حساسيت مطبوعات بزرگسال نسبت به ادبيات كودك صفر است و اين نبود حساسيت را به راحتي مي‌توان از اقبال خبرگزاري‌ها نسبت به اين مقوله دريافت. حسين نوروزي ـ فعال ادبيات كودك و نوجوان ـ در گفت‌وگو با ايسنا با بيان اين مطلب گفت: ادبيات كودك در خبرگزاري رسمي دولت هيچ جايگاهي را به خود اختصاص نداده است و موضوعات اين حيطه تنها براي برخي خبرگزاري‌ها جذابيت خبري دارد و متاسفانه اغلب همين اخبار هم خوراك مطبوعات نشده و نيست. اين فعال ادبيات كودك و نوجوان تصريح كرد: مطبوعات بزرگسال حتا در حيطه‌ي ادبيات هم وقتي به حيطه‌ي كودك و نوجوان مي‌رسند و به آن توجه مي‌كنند كه وجهه سياسي و اجتماعي آن بر ساير وجوه خبر ارجحيت داشته باشد. در واقع فرض كلي مطبوعات اين است كه خوانندگانشان به ادبيات بزرگسال بيش از ادبيات كودك بها مي‌دهند؛ بنابراين ترجيح مي‌دهند مصاحبه‌ها و مقالات بي‌خواننده را در صفحات بگنجاند. وي تاكيد كرد: چگونه در شرايطي كه در مجموع مصاحبه‌هايي كه با اهالي ادبيات كودك و نوجوان در زمينه استفاده از اينترنت و فضاهاي وب شده و بيش از نيمي از آنها در پاسخ سؤالات ضرورت پرداختن به اين مهم، پاسخ منفي ارايه كرده‌اند، مي‌توان دست به حمايت زد؟ متاسفانه اغلب فعالان ادبيات كودك و نوجوان با سواد روز پيش نمي‌روند و نگاهشان نسبت به همه چيز كهنه است. نوروزي گفت: اين در حالي است كه نويسندگان بزرگسال حتا اگر به دنياي اينترنت، سياست و غيره عملا كنشي نداشته باشند، علاقه و تحليل و تفسيري را دارا هستند. نويسندگان كودك و نوجوان ما دايره‌ي محدودي هستند كه تمامي اتفاقات را در دورن خود خلاصه كرده‌اند. به نظر مي‌رسد اين افراد در درون خود شهري را ساخته‌اند كه در آن از مسائلي همچون سياست، اينترنت هيچ خبري نيست. همين مسائل سبب مي شود روزنامه‌ها سراغ اين افراد نروند. مردم بخشهاي اطلاع‌رساني و تحليلي روزنامه‌ها را مي‌خوانند. وقتي دوستان ما در دايره بسته‌اي زندگي مي‌كنند و كاملا تحليلهايشان بسته است، طبيعتا تحليل‌هايشان نيز چندان محمل توجه قرار نمي‌گيرد، بنابراين با توجه به اينكه اخبار خاصي هم در اين دايره اتفاق نمي‌افتد، بنابراين فاقد ارزش خبري است. روزنامه‌ها نيز با درك اين شرايط دنبال اخبار و تحليل‌هاي اين افراد نمي‌روند؛ مگر در شرايط صدور بيانيه‌ها كه آن هم برحسب اينكه روزنامه‌ها بخواهند استفاده سياسي از آنها داشته باشند، مورد توجه قرار مي‌گيرند. در غير اين صورت، مساله ادبيات كودك همواره در حد يك دايره است. اين فعال ادبيات كودك و نوجوان گفت: وقتي افرادي فعال در حوزه ادبيات كودك و نوجوان مسؤول بخش ادبي فلان روزنامه هستند، اخباري هم با توجه به علاقه‌ي مسؤول صفحه در اين زمينه درج مي‌شود، در غير اين صورت به جرات مي‌توان گفت كه در طول هر ماه تنها يك خبر از اين حيطه از سوي اصحاب مطبوعات واجد شرايط خبري است، و در ساير موارد پيگيري خبري نه از سوي روزنامه‌نگاران كه از سوي فعالان اين حيطه اعمال شده است. تنها اخبار مربوط به برخي از چهره‌هاي فعال در اين حيطه مثل هوشنگ مرادي‌كرماني واجد ارزش خبري است؛ اما اخبار افرادي چون مهدي آذريزدي در حد خبرگزاري‌ها باقي مي‌ماند و روزنامه‌ها به آن اقبالي نشان نمي‌دهند. دايره محدوده صاحبان ادبيات كودك و نوجوان دايره‌اي است كه خودشان بر خودشان حكم كرده‌اند. به اين ترتيب آنها با اين ادعا كه ما نويسندگان كودك و نوجوانيم كه روح لطيفي را داريم، تلاش نكرده و نمي‌كنند اطلاعاتشان را در حوزه‌هاي مهم مثل سياست، اجتماعي، دنياي اينترنت افزايش دهند يا حتا تمايلي به ورود به اين عرصه‌ها از خود نشان دهند. وي گفت: اين افراد با همين توجيه هيچ وقت با جريان روز پيش نرفته‌اند، بنابراين حرف جديدي ندارند، پس هيچ روزنامه‌اي مايل نيست از حرفهاي آنها به عنوان خوراك خبري استفاده كند. او دولتي بودن فضاي ادبيات كودك ايران را پس از انقلاب، يكي ديگر از بي‌ميلي‌هاي اصحاب مطبوعات در ارتباط‌گيري با آنها عنوان كرد و گفت: بيش از 98 درصد مطبوعات كودك و نوجوان دولتي‌اند و در جاهاي دولتي نيز نگاه، نگاه دولتي است. وقتي همه چيز نگاه مديريتي و دستور از بالا را داشته باشد، تحولي رخ نمي‌دهد كه خبرنويسي را در پي داشته باشد. وي گفت: از سوي ديگر ناهمگوني نويسندگان كودك با مطبوعات سبب شده است اين ارتباط در خيلي جاها مخدوش باشد. اغلب نويسندگان كودك ترجيح مي‌دهند در نشرياتي كار كنند كه حق‌الزحمه‌شان حتما پرداخت شود؛ در حالي كه اين وضعيت در ساير نشريات ممكن است اتفاق نيفتد. در چنين شرايطي نويسندگان كودك از نشريات دور مي‌شوند و نشريات آنها را نمي‌بينند. بنابراين اتفاقي مي‌افتد كه امروز شاهد آنيم و آن اينكه كتاب توليد مي‌شو؛ بدون اينكه كسي نگران خوانش آن باشد. چراكه كانون پرورش فكري كودكان و انتشارات مدرسه بخشي از آن را خريداري مي‌كنند. انتهاي پيام