به گزارش ایسنا، با اعلام بهرسمیتشناختن منطقه جداییطلب «سومالیلند» در شاخ آفریقا از سوی رژیم صهیونیستی، تحرکاتی که دههها بهصورت پنهان جریان داشت، این بار پدیدار شده است؛ تحرکاتی که با هدف بهرهبرداری از فرصتهای عظیم این منطقه بهدلیل موقعیت بسیار حساس و راهبردی آن صورت میگیرد.
رژیم صهیونیستی با اعلام این تصمیم در روز گذشته، به نخستین طرفی تبدیل شد که استقلال منطقه سومالیلند را بهرسمیت میشناسد؛ منطقهای که از سال ۱۹۹۱ و پس از اعلام جدایی از سومالی گرفتار بحران، عملاً بهعنوان یک دولت براساس سیاست امر واقع اداره میشود.
بر اساس گزارشی از روزنامه عبریزبان «والا»، این اقدام با حمایت امارات متحده عربی انجام شده و رژیم صهیونیستی امیدوار است ایالات متحده را نیز با خود همراه کند؛ اقدامی که بهعنوان وزنهای در برابر گسترش نفوذ چین در منطقه تلقی میشود. این تصمیم در عین حال خشم مصر و ترکیه را نیز برانگیخته است.
انتظار میرود این گام رژیم صهیونیستی پیامدهای راهبردی گستردهای برای کل منطقه شاخ آفریقا که از اهمیت ژئوپلیتیکی بالایی برخوردار است به همراه داشته باشد. برای سومالیلند، این اقدام یک دستاورد و رخنه دیپلماتیک پس از ۳۴ سال از اعلام استقلال از سومالی بهشمار میرود؛ اقدامی که با محکومیت فوری دولت سومالی و نیز متحدان آن، یعنی مصر و ترکیه، مواجه شد.
سومالیلند بخش شمالغربی سومالی را در اختیار دارد و بهصورت عملی بهعنوان یک دولت اداره میشود. این منطقه از شمالغرب با جیبوتی، و از غرب و جنوب با اتیوپی هممرز است و در ساحل دریای سرخ، مقابل یمن، قرار دارد. این موقعیت جغرافیایی، با توجه به سیطره انصارالله بر بخشهای وسیعی از یمن، به سومالیلند اهمیت ویژهای برای رژیم صهیونسیتی میبخشد.
بعد امنیتی این روابط در بیانیه رسمی دفتر نخستوزیر رژیم صهیونیستی نیز برجسته شده است؛ جایی که به مشارکت مستقیم دیوید بارنیا، رئیس سازمان اطلاعات خارجی اسرائیل (موساد)، در این گفتوگوها اشاره شده است.
طبق گزارشهای مختلف در ماههای گذشته، از سومالیلند بهعنوان یکی از گزینههای احتمالی آنچه رژیم صهیونیستی «مهاجرت داوطلبانه» ساکنان نوار غزه مینامد، یاد شده بود؛ موضوعی که بعدها تکذیب شد.
در تلاش برای جلب حمایت ایالات متحده که برای موفقیت این اقدام و نیازمند تصویب شورای امنیت سازمان ملل است رژیم صهیونیستی و سومالیلند اعلام کردند که برقراری روابط میان دو طرف «در چارچوب روح توافقنامههای ابراهیم» صورت میگیرد.
بهجز اسرائیل، تنها طرفی که با سومالیلند روابط رسمی دارد، تایوان است؛ کشوری که خود نیز بهطور گسترده از سوی جامعه بینالمللی بهرسمیت شناخته نمیشود.
بر اساس گزارشها، امروز یک هیأت آمریکایی وارد این منطقه شده است. چند ماه پیش نیز روزنامه «والاستریت ژورنال» گزارش داده بود که سومالیلند به دولت ترامپ پیشنهاد داده است در ازای بهرسمیتشناختن استقلالش، اجازه ایجاد یک پایگاه نظامی آمریکا در خاک خود را بدهد.
سومالیلند همچنین روابط نزدیکی با امارات متحده عربی دارد؛ کشوری که یک پایگاه نظامی در شهر بربره در اختیار دارد که شامل بندر نظامی و باند فرود برای هواپیماهای جنگی و ترابری است. برآوردها حاکی از آن است که این پایگاه نقش محوری در کارزار امارات علیه حوثیها در یمن ایفا میکند؛ امارات همچنین از دیگر نیروهای جداییطلب که اخیراً بخشهایی از جنوب یمن را در کنترل گرفتهاند، حمایت میکند.
کشور دیگری که منافع قابل توجهی در سومالیلند دارد، اتیوپی است. این کشور در اوایل سال جاری میلادی یادداشت تفاهمی امضا کرده بود که میتوانست دسترسی آن به دریای سرخ را فراهم کند، اما این توافق تحت فشار کشورهای همسایه به حالت تعلیق درآمد.
رئیس سومالیلند پیشتر در گفتوگویی با روزنامه گاردین گفته بود: «این فقط مسئله زمان است؛ نه اینکه آیا بهرسمیتشناختن سومالیلند اتفاق خواهد افتاد یا نه، بلکه اینکه چه زمانی و توسط چه کسی این کار انجام میشود.»
طبق گزارشها، در داخل دولت آمریکا درباره بهرسمیتشناختن سومالیلند اختلاف نظر وجود دارد؛ برخی نگراناند که این اقدام به همکاری نظامی با دولت سومالی آسیب بزند. ایالات متحده نیروهایی در سومالی مستقر دارد و از ارتش این کشور در جنگ با گروه الشباب، وابسته به القاعده، حمایت میکند.
در مقابل، سومالیلند بهعنوان وزنهای متعادلکننده در برابر افزایش حضور چین در جیبوتیِ همسایه تلقی میشود؛ کشوری که خود نیز به صف محکومکنندگان شناسایی اسرائیل از سومالیلند پیوسته است. در اوت سال گذشته، سناتور جمهوریخواه تد کروز در نامهای به دونالد ترامپ خواستار بهرسمیتشناختن سومالیلند شد و آن را متحد اسرائیل دانست که از توافقنامههای ابراهیم حمایت کرده است.
جمعیت سومالیلند اندکی بیش از ۶.۲ میلیون نفر برآورد میشود. این موجودیت جداییطلب به داشتن نظامی دموکراتیک با انتقال مسالمتآمیز قدرت شناخته میشود، هرچند سازمان حقوق بشری آمریکایی «فریدم هاوس» در سالهای اخیر از فرسایش حقوق سیاسی و فضای مدنی در این منطقه خبر داده و به سرکوب روزنامهنگاران و مخالفان از سوی مقامات اشاره کرده است.
انتهای پیام