگرخواهی.

جامعه سالم، مستلزم انسان سالم است و انسان سالم، نیازمند فرهنگ و بینش صحیح است که بتواند تمام ابعاد فیزیکی، روانی و اجتماعی را پوشش دهد.

کجای زندگی لاکچری، فست فودی، مصرف زده، کم یا بی تحرک، ماشینی، رفاه زده، مُسرِف، بی روح و بدون  معنویت و اخلاق و کسل کننده و در یک کلام زندگی یک بار مصرف با تعریف جامعه سالم همخوانی دارد؟

امید آنکه محصول دوران پساکرونا، تفکر و چاره اندیشی نوین برای دستیابی به سبک زندگی نوین و انسان سالم و نهایتا جامعه سالم، باشد.

وظیفه ای که بر دوش سازمان جهانی بهداشت سنگینی می کند و مبتکر آن می تواند نظام سلامت جمهوری اسلامی ایران باشد.
 
جامعه سالم با سرمایه گذاری در سلامت محقق می‌شود اما نه صرفا با شعار سازمان جهانی بهداشت و چندین سمپوزیوم و سمینار، بلکه نیازمند مطالبه عمومی در پویش گسترده مدنی در سطح جهان و تدبیر همه دولت هاست.

دوران پساکرونا می‌تواند نویدبخش فصل نوینی در زندگی بشر مدرن باشد، مشروط بر آنکه سیاست، با اخلاق آشتی کند و با فرهنگ و ادب، سازگاری نماید.

انتهای پیام