عکاسان خبری زن در کشورمان چه دغدغه‌ها و مشکلاتی دارند، زنانی که با تمام ویژگی‌های زنانه‌شان و قبول سختی‌های عکاسی خبری، دوشادوش مردان به این حرفه روی آورده و فعالیت‌شان را ادامه می‌دهند.

فاطمه بهبودی یکی از این زنان در گفت‌و‌گو با خبرنگار هنرهای تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)‌، آینده این حرفه را مجهول و سردرگم می‌بیند، زیرا به اعتقاد او مطبوعات به عکس و عکاسان زن حرفه‌ای نگاه نمی‌کنند.

به زعم وی در عکاسی خبری، زنان هنوز نتوانسته‌اند به جایگاه مناسبی که باید داشته باشند، دست پیدا کنند زیرا بیشتر مواقع تبعیض‌های جنسیتی‌ موجود در جامعه‌ی ما مانع رشد عکاسان خانم شده است.

بهبودی در ادامه گفت: هرچند که گاهی عکاسان خانم خودشان را باور ندارند البته به جز معدود کسانی که با قدرت وارد این عرصه شده‌اند. یک عکاس زن با همه‌ی موانع جلوی رویش می‌جنگد تا کارهای بزگی انجام دهد.من معتقدم هیچ چیز نمی‌تواند جلوی پیشرفت زنان را بگیرد.

او درباره آینده زنان عکاس خبری در ایران گفت: آینده این حرفه را مجهول و سردرگم می‌بینم زیرا مطبوعات به عکس و عکاسان زن حرفه‌ای نگاه نمی‌کند.

این عکاس جوان تصریح کرد: عموما خبرگزاری‌ها عکاسان زن را بیمه نمی‌کنند و قرارداد ثابت با آنان منعقد نمی‌کنند چون همیشه این ترس وجود داشته است که ممکن است برای خانم‌ها در یک برنامه مشکل بوجود بیاید در حالی‌که تا کنون این اتفاقات بیشتر برای آقایان بوجود آمده است.

بهبودی ادامه داد: من دوست دارم در کار عدالت برقرار باشد، به همان اندازه که باور دارند کار آقایان در این زمینه خوب است، عکاسان خانم را هم باور داشته باشند. زنان با حس زنانه‌ای که دارند، می‌توانند عکس‌های قویتری ثبت کنند، اگر به همان اندازه که به آقایان بها داده می‌شود به خانم‌ها نیز بها داده شود، می‌توان شاهد شکوفایی بیشتر زنان در این زمینه بود.

او در خصوص تفاوت عکاسی خبری که در ایران با کشورهای دیگر وجود دارد، گفت: عکاسی خبری در ایران با کشورهای دیگر متفاوت است زیرا ما عکاسی خبری را در عکس گرفتن از نشست‌ها و همایش‌های خبری خلاصه کرده‌ایم، در صورتی که عکاسی خبری می‌تواند یک مجموعه تصویری قوی از بیماران مبتلا به سرطان باشد.

عکاس برتر جشنواره عکس لحظه‌های جاودانه، اولین دغدغه کاری‌ خود را کمبود تجهیزات عکاسی دانست و گفت: چون من عاشق این حرفه هستم و فقط به جهانی شدن فکر می‌کنم سعی کرد‌ه‌ام با موانع موجود در کارم کنار بیایم اما با امکانات کمی که خبرگزاری‌ها در اختیار یک عکاس زن قرار می‌دهند، سعی می‌کنم بهترین کادر و لحظه را در بین دیگر رسانه‌ها به تصویر بکشم و در آن لحظه به عدم حمایتی که در جامعه با آن روبرو هستم، فکرنمی‌کنم و دوست دارم کارم را به نحو احسن انجام بدهم. رسانه‌ها هیچگاه امکانات درجه یک خود را در اختیارخانم‌ها قرار نمی‌دهند و معمولاً خانم‌ها را درجه‌ی دو محسوب می‌کنند، زیرا باور ندارند که عکاسان زن هم می‌توانند خوب کار کنند.

