به گزارش ایسنا، پایگاه خبری پالتیکو در گزارشی نوشت: ژنرال «فابین ماندون» رئیس ستاد دفاع فرانسه معتقد است که برای مقابله با اقدامات روسیه نیاز به کمک زیاد یا حتی بدون کمک واشنگتن دارد. برای انجام این کار، پاریس در حال افزایش هزینههای نظامی، افزایش تولید سلاح و دو برابر کردن نیروهای ذخیره است.
از سال آینده، فرانسه همچنین خدمت سربازی داوطلبانه را برای جوانان عمدتا ۱۸ و ۱۹ ساله، دوباره از سر خواهد گرفت. هدف این است که تابستان آینده ۳۰۰۰ سرباز جدید، در سال ۲۰۳۰، ۱۰ هزار نفر و در سال ۲۰۳۵، ۵۰ هزار نفر را جذب کند.
این تلاشهای دفاعی در حالی صورت میگیرد که اکثر کشورهای اروپایی مجبورند به معنادارترین شکل ممکن از زمان پایان جنگ سرد، وضعیت امنیتی خود را مورد بازنگری قرار دهند.
این چالش، حتی بزرگتر است زیرا به طور فزایندهای آشکار میشود که اروپاییها دیگر نمیتوانند به ایالات متحده به عنوان تامینکننده اصلی امنیت تکیه کنند. روسای جمهور ایالات متحده از جمله باراک اوباما و جو بایدن در طول دهه گذشته هشدار دادهاند که واشنگتن در نهایت باید به جای اروپا بر منطقه هند و اقیانوس آرام تمرکز کند، اما دولت ترامپ اینها را عملی کرده است.
این موضوع، فرانسه را به عنوان تنها قدرت هستهای اتحادیه اروپا و کشوری با تولیدکنندگان مستقل سلاح که مدتهاست هشدار دادهاند این قاره باید در زمینههایی مانند فناوری و دفاع مستقلتر شود، در کانون توجه قرار میدهد.
به گفته «گیوم لاگان» متخصص سیاست دفاعی و مدرس دانشگاه تحقیقات عمومی ساینس پو نحوه واکنش فرانسه و آلمان، بزرگترین کشورهای اتحادیه اروپا، در ماهها و سالهای آینده تعیین خواهد کرد که آیا سایر کشورهای اروپایی برای دفاع از قاره سبز به آنها روی خواهند آورد یا سعی میکنند روابط دوجانبه با واشنگتن را به قیمت وحدت اتحادیه اروپا و ناتو حفظ کنند.
وی افزود: «اگر فرانسه و آلمان گزینههای معتبری را ارائه کنند، کشورهای اروپا شاید درباره رویکرد خود در قبال اتکا به آمریکا تردید کنند در غیراینصورت چنین نخواهد شد. اما اگر فقط تضمین آمریکایی مطرح باشد، آنها هرکاری میکنند تا تجهیزاتشان را از آمریکا بخرند.»
این کارشناس افزود برای اینکه فرانسه به عنوان یک رهبر معتبر مطرح شود، میتواند استقرار جنگندههای رافال با قابلیت حمل کلاهک هستهای را در آلمان یا لهستان بررسی کند؛ خلأهای توانمندی که احتمالا توسط ایالات متحده ایجاد شده است را جبران و سربازان آمریکایی را که در حال ترک اروپا هستند، با سربازان فرانسوی جایگزین کند.
اما همه اینها به نیروهای جدیدالورود به ارتش فرانسه نیاز دارد.
در راهروهای قدرت پاریس، نخبگان فرانسوی همیشه میدانستند که این لحظه فرا خواهد رسید.
یکی از مقامهای عالی رتبه دفاعی فرانسه گفت: «ما نه متعجب هستیم، نه شوکه و نه انکار میکنیم. اولین آزمون کوتاهمدت ما اوکراین است. ما اروپاییها باید خودمان را برای رویارویی با این واقعیت سازماندهی کنیم و بدون غافلگیر شدن، خود را با اوضاع کنونی وفق دهیم.»
بیاعتمادی فرانسه به آمریکا به سال ۱۹۵۶ برمیگردد، زمانی که «دوایت آیزنهاور» رئیسجمهور وقت آمریکا، فرانسه و بریتانیا را مجبور به عقبنشینی از مداخله نظامی برای بازپسگیری کنترل کانال سوئز از مصر کرد و این مساله به پاریس احساس خیانت و تحقیر القا کرد.
