ابوموسی که در اسناد و نقشه‌های تاریخی از آن با عنوان «گپ سبزو» (سبزه‌زار بزرگ)، «بوموسی»، «بابا موسی» و «بومو» یاد شده، جنوبی‌ترین نقطه‌ی خاکی ایران در آب‌های خلیج فارس است که در 222 کیلومتری بندرعباس و 75 کیلومتری بندر لنگه قرار دارد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این جزیره در اسناد تاریخی «بوموو» BOUMOU و «بوم‌او» AOU یعنی آب (معرب آن بومف) و «بوموسو» و «گپ سبزو» (به معنای جای سبز) نام داشته است. نام ابوموسی با تلفظ امروزی یک نام جدید است و سابقه‌ی آن به حدود بیش 100 قبل می‌رسد که این نام به جای «بوموسو» BOUMOUSOU رایج شد.

حاکمیت ایران بر جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در دوره‌ی امپراطوری‌های عیلامی، ماد، هخامنشی، اشکانی و ساسانی ریشه دارد. در این دوران، نظام امنیت ایرانی بر سراسر پهنه‌ی آبی خلیج فارس و جزایر آن حکمفرما بود.

این جزیره یکی از نقاط مهم و استراتژیک خلیج فارس است و زنجیره‌ی دفاعی اول ایران در تنگه‌ی هرمز محسوب می‌شود. ابوموسی همراه تنب بزرگ و تنب کوچک اهمیت راهبردی زیادی دارند و مالکیت ایران بر بخش قابل ملاحظه‌ای از جنوب خلیج فارس و بویژه تسلط ایران بر تنگه‌ی هرمز را تضمین می‌کنند. علاوه بر این، به‌دلیل داشتن عمق مناسب، تنها معبر حیاتی عبور نفت‌کش‌ها و کشتی‌های بزرگ جنگی در محدوده‌ی این جزایر قرار دارد.

شاید بکرترین سواحل ایران و ناب‌ترین لحظه‌های غروب خورشید را بتوان در جزیره‌ی ابوموسی یافت. همچنین دریایی با چشم‌انداز مسحورکننده از سواحل این جزیره دیده می‌شود. فرماندار ابوموسی به آن لقب «آکواریوم خلیج فارس» را داده است، چون آب‌های ابوموسی بهترین زیستگاه طبیعی برای جانداران آبی خلیج فارس است.

ابوموسی نمایشگاهی از زیبایی‌های خلیج فارس را در خود نهفته دارد و طبیعت سواحل آن و بویژه دنیای شگفت آب‌های آن نیز جاذبه‌های بی‌نظیری دارد.

فیلمی که شاهد آن هستید به‌طور اختصاصی توسط خبرنگار اعزامی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) تهیه شده است و برای نخستین بار از طریق این رسانه به‌نمایش درمی‌آید.

انتهای پیام