غلامرضا شمسی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: مردمان ایران زمین از دیرباز به خاطر فرهنگ عمیقی که در متون ادبی خود انعکاس داده‌اند در سراسر جهان به ذوقِ سرشار و عمق اندیشه مشهور شده‌اند.

وی خاطرنشان کرد: چنانکه اشعار فردوسی، خیام، سعدی، مولانا و حافظ را در بیشتر کشورهای جهان خوانده‌اند و همچنان نسبت به آنان شوق و اقبال نشان می‌دهند از آن رو که هم از نظر زیبایی‌های ادبی موجب انبساط خاطر آنان شده و هم آنان را در ژرفای عواطف عام بشری غوطه‌ور ساخته است و خوانندگان اندیشمند در هر جای جهان با این آثار فاخر ادبیات ایران هم‌ذات پنداری می‌کنند.

این استاد دانشگاه فرهنگیان بروجرد اضافه کرد: به همین خاطر یکی از مهم‌ترین سرمایه‌های ملی ایرانیان که موجب سرافرازی و سربلندی آنان از منظر فرهنگی و نفوذ اجتماعی و اقتدار سیاسی آنان در عرصه جهانی شده، همین متون شعر و نثر فارسی بوده که لذت سفر به ایران و هم‌نشینی با ایرانیان را به آنان چشانده و در تهذیب نفس بسیاری از مردم جهان نقش مهمی ایفا کرده و لذت کاتارسیس را در عمق جان آنان نشانده است تا جایی که در کشوری مانند آمریکا با وجود رواج اندیشه‌های پست‌مدرنیستی ترجمه‌ای از مثنوی معنوی در یک سال حدود بیست میلیون نسخه فروخته شد تا جان تشنه دردمندان را سیراب کند و آنان را تا فراخنای جهان معنوی با خود به پرواز درآورد.

شمسی بیان کرد: شایسته است که ما، ایرانیان، روز نکوداشت شعر و ادب فارسی را روزی فرخنده بدانیم و با مطالعه شایسته این متون ارزنده و جاری‌ساختن لبّ لباب آنان در زندگی خود به جایگاه آنان در ساختار فرهنگی خود ارج نهیم و برای حفظ این گنجینه‌های تابان و درخشان هرآن‌چه در توش و توان‌مان است دریغ نکنیم.

وی ادامه داد: یکی از ایرانیان فرهیخته‌ای که در روزگار معاصر با ذوقی سرشار بن‌مایه‌های ادبی ایران را با اندیشه‌های گوناگون فرهنگی و مذهبی شیعی درآمیخت محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار است که با غزلیات زیبای خود توانست در میان ایرانیان نمونه‌ای از شاعران خوش ذوق و شایسته تکریم باشد.

این پژوهشگر تصریح کرد: به عنوان نمونه در شعر همای رحمت شهریار اندیشه‌های ایرانی و اسلامی را با هم درآمیخته است و با زبانی امروزی خواننده خود را با این مفاهیم آشنا می‌سازد. شهریار در این غزل، امام علی (ع) را «همای رحمت« دانسته که با سایه خود خجستگی را بر راهروانش می‌گستراند و در جایگاه انسان کامل، ادراک حق را ممکن و با نقش خویش در پیدایش و تربیت امام حسین (ع) راهی را فراروی یاران خود پدیدار می‌سازد.

شمسی یادآور شد: این غزل از نمونه‌های موفق شعر آیینی است که بر زبان ایرانیان معاصر جاری گشت و لذت شعر فارسی را به خاص و عام چشاند و زمزمه دوباره آن خالی از لطف نیست.

علی ای همای رحمت، تو چه آیتی خدا را                  که به ماسوا فکندی همه سایه هما را
دل اگر خداشناسی، همه در رخ علی بین                      به علی شناختم من به خدا قسم خدا را

انتهای پیام