دبيركل حزب مردمسالاري تصريح كرد: «معتقدم تفكر تحجرگرا به همان اندازه براي نظام جمهوري اسلامي خطرآفرين است كه تفكر سكولار. اينكه عدهاي از قداستهاي ديني و از نام امام زمان (ع) براي رسيدن به مقاصد سياسي استفاده كنند صحيح نيست.»
به گزارش خبرنگار سياسي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، مصطفي كواكبيان در سمينار تاريخ احزاب ايران بعد از انقلاب در دانشكده ارتباطات و علوم اجتماعي دانشگاه علامه طباطبايي به شرح تاريخچهاي از احزاب پرداخت و گفت: «يكي از مسائل مهم، تقسيمبندي احزاب است كه بر اساس زواياي ديد مختلف انجام ميشود؛ مثل دولت ميرحسين موسوي كه احزاب ويژگيهاي خود را داشتند همچنين دولت هاشمي رفسنجاني، خاتمي و دولت جديد.»
كواكبيان به تقسيمبندي ديگري اشاره كرد و گفت: «احزاب گاهي بر اساس كنشگران و فعالان سياسي تقسيم ميشوند مثل شخصيتهاي برجسته انقلاب از جمله آيتالله دكتر بهشتي، هاشمي رفسنجاني، آيتالله موسوي اردبيلي و شهيد باهنر كه اعضاي موسس حزب جمهوري اسلامي بودند.»
مديرمسوول روزنامه مردمسالاري گفت: «حوادث و تحولات سياسي - اجتماعي جامعه مبناي اين تقسيمبندي هستند كه با معيارهاي منطقي عقلاني بيشتري نيز پشتيباني ميشوند.»
وي اين تقسيمبندي را شامل پنج دوره خواند و گفت: «دوره اول از 22 بهمن 57 تا شروع جنگ تحميلي، دوره دوم از آغاز تا پايان جنگ به مدت هشت سال، دوره سوم از پايان جنگ تا دوم خرداد 76 و دوره اصلاحات، دوره چهارم دوران هشت ساله آقاي خاتمي و دوره پنجم نيز به تازگي آغاز شده است.»
كواكبيان توضيح داد: «در دوره اول به دليل عدم وجود قانون براي احزاب، ممنوعيتي براي فعاليت آنان وجود نداشت؛ يعني هيچ حزبي به ثبت نرسيده بود و تمام احزاب اسامي گوناگوني را براي خود انتخاب ميكردند بطوري كه ميتوان گفت بيش از 300 عنوان تشكل سياسي و حزب تجربه شدهاند ولي هيچ كدام استخواندار نبودند و مبناي اساسي نداشتند.»
دبيركل حزب مردمسالاري به ذكر مثالهايي از اين دوره پرداخت و گفت: «چريكهاي فدايي خلق شعب مختلفي داشتند، حتي اواخر كار به دو شعبه فداييان اكثريت و اقليت تقسيم شدند. همچنين حزب توده دوران مختلفي را طي كرد كه بعضي از اعضاي اين حزب به شدت طرفدار نظام بودند و حتي بعضي به سمت مائوايسم رفتند از جمله حزب رنجبران كه نشريهاي با نام رنجبر منتشر ميكردند و گروههاي التقاطي مثل آرمان مستضعفين كه از نشريه آرمان استفاده ميكردند.»
كواكبيان انجمن حجتيه را از جمله گروههاي مذهبي دوره اول خواند و گفت: «انجمن حجتيه بطور رسمي فعاليت داشت و كسي مانع كار آنها نبود و اعتقاد چنداني به نظام جمهوري هم نداشتند.»
وي مهمترين ويژگي اين دوره را آزادي به معناي كامل كلمه عنوان كرد و گفت: «اين احزاب هيچ محدوديتي نداشتند البته زماني دادستاني وارد عمل شد و چند نشريه از جمله ميزان را توقيف كرد.»