بهبودی معتقد است اعتماد جامعه به عکاسان مرد نسبت به زن صد درصد بیشتر است.

این عکاس خبری درخصوص حفظ بی‌طرفی درعکس‌هایش خاطرنشان کرد: یک قانون در حرفه‌ی ما وجود دارد که زمانی‌که با یک صحنه احساساتی روبرو می‌شوی، باید بیطرفانه با آن برخورد کنی و انجام این کار بسیار سخت و دردناک است ومن همیشه سعی کردم که واقعیت را ثبت کنم؛ در بسیاری از مواقع مجبور شده‌ام دوربینم را رها کنم تا به مردم کمک کنم زیرا معتقدم در چنین مواقعی عکاسی معنا ندارد و بحث انسانیت مهم‌تر است.

او افزود: به عنوان مثال یکی از بهترین روزهای زندگی من زمانی بود که برای عکاسی از زلزله روستای شنبه به بوشهر رفته بودم و عکسی از اشک چشم مادری که فرزندش را از دست داده بود و گریه می‌کرد، گرفتم، بعد از گرفتن عکس به سمت مادر رفتم و آن را در آغوش گرفتم و به صحبت‌هایش گوش دادم تا به او بگویم من تنها برای عکس گرفتن اینجا نیستم.

بیشتر مواقع عکاسی را کنار می‌گذاشتم زیرا صمیمیتی که بین من و مردم باید برقرار می‌شد با دوربین به وجود نمی‌آمد و من با همین حس نزدیکی توانستم بهتر عکاسی کنم.

بهبودی در خصوص چگونگی کنار آمدن با صحنه‌های خشن و حفظ روحیه‌اش به خبرنگار ایسنا، گفت: آنقدر با صحنه‌های ناخوشایند روبرو شده‌ام به آن عادت کرده‌ام. من معتقدم ارتباطی که با فضای این صحنه‌ها می‌گیرم من را بزرگ می‌کند. عکاسی یک خوبی بزرگ دارد که می‌گوید حرف نزن، عکس‌ات را بگیر و با آن کلامت را بیان کن و من با درست به تصویر کشیدن درد مردم، احساس آرامش می‌کنم تا شاید بتوانم با این کار کمکی به آنها کرده باشم.

او ادامه داد: من در ابتدای راه هستم ونمی‌توانم بگویم دراین کار تا چه اندازه موفق بوده‌ام اما از زمانی که وارد عکاسی مستند شده‌ام احساس می‌کنم می‌توانم ساده‌دل‌ترین مردم که فراموش شده‌اند را به تصویر بکشم؛ پروژه ی مستندی را که برای شرکت در «ورد پرس» کار می‌کنم عکاسی از همین آدمهای ساده دل است که در روستاها زندگی می‌کنند و فراموش شده‌اند و حرف‌های بسیاری برای گفتن دارند.

توصیه بهبودی به عکاسان تازه کار نشان دادن عکس‌هایشان و شنیدن نقد آنهاست. او معتقد است تا زمانی که یک عکاس نگاهش حرفه‌ای نشده است، باید عکس‌هایش را به دیگران نشان دهد تا متوجه اشتباهات خود شوند.

وی در پایان سخنانش افزود: هر عکاس با نگاهی که به موضوعات دارد، امضای خودش را روی عکس‌هایش ثبت می‌کند و عکاسان دیگر با دیدن آن عکس ناخودآگاه تشخیص می‌دهند که، این فکر کدام عکاس است.

فاطمه بهبودی به عنوان سومین عکاس ایرانی مورد پذیرش بورسیه بیستمین دوره مسترکلاس بنیاد "وردپرس فتو" در سال 2013 قرار گرفته است.

انتهای پیام