این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: آموزش و پرورش  باید با منظور کردن واحد درسی مثل  «آموزش مهارت‌های زندگی»، بحث آموزش حقوق فردی و اجتماعی به کودکان و نوجوانان را نیز در ذیل همین عنوان بگنجاند، زیرا مخاطبان ادبیات کودک و نوجوان ما در جامعه بیش از دو میلیون نفر نیستند؛ در حالی که  قریب به 15 میلیون نفر از جمعیت کشور را کودکان و نوجوانان تشکیل می‌دهند.

او با اشاره به وجود برخی تابوها در زمینه‌ آموزش مهارت‌های فردی و اجتماعی به کودکان و نوجوانان در برخی خانواده‌ها گفت: در کشور فرانسه به کودکان آموزش داده می‌شود چگونه از بدن خود محافظت کنند ولی در ایران به سبب آنچه حجب و حیا عنوان می‌شود، این اتفاق نمی‌افتد. بنابر این هر از چند گاهی شاهد این هستیم که در خانواده‌هایی اتفاق‌هایی می‌افتد که هزینه‌های بالایی را به خانواده‌ها و جامعه تحمیل می‌کند.

جهانگیریان تصریح کرد: در نظام آموزشی ما نیز به سبب بی‌توجهی به حقوق فردی و اجتماعی بچه‌ها، شاهد این هستیم که بعضا برخی از  معلمان رفتار توهین‌آمیزی را  با کودکان  در پیش می‌گیرند. من فکر می‌کنم اضطراب و حسادت موضوعی است که در ایران   به شدت  رشد کرده و در حال نهادینه شدن است. رقابت ناسالم  برای پیروزی در کنکور ، امروز رفتار کودکان ما را حتی  در مقطع دبستان تحت تاثیر قرار داده است  و کودک ما در مدرسه می‌آموزد که نسبت به همکلاسی خود به چشم دشمن نگاه کند؛ در حالی که او باید بتواند شادی کند و از دوران کودکی‌اش به بهترین شکل استفاده کند. این حق همه بچه‌هاست که در کودکی خود کودکی و شادی آن را تجربه کنند در حالی که ما این حق را با غول کنکور و آموزش‌های دست و پاگیر از آن‌ها گرفته‌ایم.

نویسنده رمان «هامون و دریا» گفت: برخی از بچه‌ها  نیز از رفتن به مدارس محرومند.  این کودکان علی‌رغم اینکه وارد بازار کار شده‌اند، نسبت به حق و حقوق اولیه خود بی‌اطلاع‌اند. با توجه به  محدویت دامنه کودکان و نوجوانان کتاب‌خوان در جامعه، فکر می‌کنم برای پرداختن به حقوق کودکان و نوجوانان آموزش و پرورش جایگاه ویژه‌ای  دارد و برای کودکان  کار و خیابان نهادهای عمومی و سندیکاها  که متاسفانه در جامعه ما فعال نیستند، نقش کلیدی دارند. البته نویسنده کودک هم با  توجه رسانه‌ها،  متوجه این موضوع می‌شود که بحث حقوق کودکان و آگاهی از آن به اندازه بحث محیط زیست و شاید بیش از آن برای کودکان ما حائز اهمیت است و باید در این زمینه نیز دست به قلم شود.

انتهای پیام