كواكبيان افزود: «در اين دوره امام نگذاشتند روحيه مردمسالارانه انقلاب خدشهدار شود بطوري كه حتي نمايندگان بعضي احزاب مثل فداييان خلق با شهيد بهشتي بطور آزادانه مناظره تلويزيوني داشتند.»
به گزارش ايسنا مديرمسوول روزنامه مردمسالاري به دوران پس از جنگ اشاره كرد و گفت: «در اين دوره فضا بازتر شد اما توجهي به توسعه سياسي نميشد، نميخواهم بگويم هاشمي رفسنجاني مخالف احزاب بود ولي اهميتي كه در اين دوره براي مسائل اقتصادي قائل بود در مورد مسائل سياسي صدق نميكرد.»
وي در ادامه صحبتهاي خود ويژگيهاي دوره چهارم (اصلاحات) را برشمرد و گفت: «اين دوره سه ويژگي دارد، اول اينكه قانون به شكل گستردهاي جنبه اجرايي پيدا كرد و شايد امروزه وزارت كشور مدعي است كه بيش از 230 حزب پروانه فعاليت دارند. ويژگي دوم، شروع فعاليت خانه احزاب بود و همچنين پرداخت يارانه به احزاب.»
كواكبيان يارانه احزاب را بسيار ناچيز دانست و با اشاره به انتخابات رياست جمهوري، گفت: «برخي افراد شعارهاي بسياري سر ميدهند كه احزاب در اين انتخابات نقشي نداشتند و به عنوان حمايت از رييس جمهور منتخب احزاب را تخريب ميكنند.»
به گزارش ايسنا مديرمسوول مردمسالاري در پاسخ به پرسشي مبني بر عملكرد دولتها در شكلگيري احزاب، گفت: «دخالت دولتها در طول تاريخ، چه قبل و چه بعد از پيروزي انقلاب مانع رشد جدي احزاب است. حتي دولت خاتمي نيز فضا را براي فعاليت جدي احزاب باز نكرد اما با اين وجود در زمان دولت خاتمي 14 حزب كانديداي خود را معرفي كردند ولي شوراي نگهبان آنها را رد صلاحيت كرد.»
وي افزود: «حزبي كه نتواند ميتينگ برگزار كند و بيانيهاي داشته باشد كارايي لازم را ندارد.»
كواكبيان با طرح سوالي مبني بر كاركرد بسيج به عنوان يك حزب، گفت: «اگر بسيج حزب است پس بايد پروانه رسمي بگيرد و به فعاليت بپردازد، حتي ما در حزب مردمسالاري مشتاقيم از بسيجيان استفاده كنيم اما اگر امام حضور نيروهاي مسلح و بسيجي را در امور سياسي ممنوع كردهاند پس چرا در انتخابات رياست جمهوري به صورت حزبي عمل شد؟»
وي با بيان اينكه ميتوان دو تفسير از دولت 70 ميليوني ارائه كرد، گفت: «يكي حضور 70 ميليون نفر در كابينه و ديگري نظارت 70 ميليون نفر بر عملكرد كابينه است كه اميدوارم تفسير دوم تحقق پيدا كند.»
دبيركل مردمسالاري در ادامه سخنانش با اشاره به معرفي كابينه، اذعان داشت: «بخش اقتصادي كابينه جديد افراد كمتر شناخته شده هستند اما بخش سياسي - امنيتي كه شناخته شده هستند، برخلاف توصيه احمدينژاد مبني بر عدم نزديكي به منطقه ممنوعه قدرت و ثروت است.»
وي با بيان اينكه در چينش كابينه احمدينژاد به جوانگرايي توجه چنداني نشده است، از عدم حضور اقوام و قوميتهاي گوناگون و زنان در كابينه انتقاد كرد.
كواكبيان وزير اطلاعات دولت خاتمي را به دليل اينكه احزاب را به ديد تهديد نگاه نميكرد تحسين كرد.
انتهاي پيام
نظرات