از آن سال، برخلاف اکثر کشورهای اروپایی دیگر، سیاست دفاعی فرانسه بر این فرض استوار بوده است که واشنگتن، متحد قابل اعتمادی نیست و فرانسه باید بتواند در صورت لزوم به تنهایی از خود دفاع کند. خاطره حادثه سوئز در تصمیم «شارل دوگول، رئیس جمهور سابق فرانسه، برای خروج از ناتو و توسعه برنامه هستهای این کشور نقش داشت.
حالا دیگر کشورهای اروپایی که البته تاکنون از فکر کردن درباره نبود معماری امنیتی قاره خود بدون آمریکا بیاعتنا بودهاند، دارند به این نتیجه میرسند که فرانسه شاید درست فکر کرده است.
«الی تننبائوم»، مدیر مرکز مطالعات امنیتی IFRI مستقر در پاریس گفت: «نوعی اعتبارسنجی فکری برای موضع فرانسه وجود دارد که اذعان میکند منافع همیشه بین متحدان مرتبط نمیشوند و دخالت ایالات متحده در امنیت اروپا نتیجه یک اتحاد ابدی نبوده است.»
از زمان بازگشت ترامپ به کاخ سفید در ژانویه، نشانههایی از عدم تعامل واشنگتن با اروپا به چشم میخورد که به سختی میتوان آنها را نادیده گرفت.
اظهارات تحقیرآمیز ترامپ درباره اروپا در اوایل ماه جاری میلادی، تنها چند روز پس از آن مطرح شد که استراتژی امنیت ملی ایالات متحده، درخواستهای پنهانی برای تغییر رژیم در کشورهای اروپایی مطرح کرد. نسخه طولانیتر این سند که به بیرون درز کرده، آشکارا میگوید ایالات متحده باید اتریش، مجارستان، ایتالیا و لهستان را از اتحادیه اروپا خارج کند.
چند ماه مانده به انتشار این استراتژی جدید امنیتی، واشنگتن بارها درباره تعهد آمریکا به بسته دفاع جمعی ناتو، ماده ۵ منشور ناتو را زیر سوال برده و از کاهش نیروهای آمریکایی در رومانی، کشور خط مقدم این ائتلاف نظامی خبر داده است. حتی جالبتر اینکه، ایالات متحده تهدید کرده است که گرینلند را به زور ضمیمه خواهد کرد و در حال نزدیک شدن به روسیه است، از جمله در مذاکرات صلح برای پایان دادن به جنگ در اوکراین.
کمتر از یکسال پس از بازگشت ترامپ به کاخ سفید، چهرههای تاثیرگذار آلمانی به عنوان یکی از مهمترین کشورهای ناتو در اروپا، دیگر آمریکا را یک متحد نمیبینند. سرویس اطلاعات نظامی دانمارک نیز اکنون آمریکا را یک خطر امنیتی طبقه بندی کرده است.
با توجه به این مساله، کشورهای کوچکتر اروپایی انتظار دارند که کشورهای بزرگتر پا پیش بگذارند.
یکی از مقامهای دفاعی اروپایی گفت: «ما به کشورهای بزرگتر نیاز داریم تا این راه را رهبری کنند. فرانسه مدتی است که در این مورد ثابت قدم بوده است، آلمان نیز مهم است. اگر آنها الگو باشند، همیشه مفید است.»
یک دیپلمات اروپایی مستقر در پاریس نیز همین درخواست رهبری فرانسه را تکرار کرد: «ما به ماکرون نیاز داریم تا ابتکار عمل دفاع اروپا را به دست بگیرد، چه کسی جز فرانسه این کار را انجام خواهد داد؟»
یک مقام اروپایی دیگر نیز گفت که فرانسه میتواند به یک «قطب سیاسی و نظامی» تبدیل شود و افزود، پاریس آماده است تا به همراه دیگر پایتختهای اروپایی مانند لندن، برلین، رم و ورشو رهبری این وضعیت را به دست بگیرد.
از زمان آغاز جنگ اوکراین در فوریه ۲۰۲۲، پاریس به اروپا روی آورده و دوباره در ناتو سرمایهگذاری کرده است. پاریس برای چندین دهه این اتحاد را نادیده گرفته بود و تنها در سال ۲۰۰۹ دوباره به فرماندهی نظامی یکپارچه آن پیوست و عمدتا بر سرزمینهای دوردستی مانند منطقه ساحل آفریقا تمرکز کرده بود، جایی که ارتش فرانسه در نهایت پس از یک سری کودتا مجبور به عقبنشینی از آن شد.
اکنون اما فرانسه در حال رهبری یک گروه نبرد ناتو چند ملیتی در رومانی است، حضور نظامی خود را در استونی افزایش داده و برای استقرار نیروهایش در فنلاند نیز با مقامهای این کشور باب گفتوگو را باز کرده است.
