به گزارش ايسنا، مصيب اميري با بيان اينكه ثبت آثار ملي در راستاي اجراي قانون حفظ آثار ملي انجام مي‌شود، گفت: محوطه باستان شناختی هرمنگان متعلق به دوره اواخر هزاره هفتم پیش از میلاد (نوسنگی) است.

او با بيان اينكه نخستین فصل بررسی باستانشناسی در حوضه رودخانه بوانات موجب شناسایی 200 اثر شد، گفت: قدیمی‌ترین شواهد استقراری مربوطه به دوره نوسنگی، از سطح محوطه هرمنگان شناسایی شد که با توجه به تخریب‌هاي انجام شده بر اثر فعاليت‌هاي كشاورزي و باغ‌داري، انجام پژوهش‌های باستانشناسی براي حفظ محوطه در دستور کار قرار گرفت.

اميري با يادآوري اينكه کاوش و گمانه‌زنی براي تعیین عرصه و پیشنهاد حریم از اوایل اسفندماه 1394 آغاز و تا اواسط فروردین 95 انجام شد، گفت: مهم‌ترین اهداف کاوش تعیین عرصه و مشخص کردن حریم محوطه، جمع‌آوری و ثبت و ضبط مواد باستانی خاک‌های انباشت شده محوطه، ساماندهی و پاک‌سازی سطح محوطه، ارائه گاه‌نگاری نسبی و مطلق محوطه، بررسی برهمکنش‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای در دوران استقراری، شناخت رژیم غذایی و تغذیه ساکنین و همچنین پوشش گیاهی و گونه‌های حیوانی، بررسی آثار و شواهد مبادلات تجاری و فرهنگی با استناد به یافته‌های باستانشناختی حاصل از کاوش، شناخت کارکرد محوطه در دوره‌های استقراری، شناخت تحولات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی دوره‌های استقراری بود.

مديركل ميراث فرهنگي فارس اضافه كرد: بعد از انجام كاوش‌ها در محوطه هرمنگان، مشخص شد بخش جنوبی آن به‌کلی از بین رفته و امروز کمتر از 2400 مترمربع از آن باقیمانده است.

اميري اضافه كرد: کاوش‌ها نشان داد که در این محوطه دو مرحله استقراری وجود دارد که مرحله قدیمی‌تر مربوط به مردمان کوچ‌نشین و مرحله جدیدتر با معماری چین‌های مربوط به مردمان یکجانشین است.

اين باستان‌شناس خاطرنشان كرد: با مقایسه یافته‌های این محوطه با محوطه‌های حوضه رود کر مانند تل موشکی، تل جری، تل بشی و کوشک هزار، احتمالاً هر دو مرحله شناسایی شده مربوط به اواخر هزاره هفتم پیش از میلاد  تا اوایل هزاره هشتم پیش از میلاد است.

اميري ادامه داد: براي شناخت تاریخ مطلق این محوطه، هفت نمونه زغال و یک نمونه استخوان حیوانی براي آزمایش کربن 14 به آزمایشگاه سالیابی دانشگاه توکیو ژاپن ارسال شد كه نتایج مطلق آزمایش این نمونه‌ها تقریبا با بیش از 95 درصد اطمینان نشان داد که قدیمی‌ترین تاریخ این محوطه مربوط به 6350 پیش از میلاد و جدیدترین آن نیز مربوط به حدود 5900 پیش از میلاد بوده است.

مديركل ميراث فرهنگي فارس گفت: با توجه به نتایج برخی نمونه‌های آزمایش شده می‌توان اوج استقرار در این محوطه را بین 6100 تا 6000 پیش از میلاد گمانه‌زني كرد.

انتهای پیام