غفلت از لذت و محفلی نوشتن

محمدرضا گودرزی می‌گوید متاسفانه خیلی‌ از نویسنده‌ها خوش‌خوانی و لذت‌بخش بودن متن را درنظر نمی‌گیرند و محفلی می‌نویسند.

محمدرضا گودرزی می‌گوید متاسفانه خیلی‌ از نویسنده‌ها خوش‌خوانی و لذت‌بخش بودن متن را درنظر نمی‌گیرند و محفلی می‌نویسند.

این نویسنده در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات و نشر ایسنا‌، در ارزیابی‌اش از وضعیت ادبیات در سالی که گذشت‌، گفت: فضای ادبیات و کتاب نسبتا امیدوار کننده است اما نه خیلی محسوس. آن‌طور که شواهد نشان می‌دهد‌، شرایط نسبت به گذشته رو به بهبود است.

او در ادامه درباره این شواهد اظهار کرد: سخت‌گیری‌ها برای صدور مجوز نشر به شدتِ قبل نیست و نسبتا تعدیل شده است. البته برای اظهارنظر دقیق درباره این موضوع لازم است به همه کتاب‌ها اشراف کامل داشته باشیم و شاید ناشر‌ها بهتر بتوانند در این زمینه اظهارنظر کنند اما براساس کارهایی که چاپ می‌شود‌، آدم متوجه می‌شود به نسبت قبل، کارهای بیش‌تری دارد درمی‌آید و سخت‌گیری‌ها کم‌تر شده است.

گودرزی همچنین درباره وضعیت کیفی کتاب‌های منتشرشده گفت: این موضوع تغییر محسوسی نکرده است و کارهای خاصی نیستند که نسبت به سال‌های گذشته تغییر فاحشی داشته باشند. در واقع همان روند قبلی ادامه دارد.

این نویسنده درباره مهم‌ترین معضل حوزه ادبیات نیز گفت: ادبیات از مسائل دیگر جدا نیست. وقتی رونق اقتصادی باشد توجه به کتاب بیش‌تر می‌شود. اما مسائل اقتصادی،‌ گرانی کاغذ و کم بودن پول‌، فروش کتاب را کم‌تر از قبل کرده و تیراژ کتاب از دوهزار نسخه به زیر هزار نسخه رسیده است. در واقع کتاب فروش نمی‌رود و مشکل اصلی اقتصاد است.

او در عین حال متذکر شد: البته در این زمینه عوامل دیگری هم هستند مثل فرهنگ کتاب‌خوانی که خیلی فراگیر و عمومی نشده است. همین‌طور ناشرها و نحوه برخورد با نویسنده‌ها. از طرفی خود نویسنده‌ها هم در عین حال که کار خود را می‌کنند باید تا حدودی به خواننده هم توجه داشته باشند و پلی برای ارتباط با او بزنند. وقتی کتاب‌های تالیفی خیلی مخاطب جذب نمی‌کند آن‌ها به سمت آثار ترجمه می‌روند و دلیلش هم این است که در کارهای تالیفی تحول خاصی نمی‌بینند.

گودرزی معتقد است: داستان در عین حال که باید بازتاب فرهنگ جامعه‌ باشد‌، باید خوش‌خوان هم باشد. اما متاسفانه خیلی‌ها لذت‌بخش بودن متن را درنظر نمی‌گیرند و محفلی می‌نویسند.

او در توضیح بیش‌تر این موضوع بیان کرد: هر آدمی در هر جامعه وابسته به گروه‌های صنفی و دوستانه است. ممکن است متنش را در جمعی بخواند و واکنش‌های مثبتی بگیرد ولی آن متن در جامعه بازتاب نداشته باشد. در واقع اطرافیان محدود نباید ملاک ارزیابی باشند بلکه نویسنده باید فراتر از گروه‌های محدود اطرافش را ببیند.

انتهای پیام

  • سه‌شنبه/ ۱۲ اسفند ۱۳۹۳ / ۰۴:۱۶
  • دسته‌بندی: ادبیات و کتاب
  • کد خبر: 93121206809
  • خبرنگار : 71157