برای کشورهای خط مقدم اروپایی، حضور یک قدرت هستهای در خاک آنها به منزله یک بازدارندگی قوی در برابر روسیه است.
در اولین آزمون برای توانایی اروپا در اندیشیدن به امنیت خود بدون ایالات متحده، پاریس در کنار لندن، ائتلافی از کشورهای مایل به برنامهریزی برای تضمینهای امنیتی برای اوکراین پس از جنگ تشکیل داده است. این گامی مهم در برنامهریزی دفاعی به رهبری اروپا محسوب میشود و نقش رهبری فرانسه در پایتختهای اروپایی مورد استقبال قرار گرفته است.
البته بسیاری از کشورهای اروپایی هنوز برای استقرار داراییهای نظامی خود در اوکراین بدون پشتیبانی آمریکا بیمیل هستند.
در حالی که نخبگان فرانسوی این لحظه را پیشبینی کردهاند، همه در فرانسه با آن موافق نیستند.
در کنگره امسال شهرداران فرانسه که به صورت سالانه در پاریس برگزار میشود، ژنرال «فابین ماندون» رئیس ستاد دفاع این کشور به مقامهای منتخب محلی گفت که حوزههای خود را برای یک جنگ احتمالی با روسیه در سالهای آتی آماده کنند.
این ژنرال ارتش فرانسه به آنها هشدار داد که کشور در خطر است، مگر اینکه آماده فداکاری باشد و گفت: «اگر کشور به این دلیل که آماده نیست فرزندان خود را از دست بدهد یا از نظر اقتصادی آسیب ببیند، زیرا اولویتها به تولید دفاعی اختصاص خواهد یافت، در معرض خطر قرار میگیرد.»
احزاب راست افراطی و چپ افراطی، ماندون را به جنگطلبی و تجاوز متهم و استدلال کردند که صحبت کردن با شهرداران وظیفه او نیست بلکه وظیفه او پیروی از دستورات سیاسی است. حتی در بین نزدیکان امانوئل ماکرون، رئیس جمهور هم قانونگذاران به طور خصوصی اذعان کردند که سخنان این ژنرال ارتش، حتی اگر پیامش معتبر بود، نابخردانه بیان شد. با وجود این انتقادها، رئیسجمهور فرانسه علنا از او حمایت کرد.
فرانسه در شرایط دشواری برای اروپا فرصت پیدا کرده تا نقش رهبری خود را نشان دهد.
یکی از مقامهای ارشد نظامی فرانسه گفت: «گاهی اگر پیشبینی خیلی زودتر از زمان مناسب درست باشد، در عمل به عنوان یک اشتباه تلقی میشود، چون دیگران هنوز آماده پذیرش آن نیستند یا شرایط مهیا نیست.»
تصمیم بداقبالانه ماکرون برای درخواست انتخابات زودهنگام در سال ۲۰۲۴، کشور را درگیر یک بحران سیاسی کرده که هنوز حل نشده است و حزب راست افراطی، مخالف ناتو و اتحادیه اروپا، حزب «اجتماع ملی» در حال ظهور است و میتواند تا سال ۲۰۲۷ به قدرت برسد.
تننبائوم از موسسه IFRI نیز گفت: « درک مساله یا همان جابهجایی یا انتقال بار مسؤولیتها بین کشورها یا نهادها از نظر فکری برای ما ممکن است. اما اجرا یا رهبری آن در سطح اروپا به دلایل عملی میسر نیست.»
وی افزود: «رهبری فرانسه منطقی است، با توجه به وزن نسبی، تجربه و تواناییهای ما مسالهای که مطرح شده، منطقی است و کشورهای اروپایی نیز این را تشخیص میدهند، اما بین حرف و عمل اختلاف وجود دارد.»
حتی با وجود اینکه ماکرون متعهد به افزایش هزینههای دفاعی شده است، بسیار بعید است که مجلس ملی چندپاره فرانسه بودجه ۲۰۲۶ را تا ۳۱ دسامبر تصویب کند.
رئیس جمهور فرانسه گفت که هزینههای نظامی این کشور سال آینده ۶.۷ میلیارد یورو افزایش خواهد یافت و کل هزینههای دفاعی را به بیش از ۵۷.۱ میلیارد یورو میرساند. در مقایسه، قانونگذاران آلمانی این هفته به ۵۰ میلیارد یورو برای خرید تسلیحات چراغ سبز نشان دادند؛ انتظار میرود هزینههای نظامی آلمان سال آینده به بیش از ۸۲ میلیارد یورو برسد.
یک دیپلمات اروپایی دیگر مستقر در پاریس گفت: «در سالهای آینده تعادل جدیدی بین فرانسه و آلمان برقرار خواهد شد.»
