به گزارش ایسنا، محمدرضا زنوزی شب گذشته و درست ساعتی پس از تساوی ناامید کننده تراکتور برابر تیم قعرنشین شمس آذر با حضور در یک برنامه تلویزیونی، صحبتهای جنجالی و عجیبی را در خصوص تهدید به کنارهگیری تیمش از لیگ برتر، عملکرد ضعیف مدیران فدراسیون و همچنین شعارهای هواداران در ورزشگاهها بیان کرد.
مهمترین بخش صحبتهای جنجالی او، زمانی بود که شعارهای هواداران علیه تیمش را به بحثهای قومیتی گره زد و تلویحا آنها را سازمان یافته دانست؛ موضوعی که بیان آن قطعا بر خلاف اتحاد ملی ایرانیان و موضوعی بسیار فراتر از کریخوانیهای معمول در فوتبال ایران است. زنوزی همچنین موضوع نخ نما شده کنارهگیری تراکتور از لیگ برتر را نیز به میان کشید.
زنوزی در شرایطی این شعارها را حاصل یک کار سازمان یافته میداند که گویی فراموش کرده برخی تماشاگران این تیم در تبریز گاهی چه الفاظی در مورد بازیکنان و کادر مربیگری حریفان به کار میبرند. مگر زنوزی فراموش کرده برخی از تماشاگران تراکتور - هرچند کمتعداد - طی سالهای اخیر با پرچم کشوری دیگر جز ایران در ورزشگاه حاضر میشدند؟ زنوزی چرا هیچ اشارهای به حرکات زشت و قبیح بازیکن تیمش در یزد نکرد یا چرا به صحبتهای عضو کادر فنی تیمش و حرکات زشت او برابر تماشاگران رقیب اشاره نکرد؟ زنوزی بهتر است نخست یک سوزن به خودش بزند و سپس یک جوالدوز به دیگران!
در این که سکوهای بیشتر ورزشگاههای ایران به فحش و ناسزا و رکیکترین الفاظ آلوده شده و فدراسیون فوتبال نیز به عنوان متولی نتوانسته هیچ کار مثبتی برای بهبود فضا انجام دهد و صرفا از این راه با صدور احکام انضباطی، درآمدزایی خوبی برای خود به راه انداخته، هیچ شکی نیست اما این که مالک تراکتور زمانی که نتایج تیمش نگران کننده میشود بخواهد با این صحبتهای جنجالی فضای فوتبال ایران را از بالا تا پایین کاملا آلوده نشان بدهد و بحثهای قومیتی را وسط بکشد و هواداران دو آتشه تیمش را تحریک کند و در نهایت بحث کنارهگیری از لیگ را مطرح کند، نه تنها بر خلاف مصالح فوتبال ایران که بر خلاف اتحاد اقوام ایرانی خواهد بود.
بدون شک برخی از همین تماشاگران که به خاطر کریهای فوتبالی، شعارهای زشت و تندی را علیه تیم تراکتور سر دادهاند - که قطعا مذموم و ناپسند است - آذری زبان هستند و نمیتوان این شعارها را به بحثهای قومیتی گره زد. باز کردن پای کریهای - هرچند ناپسند و زشت - فوتبالی به مسائل قومیتی، باز کردن در جعبه پاندوراست که ممکن است زنجیره واکنشها را آن قدر طولانی کند که دیگر مهار کردنش از توان همه خارج باشد.
ضمن اینکه نباید فراموش کرد که تراکتور در همین فضای فوتبالی، فصل قبل به عنوان قهرمانی لیگ برتر فوتبال ایران رسید و اعتراضی به این شکل نداشت اما حالا در فاصله چند ماه که شرایط این تیم بر وفق مراد نیست، اشک زنوزی روبروی دوربین تلویزیون سرازیر و همه چیز غیر قابل کنترل و تیره و تار نشان داده میشود. به نظر مدیران تراکتور، این جنجالها قهرمانی فصل گذشته را زیر سوال نمیبرد؟
عجیب اینکه مدیران تراکتور پا را فراتر گذاشته و در یک نامه رسمی به فدراسیون فوتبال برای ادامه حضور در لیگ شرط و شروط عجیبی را تعیین و تاکید کردهاند در غیر اینصورت حق کنارهگیری از لیگ را برای خود محفوظ میدانند!
در این میان بهتر است مسئولان فدراسیون فوتبال به جای کسب درآمد از شعارهای تماشاگران در استادیومها، به فکر راه چاره اساسی برای حل این معضل فراگیر در ورزشگاههای ایران باشند تا این وضعیت بغرنج مخصوصا میان تماشاگران تراکتور و پرسپولیس به جاهای باریک کشیده نشود.
انتهای پیام