یلدا معیری معتقد است، عکاسی خبری زنان در کشور ما عمر کوتاهی دارد، زیرا یک حرفه تقریبا مردانه است و فکر میکنم، 20 سالی است که فضا در این عرصه برای بانوان باز شده است.
این عکاس خبری در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درخصوص معضلات حرفهاش گفت: عکاسی خبری یک سری پارامتر دارد که مهمترین آن استمرار است.
در جامعه عکاسی خبری بانوان پیشکسوتی نداریم که مدت زیادی دراین زمینه فعالیت کرده باشند، همه در زمانی مشخص بصورت مقطعی کار کرده و این حرفه را رها کردهاند، ما نمیتوانیم به کسی که مقطعی کاری را انجام داده است، عنوان عکاس خبری را اطلاق کنیم، همانطور که نمیتوان به کسی که 10 تابلو نقاشی کشیده است، لقب نقاش داد.
وی دلیل مقطعی کارکردن زنان درعکاسی خبری را، مردانه و سخت بودن این حرفه دانست و گفت: عکاسی خبری حرفهای است که برای انجام دادنش باید دائماً در حال جنگ بود و زنان طبیعت جنگجویی ندارند و نباید از یک عکاس زن توقع داشت که 20 سال در این جامعه بجنگد.
معیری تصریح کرد: رشد عکاسان خبری زن نکته مثبتی است که در این زمینه وجود دارد و اولین دلیل آن نیز کم شدن موانع و باز شدن فضا در این زمینه است. در چند دهه اخیر زنان کشور ما مقاومتر شدهاند و یاد گرفتهاند که چطور باید با موانع کنار بیایند.
این عکاس خبری افزود: عکاسی خبری زنان در ایران پیشینه ندارد، زیرا حرفهای است که به شدت به سیاست، اجتماع و فرهنگ وابسته است. در واقع نسل امروز در حال ساختن عقبهی عکاسی خبری زنان است.
معیری معتقد است که زنان عکاس تازه در حال کسب تجربه عکاسی جنگ هستند. در زمان جنگ ایران و عراق هم عکاسان جنگ خانم داشتیم اما بیشتر عکسها از اتفاقات رخ داده در پشت جبهه و حاشیه جنگ بود.
او درباره دیگر مسائل موجود در این حرفه هنری گفت: عکاسان خبری زن عموماً از خانوادههای روشنفکری برخواستهاند. عکاس خبری زن در یک خانواده معمولی نمیتواند بگوید من تا ساعت 4 صبح بیرون هستم، چون باید عکاسی کنم. پدر، شوهر و برادر در خانوادهها و کشور ما نقش اساسی در پیشرفت زنان در این حرفه دارند.
معیری با اشاره به مشکلات مشترک مردان و زنان در این حرفه گفت: در بسیاری از موارد مشکلات عکاسی زنان و مردان یکی میشوند، به عنوان مثال داشتن حق بیمه مشکلی است که مردان عکاس هم با آن درگیر هستند.
او درخصوص نگاه جامعه به این حرفه بیان کرد: در بسیاری از برنامهها حضور عکاسان زن پررنگتر از مردان است و این حضور اگر مداوم باشد نگاه جامعه را خود به خود به شکل بهتری تغییر میدهد. نگاه جامعه به عکاسی زنان، زمانی درست خواهد شد که زنان در این عرصه حضور مداوم داشته باشند، کما اینکه در حال حاضر نسبت به گذشته بهتر شده است.
او خاطر نشان کرد: همچنان نگاه جامعهی ما به زنان جنسیتی است و تغییر این نگاه به زمان نیاز دارد. حل مشکلات موجود در فرهنگ ما و این که جنسیت زن نسبت به مسائل دیگر تقدم دارد به رشد فرهنگی و نگاه جامعه در این زمینه کمک میکند.
معیری با اشاره به مشکلاتی که در برنامههای متفاوت برای عکاسان اتفاق میافتد، گفت: آن طور که من از قدیمیترها شنیدهایم، احترام مردان به زنان از زمانهای دور در فرهنگ ما جزو واجبات بوده و جوانمردان دست به روی زنان بلند نمیکردند، اما در این دوره بسیاری از نکات مثبتی که در فرهنگ ما نسبت به زنان وجود داشته از بین رفته است و تنها نکات ضعیف باقی مانده است و ما مجبوریم در چنین جامعهای کار کنیم.
اتفاقی که چندی پیش برای عکاسان هنگام حضور رییس جمهور منتخب در حرم امام (ره ) رخ داد، برای من بسیار عجیب بود. در آن مراسم گروه محافظان، عکاسان را مورد ضرب و شتم قرار دادند.
عکاسان خبری خطرناک نیستند و فقط قصد انتقال صحیح وقایعی را داشتند که در حال رخ دادن بود. نبود مدیریت صحیح، نبود توجیه و درک تیم حفاظت و وجود محافظان خانم، آن شب در حرم امام(ره) عجیب بود.
عکاس خبری پرس تیوی در انتخابات 92 به خبرنگار ایسنا گفت: عکاسان خبری امنیت شغلی ندارند.در کشور ما به طور کلی امنیت شغلی در مطبوعات وجود ندارد.استخدامها و اخراجهای فلهای هم به آن دامن میزند. این موضوع درعکاسی شکنندهتر است زیرا برای عکس ارزش قائل نیستند.
معیری با اشاره به تجربهاش ازعکاسی در جنگ گرجستان خاطر نشان کرد: من به همراه سه عکاس دیگر در حال عکاسی بودیم که یک سقف کاذب پرت و به گیجگاه یک شهروند خورد، همه فکرکردند حمله شده است. ما سریع دو فریم عکس گرفتیم و به سرعت به سمت آن شهروند دویدیم.
یعنی هم عکس گرفتیم وهم برای کمک به آن شخص اقدام کردیم. من در چنین شرایطی سعی می کنم اول عکسم را بگیرم، چون من امدادگر نیستم و نمیتوانم لاف انسانیت هم بزنم.
او از تجربیاتش به خبرنگار ایسنا گفت: من کم سن و سال بودم که وارد حرفه عکاسی شدم ، 18 ساله بودم که برای عکاسی ازجنگ به افغانستان رفتم و روزی شاهد مرگ دو نوزاد بودم. من در آنجا گریههایم را کردم و خودم را توجیه کردم که یا باید گریه کنم یا کارم را انجام بدهم. من مصلح اجتماع و خیِر نیستم. واکسینه شدن روحی در این سفر به من کمک کرد تا در زلزله بم بتوانم بهتر عکاسی کنم زیرا این کار، شغلی پردرد و غم است و یک عکاس خبری باید این دردها را در عکسهایش نشان دهد.
معیری در پایان، شرایط شغلی بین زن و مرد را برابر ارزیابی کرد و گفت: نگاه به مردان بهتر است، چون به زنان جنسیتی نگاه میشود و میگویند چون زن است، نمیتواند شبها برای پوشش برنامه برود، شوهر دارد، بچه دارد، به نظر من اینها مشکلات نگاه جامعه ما است و ما باید این مسائل را از خانه، مادر، برادر، پدر و شوهر خود اصلاح کنیم. باید باور کنیم که جنسیت برا ی ما مانع نیست.
انجام هر کاری عشق میخواهد. اگر علاقه به عکاسی خبری با عشقی که آدرنالین خون ترشح میکند همراه باشد، آن شخص قطعاً یک عکاس خبری موفق خواهد بود.
انتهای پیام