از زمان انتخابات زودهنگام فرانسه در سال ۲۰۲۴، سفارتخانههای اروپایی در پاریس وضعیت سیاسی این کشور را مانند شیر روی اجاق گاز زیر نظر دارند؛ به خصوص در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۲۷ که در آن حزب راست افراطی «اجتماع ملی» در حال حاضر در صدر نظرسنجیها قرار دارد.
در حالیکه آلمان و انگلیس نیز ممکن است شاهد به قدرت رسیدن ملیگرایان باشند، انتخابات عمومی بعدی آنها قبل از سال ۲۰۲۹ برنامهریزی نشده است.
دیپلماتهای اروپایی مستقر در پاریس در مصاحبه با پالتیکو، ریاست جمهوری رهبران حزب اجتماع ملی، مارین لوپن یا «جردن باردلا»، را از نظر تغییرات در سیاست امنیتی و دفاعی فرانسه با بازگشت ترامپ به کاخ سفید مقایسه کردهاند.
فقط یک روز پس از تعهد ماکرون به این مساله که فرانسه به یک نیروی چند ملیتی برای برقراری صلح در اوکراین در صورت امضای توافق با روسیه میپیوندد، باردلا رهبر حزب اجتماع ملی بار دیگر بر مخالفت حزبش در اعزام نیرو به این کشور جنگ زده تاکید کرد.
مارین لوپن در ماه سپتامبر نیز تایید کرد که در صورت انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهور، فرماندهی یکپارچه ناتو را ترک خواهد کرد.
یک افسر عالی رتبه دیگر ارتش فرانسه این تعهد را کماهمیت جلوه داد و استدلال کرد که مقامات ارشد نظامی میتوانند لوپن را متقاعد کنند که این کار را نکند.
با این حال، این مقام ارشد نظامی فرانسه اذعان کرد که امتناع حزب اجتماع ملی از اعزام نیرو به اوکراین برای ائتلاف کشورهای داوطلب «به یک مشکل تبدیل خواهد شد».
لوپن همچنین قول داد که پیشنهاد ماکرون برای گفتوگو با کشورهای اروپایی در مورد چگونگی کمک به بازدارندگی هستهای فرانسه به امنیت این بلوک را کاملا لغو کند.
رئیس جمهور فرانسه در تلاش برای نشان دادن رهبری خود، در حال حاضر با برخی از کشورها در حال گفتوگو در مورد نقشی است که تسلیحات هستهای فرانسه میتوانند در بازدارندگی روسیه در فراتر از مرزهای فرانسه ایفا کنند.
وقتی از مارین لوپن پرسیده شد که آیا با ذخیرهسازی سلاحهای هستهای فرانسه در لهستان و آلمان موافق است چون این مسالهای نبود که ماکرون هم پیشنهاد کرده باشد، او پاسخ داد: «بگذارید کمی صبر کنم. این یک نه مطلق است، زیرا انرژی هستهای متعلق به فرانسویهاست.»
برخی از کشورهای اروپایی میخواهند تا حد امکان با ماکرون همکاری کنند، به این امید که در سال ۲۰۲۷ شاهد تغییر اساسی در سیاستهای فرانسه باشند.
برخی دیگر نگران آینده سیاسی فرانسه هستند و نگرانند که تغییر رهبری چگونه میتواند بر تعهدات پاریس تاثیر بگذارد.
به گفته یک قانونگذار بانفوذ فرانسوی که در زمینه سیاست دفاعی فعالیت میکند، تصمیم اخیر لهستان برای اعطای قرارداد زیردریایی به سوئد به جای فرانسه تا حدودی ناشی از نگرانیهای ورشو در مورد آینده سیاسی فرانسه بوده است.
این قانونگذار گفت: «بیثباتی حیات سیاسی فرانسه ترسناک است. لهستان از باردلا به شدت میترسد.»
کشورهایی مانند رومانی همچنان فرانسه را یک تامینکننده اصلی امنیتی میبینند و از حضور نیروهای بیشتر برای جایگزینی نیروهای آمریکایی در حال خروج از منطقه استقبال میکنند.
اما برخی از مسؤولان رومانیایی میدانند که ممکن است تاریخ انقضایی برای مشارکت پاریس وجود داشته باشد.
یکی از آنها گفت: «دو سال دیگر انتخابات فرانسه برگزار میشود و جانشین ماکرون تمایل کمتری به اعزام نیرو به خارج از فرانسه خواهد داشت.»
در بحبوحه این عدم قطعیت، ارتش فرانسه همچنان به تلاش برای تقویت صفوف نیروهای مسلح خود و جذب جوانان ادامه خواهد داد.
انتهای پیام