به گزارش ایسنا، مهرداد حاجی هاشمی، فرمانده امداد و نجات غار استان اصفهان با اشاره به عملیات نجات در غار دنگزلو گفت: یکی از عوامل و حوادث تهدید کننده غارنوردان هایپوترمی یا افت دمای بدن است که به مرگ خاموش هم شهرت دارد.

به گفته وی، هایپوترمی(افت دمای بدن)، در لغت به معنی درجه حرارت پایین است و به وضعیتی گفته می‌شود که دمای مرکزی بدن فرد از حد خاصی (۳۵ درجه سانتی‌گراد) کمتر باشد.

وی افزود: در غارنوردی خطر بروز هایپوترمی از لحظه ورود غارنورد به طور دائم شخص را تهدید می‌کند. در غارها مثلث ترس (تاریکی، رطوبت و سرما) همواره وجود دارد و غارنورد به طور دائم در تماس مستقیم با دیواره‌ها و آب سرد درون غار است. دمای داخل غارها ثابتند و غارنورد ناچار است که همواره در دمای پایین و تاریکی مطلق به فعالیت خود ادامه دهد. علاوه بر آن حمل پوشاک و تجهیزات گرمایی در غار با محدودیت همراه است و نمی‌توان از پوشاکی همانند پوشاک پر (بجز در موارد امداد) استفاده کرد. بیماران هایپوترمی از جهت شدت بیماری به سه دسته هایپوترمی خفیف تا متوسط، هایپوترمی متوسط تا شدید و بسیار شدید تا مرگ و از نظر زمانی به سه دسته حاد، تحت حاد و مزمن تقسیم می‌شود که در هر کدام از این وضعیت‌ها پیشگیری و درمان باید طبق اصول اقدامات پیش بیمارستانی رعایت شود تا فرد حادثه دیده نجات پیدا کند.

حاجی هاشمی، مسئول کارگروه غارنوردی هیات کوهنوردی شهرستان اصفهان اظهار کرد: طبق تقویم ورزشی سه ماهه پائیز ۹۵ کلوپ غارشناسی و غارنوردی اصفهان، جمعه گذشته برنامه پیمایش غار زیبا و آبی دنگزلو را داشتیم که بعد از هماهنگی‌های به عمل آمده با همنوردان گروه عازم منطقه پادنا در شهرستان سمیرم شدیم. بعد از ارائه توضیحات و قوانین ایمنی و حفاظتی در غارنوردی و تقسیم مسئولیت بین نفرات گروه وارد غار دنگزلو شدیم. پس از طی مسافتی حدود ۷۰ متر در غار و اولین حوضچه آبی غار دنگزلو، ناگهان متوجه درخواست کمک از سوی گروهی مضطرب و نگران که از شیراز برای پیمایش این غار آمده بودند، روبرو شدیم.

این مربی غارنوردی گفت: در همان لحظه گروه خود را در مکانی ایمن از غار متوقف کرده و به سرعت به سمت تیم حادثه دیده رفتم. مصدوم که بانوی جوان شیرازی بود به هایپوترمی بین متوسط تا شدید مبتلا شده بود.

این امدادگر غار افزود: اشتباه این غارنوردان این بود که غارنوردی را با دره نوردی اشتباه گرفته بودند و به دلیل عدم استفاده از قایق یا تیوپ، با شنا کردن در آب سرد حوضچه‌های داخل غار مسیر خود را تا انتهای غار پیمایش کرده بودند. تیم حادثه دیده شیرازی بعد از شنا کردن در حوضچه سوم غار متوجه می شوند یکی از خانم‌های گروه‌شان دچار لرزش و کرختی در تمام بدنش شده و به سرعت او را به سمت ورودی غار حرکت می‌دهند که در نیمه راه به گروه ما برخورد می‌کنند. یکی از مهم‌ترین اشتباهات آنها این بود که نمی‌دانستند چگونه باید عضو آسیب دیده گروه خود را امداد کنند و هیچگونه دانش و تجهیزاتی برای طرح اضطراری و مواجه شدن با چنین حوادثی نداشتند.
رئیس کلوپ غارشناسی و غارنوردی اصفهان در این باره گفت: از همان ابتدا وارد عمل شدیم و به همراه خانم آرزو عباسپور، مسئول فنی گروه به سمت فرد حادثه دیده رفتیم. موقعیت سخت و بسیار جدی شده بود، عضلاتش سفت و سخت و قفل شده بودند و سخن نمی گفت، لرزش شدید به حالت ویبره در تمام بدنش داشت، نبضش ضعیف شده بود، ضربان قلب و تنفس نیز کاهش یافته و نامنظم بود. بعد از تشخیص هایپوترمی بین متوسط تا شدید با کمک هم گروهی‌های خودش مصدوم را در مکانی ثابت و تخت و بدون هیچگونه رطوبتی انتقال دادیم و بوسیله پتو نجات و حرارت شعله چراغ غارنوردی استیلن و نوشیدنی گرم او را احیا کردیم و پیکر نیمه جان شده این بانو جانی دوباره گرفت.
وی گفت: این عملیات حدود یک ساعت بطول انجامید و بعد از احیای مصدوم او را با کمک دیگر همنوردان به بیرون غار انتقال دادیم.

حاجی هاشمی گفت: این حادثه هشداری برای سایر کوهنوردان و غارنوردان است تا همواره طراحی اضطراری برای مواقع بحران و تجهیزاتی مانند پتو نجات، الکل جامد، کمک‌های اولیه، کیت بقا، طناب انفرادی و... را به همراه داشته باشند، زیرا حادثه هیچگاه خبر نمی‌کند و باید همیشه از قبل آماده باشند.