كاظم كريميان اعتقاد دارد: شعر دهه 80 مي‌تواند ادامه‌دهنده شعر دهه 70 باشد؛ اما دستاوردهاي جديدي دارد و نسبت به دهه 70 زبان خاصي يافته است. اين شاعر در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، متذكر شد: زبان شعر دهه 80 مكمل شعر دهه 70 است. در شعر اين دهه، ديد شاعر، فضاي شعر و ساختار به‌طور كلي با شعر 40 سال گذشته ايران متفاوت است. شاعران فضاي تازه‌اي به‌وجود آورده‌اند و در اين دوره معمولا نظر شاعران بر شرايط حاكم بر زندگي انساني متمركز است، پس قدري بيش‌تر به واقعيات گرايش دارند. او همچنين معتقد است: در شعر اين دهه به‌جاي گرايش به تخيل، تفكر و انديشه جايگزين شده؛ پس مي‌تواند شعري باشد كه ضمن سادگي از نظر زبان، از نظر محتوا و انديشه و ارتباط با جامعه انساني ارتباط بيش‌تري نسبت به آثار چند دهه گذشته داشته باشد. كريميان شعر دهه 80 را داراي چشم‌انداز مثبتي دانست و يادآور شد: شعر اين دهه با آن‌كه مكمل دهه 70است، ولي مي‌تواند فرآيند تازه‌اي در شعر امروز ايران به‌وجود آورد؛ يعني اگر شعر امروز بعد از نيما يوشيج از احمد شاملو شروع شد، شعر اين دهه هم پديده تازه‌اي است، و دهه 80 يك مبدأ است. بعد از دهه 80 شعر ايران مي‌تواند متحول شود و اگر ترجمه شود، مي‌تواند با مردم جهان ارتباط خوبي بيابد و در سطح آثار خوب شرق يا غرب قرار گيرد. كريميان با اشاره به انتقاد عده‌اي به شعر دهه‌هاي 70 و 80 توضيح داد: ‌عده‌اي به شعر دهه‌هاي 70 و 80 بدبين بوده‌اند، كه به‌نظرم اصلا اين‌طور نيست. شعر تحول پيدا كرده و روند مثبتي يافته و به‌عنوان پديده‌ جديدي نيست؛ مي‌توان آن را در مقايسه با دهه‌هاي گذشته نقد و بررسي كرد. انتهاي پيام