به گزارش ایسنا، مومن فایز که پس از قطع هر دو پایش در سال ۲۰۰۸ در بمباران رژیم صهیونیستی از ویلچر استفاده می‌کند، می‌گوید قصد دارد در شمال منطقه محاصره شده غزه «همانند خاری در چشم اسرائیل» باشد.

مومن فایز ۳۶ ساله از طریق پیام‌های صوتی، تنها راه ارتباطی‌اش، به سؤالات یک روزنامه لبنانی از بیمارستانی در شمال غزه پاسخ داده است. وی عنوان می‌کند: «نمی‌دانم چند بار از مرگ جان سالم به در بردم.»

به نقل از لوریان لوژور، او با ویلچر خود، دوربینی در دست، از میان آوارهای بخش تقریباً ویران شده شمال نوار غزه عبور می‌کند و تقریباً به محل هر حمله اسرائیلی می‌رود تا جنگ را مستند کند.

وی توضیح می‌دهد: «من ماه‌های زیادی را بدون هیچ شبکه‌ای روی تلفنم گذراندم، بدون اتصال به اینترنت که مانع از ارسال عکس‌های فاجعه‌بار از شمال (غزه) شد. اما به‌محض دریافت سیگنال، آن‌ها را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کردم. ارتش اسرائیل سعی کرد ارتباط ما را با جهان قطع کند، اما در همان زمان اصرار داشتند که از طریق پیام با ما تماس بگیرند و از ما اطلاعاتی درباره گروگان‌های اسرائیلی و جایی که ممکن است رزمندگان حماس باشند، بخواهند.»

فایز ادامه می‌دهد: به‌محض اینکه اتصال شبکه برای این پیام‌ها بازمی‌گشت، ما خبرنگاران از این پنجره کوچک برای ارسال تصاویر و ویدئوهای خود به سراسر جهان، مطبوعات، اینفلوئنسرها، فعالان و انتشار آنها در شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کردیم.

وی در پاسخ به سؤالی درباره راه‌هایی که روزنامه‌نگاران می‌توانند از خود در غزه محافظت کنند، به‌طعنه گفت: «دوربین در دست نگیرید، کلاه ایمنی یا جلیقه مطبوعاتی نپوشید! در واقع، این برعکس آن چیزی است که باید در همه جای دنیا انجام شود!»

در ۱۷ مه ۲۰۲۴، تحقیقات اولیه توسط کمیته حفاظت از خبرنگاران نشان داد حداقل ۱۰۵ روزنامه‌نگار و کارمند رسانه در میان بیش از ۳۵۰۰۰ نفر کشته شده در غزه از زمان آغاز جنگ در ۷ اکتبر بوده‌اند.

فایز با بیان اینکه «من تهدیدات و تماس‌های شخصی متعددی از سوی ارتش صهیونیستی دریافت کردم که از من می‌خواستند فوراً شمال غزه را ترک کنم، به سمت جنوب حرکت کنم و عکس نگیرم»، اظهار کرد: «این تماس‌ها با تهدیدهایی مبنی بر اینکه ممکن است من و خانواده‌ام هدف قرار بگیرند همراه بود، اما این تهدیدات مانعم نشد. تمام تلاشم را کردم تا با راهبرد عمل کنم. این بسیار خطرناک است و هزینه‌ای که باید بپردازم بالاست؛ این به جان من، امنیت من و فرزندانم گره‌خورده است. در مبارزه ما با اشغالگری باید فداکاری کرد. من آماده انجام آن هستم.»

او توضیح می‌دهد که معمولاً شب کار نمی‌کند، زیرا حرکت با ویلچر در تاریکی برایش دشوار است.

از جمله مهم‌ترین لحظات ماه‌های اخیر، فایز می‌گوید او یکی از اولین خبرنگارانی بود که در ۱۷ اکتبر، ده روز پس از شروع جنگ، به بیمارستان الاهلی در غزه جایی که بیش از ۵۰۰ تن در انفجار مهیب کشته شدند، رسید.

عکاس فلسطینی می‌افزاید: تا به امروز و بعد از تمام اتفاقاتی که پشت سر گذاشتم، آن شب در بیمارستان برای من به‌عنوان عکاس خبری سخت‌ترین شب بود.

وی در پایان گفت: من همچنان در شمال غزه حضور دارم و اینجا مانند خاری در چشم اسرائیل خواهم ماند. من هرگز به ترک این منطقه فکر نکردم.

انتهای پیام