آزادگان سرافراز در دوران اسارت و در برخورد با وقايع مختلف،اصطلاحاتي به كار مي‌بردند كه نشاندهنده وضعيت اردوگاه‌ها بود. سرويس فرهنگ و حماسه خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) به نمونه‌هايي از اين اصطلاحات اشاره مي‌كند.

                                                           سي ياسي

به معني کلمه «سياسي» که در نوشته‏ها بکار مي‏رفت.

                                                        سيفون (گراز، قلي)

لقبي بودکه به صدام حسين کافر اختصاص داشت و در صحبت‏هاي محاوره‏اي که ميان اسرا ردّ و بدل مي‏گشت، به منظور متوجه نشدن خائنان و عراقيها، از لفظ «سيفون» استفاده مي‏شد. شنيده شد که در عمليات کربلاي 5، به خاطر حسّاسيت نبرد، صدام دستور داده بود سربازان دو کمربند ببندند و به همين جهت بين بچّه‏ها شايع شده بود که سيفون گفته دو تا کمربند ببنديد.

                                                         سيگار چاي

بعضي از اسرا که وابستگي شديدي به سيگار داشتند در مواقعي که سيگار در دسترس نبود از چاي خشک سيگار درست مي‏کردند و به آن «سيگار چاي» مي‏گفتند.

                                                         سيم بان

عراقيها به منظور تضعيف روحيه معنوي اسرا از بلندگوهاي اردوگاه نوارهاي مبتذل پخش مي‏کردند و صداي گوشخراش آن نيز بسيار اعصاب خردکن بود. يکي از اسرا به منظور ساکت کردن بلندگوها با سوزني، دو تکّه سيم بلندگو را به هم اتصال مي‏داد و در نتيجه صداي بلندگو قطع مي‏شد و به هنگام ورود نگهبانان، سوزن را بر‏مي‏داشت و عراقيها هم متوجه اين نکته نمي‏شدند. به همين جهت بچّه‏ها به او «سيم‏بان» مي‏گفتند.

                                                        سيم خاردار

لفظ و رمز اعلام خطر.

                                                      سيّاره الرزّاق

اين لغت عربي به ماشين ايفايي اطلاق مي‏شد که آذوق? روزان? اسرا را مي‏آورد.

                                         سيّد الرئيس يا سرهنگ ستاد

يکي از اعضاي شوراي اردوگاه تکريت 11 برادري به نام سيّد عباس شيراني بود که بعد از پايان جلسه، مأمور انتقال تصميات شورا به اسرا و مسئولان امور اجرايي اردوگاه بود و بچّه‏ها به او «سيّد الرئيس» يا «سرهنگ ستاد» مي‏گفتند.

                                                سيّد صمّون (نان آقا)

                                           رجوع شود به «نان آقا»

                                                      سيّد لوله

يکي از سربازان عراقي که لوله کش اردوگاه بود، چون در هنگام عصبانيت با لوله اقدام به ضرب و شتم اسرا مي‏کرد، بچّه‏ها اسمش را «سيّد لوله» گذاشته بودند.

                                                     سيّدي اسب

اين لقب يکي از سربازان عراقي بود که از لحاظ اخلاق و روحيات شباهات زيادي به اسب داشت، لذا اسرا به او لقب «سيّدي اسب» داده بودند، چون مي‏بايست به سربازان «سيّدي» گفت.

                                                      شجره‏نامه

عراقيها براي شناسايي افراد به نام و نام‏خانوادگي اکتفا نمي‏کردند و مي‏بايست نام پدر و پدر بزرگ نيز روي کارتهايي که به سينه اسير الصاق مي‏شد، نوشته شود و اسرا اين کارتها را به کنايه «شجره‏نامه» مي‏گفتند.

انتهاي پيام